De Man Zonder Ziekte door Arnon Grunberg Uitgegeven door Nijgh & Van Ditmar op/in 2013
Genres: Algemene fictie, Fictie, Psychologische fictie
Pagina's: 221
Taal: Nederlands
Goodreads
In De man zonder ziekte reist een jonge Zwitserse architect af naar Bagdad om een nieuw operagebouw te ontwerpen. Een man die er van overtuigd is dat een architect het leven van mensen mooier en makkelijker moet maken.
Dit boekje had ik eens gekocht omdat ik een periode veel met de trein moest reizen. Uiteraard is dit boek uiteindelijk in de kast beland en zat ik niet in de trein maar op mijn zitzak toen ik hem las, maar afijn. Eerder had ik al Blauwe Maandagen gelezen van Grunberg en hoewel dat boek me niet geheel kon bekoren was ik toch heel benieuwd naar dit boekje. Omdat deze wel dun is, waarschijnlijk.
‘Oké, weten we dat ook weer’ dacht ik na het lezen. Het was een vermakelijk boekje, niet al te moeilijk ook wat je inderdaad prima in de trein had kunnen lezen. Aan de andere kant was het zeer duidelijk dat Grunberg Der Prozeß van Kafka had gelezen. Jonge architect krijgt een opdracht in Irak, niets is wat het lijkt en hij komt flink in de problemen. Uiteindelijk wordt hij gered door het Rode Kruis maar is zo naïef dat hij voor een tweede opdracht weer naar Dubaï gaat, ondanks de psychologische dreun die hij heeft gehad in Bagdad.
Ik vond hoofdpersoon Sam weinig sympathiek over komen, ik kon mij zeer slecht in hem inleven. Aan het einde van het verhaal had ik dan ook geen medelijden meer met hem. Het verhaal heeft geluk dat het zo goed geschreven is, want het plot slaat helemaal nergens op, maar zelfs het plot wordt in principe twee keer verteld in hetzelfde boek. Daarnaast moet je dit boek al helemaal niet gaan lezen als je van gesloten eindes houdt. Aan de andere kant, het leest wel lekker door en er staan een paar mooie quotes in. Je moet het denk ik gewoon niet lezen voor het plot.
Maar de volgende keer als ik wat Kafkaiaans wil lezen pak ik wel een van zijn boeken.
Geef een antwoord