Boeken Archive - Pagina 3 van 4

Ik las A Short History of tractors in Ukrainian door Marina Lewycka

2 december 2013 · Leave a Comment

A Short History of Tractors in Ukrainian door Marina Lewycka
Uitgegeven door Penguin Books op/in 31 maart 2005
Genres: Fictie, Humoristische fictie & satire, Romantische fictie
Pagina's: 324
Taal: Engels

De vierentachtigjarige vader van de vertelster, een Oekraïens ingenieur die in Engeland woont, wordt verliefd op een struise Oekraïense, die met alle geweld naar het Westen wil en een gefortuneerd man, hoe oud ook, aan de haak wil slaan. De vrouw blijkt een ramp en de tussenkomst van de twee dochters van de ingenieur, een nogal zonderlinge man die een boek over tractoren schrijft, is nodig om de situatie weer in het reine te brengen

Zoals gewoonlijk bij mijn huidige boekenstapel, heeft het een tijdje geduurd voordat deze uit de kast kwam. Ik wist totaal niet wat ik van te voren moest verwachten, maar het leek me erg sterk dat de titel de inhoud zou omschrijven.

Potentieel goed verhaal: oude man (84) gaat met jonge bimbo (36) en zijn dochters doen er alles aan om ze uit elkaar te krijgen, want de enige reden dat zij met hem wil trouwen is om een visum te krijgen. Onderwijl de dochters er van alles aan doen om hun vader niet te laten trouwen met Valentina, is de vader zelf ook nog bezig met een verhaal over tractoren, welke in delen door het boek verschijnen. Eigenlijk is de familie nooit echt een familie geweest, de moeder was een soort lijm en toen zij overleed is de ellende begonnen. De zusjes hebben een intense hekel aan elkaar door gebeurtenissen in het verleden en de vader wil het allerliefst weer terug gaan naar Oekraïne.

Het boek ergerde mij wel op bepaalde punten. Zo had Nicolai, de vader, graag een ruggengraat cadeau willen doen, het leek wel of die man helemaal niks zelf kon. Ook Valentina haalde het bloed onder mijn nagels vandaan, ze spreekt namelijk erg slecht Engels (als je in Engeland wilt wonen, waarom leer je dan geen Engels?) en verdiende echt een schop onder haar kont af en toe.

Desalniettemin vond ik het boek erg vermakelijk. Geen hoogstandje, hoewel het boek genomineerd was voor de Orange Prize, maar een prima titel voor in de kerstvakantie of in de zomer. De karakters bleven een beetje plat, en Nadja was vooral een verteller van het verhaal, waardoor het meer op een raamvertelling leek af en toe dan een verhaal uit de eerste persoon. En dat Valentina niet goed Engels kan wordt in het boek duidelijk gemaakt door een ontzettend slechte Engelse uitspraak, waar ik regelmatig goed om kon lachen. Het is inderdaad af en toe een beetje oppervlakkig, maar dat maakt niet uit. Als metafoor dan nog de verhalen over de tractoren, die staat voor de reis van het oosten naar het vrije westen. Het voegt niet veel toe aan het verhaal, al is het wel leuk voor de literaire waarde.

Lezen? Ach, geen hoogstandje zoals ik als schreef, maar een prima boek dat je prima kan vermaken. Als je iets wilt lezen dat iets meer onderhoudend is zou ik wel zoeken naar een andere titel.

Ik las Max Havelaar van Multatuli

18 november 2013 · Leave a Comment

Max Havelaar door Multatuli
Uitgegeven door AD op/in 1860
Genres: Algemene fictie, Fictie, Historische fictie, Sociale fictie
Pagina's: 277
Taal: Nederlands

Max Havelaar' is een aanklacht tegen het misbruik van het cultuurstelsel, tegen herendiensten en tegen plichtsverzuim door Nederlandse ambtenaren in Nederlands-Indië. In de vorm van een raamvertelling begint het verhaal door de ogen van Droogstoppel, een gierige man van de hogere klasse, die door een zekere Sjaalman een manuscript in zijn handen krijgt gedrukt. Hij besluit het te lezen, waarop het verhaal overspringt naar Max Havelaar, die zojuist een baan heeft gekregen als assistent-resident in Nederlands-Indië. Al gauw komt hij hier achter het onrecht dat de inwoners wordt aangedaan, waarop hij besluit hier tegen te strijden.

‘Vind je dat nou daadwerkelijk leuk om te lezen?’ werd mij gevraagd op Twitter. Ja, waarom niet, een paar gelezen klassiekers zijn is zeker niet slecht voor je ontwikkeling. Daarnaast is het zo’n boek dat iedereen kent, maar als je hen dan vraagt of ze het ook gelezen hebben kijken ze je aan alsof je ze water zien branden.

Persoonlijk vond ik het best een lastig boek om door te komen, maar dat lag vooral aan de schrijfstijl van het boek. Ik had een herdruk naar de vijfde druk, dus het was niet helemaal zo Nederlands zoals wij het nu kennen (is een tik, ik lees een boek het liefst in de originele taal, dus ook een hertaling vind ik irritant omdat dat niet precies is wat de schrijver bedoelde). De schrijfstijl is vrij stijf, niet zo zeer moeilijk had ik het idee, maar even lekker weglezen wil ik het ook niet noemen.

Het boek begint echt verschrikkelijk langdradig, er worden veel dingen bijgehaald waarvan je denkt ‘eh, wat doet dit er in hemelsnaam toe?’. Aan de andere kant, als je dat niet al te serieus neemt is het personage Droogstoppel best nog wel lachwekkend ook. Pas in hoofdstuk vijf word je meegenomen naar het daadwerkelijke verhaal waar je dacht dat het over zou gaan, de onderdrukking in Nederlands-Indië en wordt Max Havelaar hoofdpersoon.

Ook hier zijn weer lange dialogen, die ik op eens of andere manier minder interessant vond dat het Droogstoppel-gedeelte. Misschien waren er ook teveel onderliggende lagen die ik eventueel niet goed begrepen heb. Zo wil ik zeker weten het verhaal van Saïdjah en Adinda nog een keer lezen, dat vond ik erg mooi, en de rest van het boek wil ik graag nog een keer lezen om het beter te begrijpen. Aan het einde van het boek wordt de schrijver, Multatuli, zo boos dat hij het heft in eigen handen neemt en op dat moment springt het vuurwerk uit het boek. Een naar mijn idee goed en passend einde voor dit boek.

Leeslijst? Ja en nee. Het is een pareltje voor je leeslijst en zal je ook een hoog cijfer opleveren, maar dit is een boek dat je zonder gehijg van de docent in je nek moet gaan lezen. Het liefst gewoon nog eens een tweede keer zodat je het ook écht snapt. Als je leesniveau niet zo heel hoog is, dan raad ik persoonlijk wel aan om eerst een paar andere boeken te lezen.

Ik las De man van je leven van Arthur Japin

13 oktober 2013 · Leave a Comment

De man van je leven door Arthur Japin
Uitgegeven door De Arbeiderspers op/in 2013
Genres: Algemene fictie, Fictie, Medische fictie, Psychologische fictie, Romantische fictie
Taal: Nederlands

Uit zorg voor haar man gaat Tilly op zoek naar een vervangster voor zichzelf, iemand die straks haar plaats naast hem kan innemen. Zij is namelijk ongeneeslijk ziek. De vrouw die zij vindt past echter zo perfect bij haar man, dat hij haar zelf al had gevonden en met haar een geheime relatie heeft gehad. Wanneer Tilly nietsvermoedend de twee voormalige geliefden bij elkaar brengt, verandert de dreigende tragedie in een klucht. De vraag is: wie heeft de regie? Was de chaos die zij zelf veroorzaakt nu wel of niet Tilly's opzet?

Opeens kreeg ik een mailtje dat ik het nieuwe boek van Japin vooruit kon bestellen. Even wat gemist, want zijn vorige boek is ook nog geen jaar oud meende ik me te herinneren. Een schitterend gebrek is mijn favoriete boek, maar aan een ander boek van Japin had ik me nog gewaagd, bang om teleurgesteld te geraken.

‘Don’t judge a book by its cover’ is hier duidelijk het devies. Voordat ik de achterkant had gelezen dacht ik dat het weer een geschiedenisverhaal zou worden, zoals bijvoorbeeld De Zwarte met het Witte Hart, maar dat was zeker niet het geval. Op een of andere manier deed het verhaal me ontzettend denken aan Komt een Vrouw bij de Dokter, maar dan wel in de stijl van Arthur Japin die ik al kende.

Een boek van Japin staat garant aan vele schitterende quotes, die ook in dit boek weer rijkelijk aanwezig waren. Toch ben ik van mening dat Japin beter kan schrijven, het komt hier niet echt geheel uit de verf en dat is jammer. Het is een leuk boek, waar je makkelijk door heen leest, maar ik denk dat als dit boek geschreven was door bijvoorbeeld een vrouw, dat het boek onder een geheel ander genre zou vallen. De een probeert een geheim te bewaren voor een ander, waardoor sommige dialogen wat Glee-achtig awkward over kunnen komen. Het perspectief verandert dan ook het hele boek door, de ene keer is het Tilly, dan weer Markus of Iris of een alwetende verteller.

Over het boek sta ik dan ook een beetje in dubio. Het is zeker geen slecht boek, zoals het bovengenoemde Komt een Vrouw bij de Dokter, maar ik denk dat Arthur Japin veel meer in zijn mars heeft dan dit. Het zijn vooral de vlagen van schitterende quotes en het mooie taalgebruik die het boek dragen, het verhaal op zichzelf is weinig bijzonders. Het boek was beter geweest als er meer drama in voor kwam, het wat dieper op alle gevoelens in ging, in plaats van dat het een doktersromannetje dreigt te worden. Het boek heeft daar ook zeker potentie in, het heeft alleen een beetje verkeerd uitgepakt. Misschien ben ik ook louter teleurgesteld omdat mijn verwachtingen heel hoog waren.

Ik las Joe Speedboot van Tommy Wieringa

17 september 2013 · Leave a Comment

Joe Speedboot door Tommie Wieringa
Uitgegeven door De Bezige Bij op/in 1 juli 2005
Genres: Bildungsroman, Contemporary/Gegenwartsliteratur, Fictie, Humoristische fictie & satire
Pagina's: 315
Taal: Nederlands

Fransje Hermans, de verteller van het verhaal, is na een ongeluk invalide geraakt en heeft voorgoed zijn spraakvermogen verloren. Hij is de zelfbenoemde chroniqueur van het dorp Lomark. Zijn fascinatie voor de nieuweling Joe Speedboot is grenzeloos: Joe Speedboot, de jongen die zijn eigen naam gekozen heeft en op zijn vijftiende al bommenlegger, vliegtuigbouwer en bewegingsfilosoof is. Nauwgezet observeert Fransje hoe nog een nieuwkomer de natuurlijke orde van het dorp komt verstoren: Joe’s stiefvader Papa Afrika, een zachtaardige Nubiër met gazellenogen die een kleine scheepswerf begint op de oever van de Rijn. Dan verschijnt de geheimzinnige Picolien Jane, een beeldschone Zuid-Afrikaanse, aan wie Fransje zijn kronieken opdraagt en voor wie levenslange vriendschappen op het spel worden gezet. In haar komen alle verhalen samen, met noodlottige gevolgen.

Jaarbreed moesten we dit boek lezen in havo4. Nog nooit eerder had ik een literair boek gelezen, dus dat was even wennen. Toentertijd heb ik het boek nooit uitgelezen en heb afgelopen week opnieuw een poging gewaagd aan het boek.

Het boek bestaat uit drie delen, Penseel, Zwaard en En Toen. Hoofdpersoon is Joe Speedboot, maar het verhaal wordt verteld vanuit het kader van Fransje Hermans. Het is een typische bildungsroman, iedereen wordt volwassen. Dit leidt overigens niet tot een happy ending, de meeste karakters krijgen op een of andere manier met een desillusie te maken. View Spoiler » Toch zorgt dat er niet voor dat het verhaal negatief of naargeestig is. Integendeel, door het schitterende taalgebruik van Tommy Wieringa is het juist een zeer levendige roman waar je makkelijk door heen leest. Op het eerste gezicht denk je dat het alleen over Fransje gaat, of Joe, maar het tegendeel is waar. Vele goed ontwikkelde karakters worden voorgeschoteld en als je denkt te weten hoe het verhaal gaat aflopen wordt er nog een verrassingselement in gestopt.

Vele thema’s komen voor in het boek, waaronder escapisme, velen willen graag wegvluchten van hun saaie werkelijkheid, de kleinburgerlijkheid in het dorp en hun dromen waar maken. Misschien is het daarom ook wel een goed boek, omdat we kunnen genieten van andermans problemen in plaats die van ons zelf.

Aanrader? Ja, geen twijfel over mogelijk! Schitterende zinnen, prachtige woorden en goed verhaal. Qua niveau is het geen ontzettend moeilijk boek en ook als je niet van Disney-alike eindes houdt is dit een prima boek. Oh, en een stortvloed aan mooie quotes, geloof me.

Ik las De Avonden van Gerard Reve

29 augustus 2013 · Leave a Comment

De Avonden door Gerard Reve
Uitgegeven door AD op/in 1947
Genres: Algemene fictie, Fictie, Psychologische fictie
Pagina's: 191
Taal: Nederlands
Goodreads

De vakantie is al weer bijna voorbij, of ís zelfs al voorbij voor een enkeling en er moet weer gedacht worden wat er gelezen gaat worden voor de lijst. Welke zijn de moeite waard, met welke boeken kun je indruk maken op je docent en welke kun je beter in de bibliotheek laten staan? Met de tag ‘leeslijst’ wil ik boeken reviewen die op de lijst mogen¹. De eerste in dit lijstje zal de klassieker ‘De Avonden’ zijn, van Gerard Reve.

‘Een winterroman’ is de ondertitel van dit boek. Ook niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat dit boek over de laatste tien dagen gaat van het jaar. Deze tien dagen zijn verdeeld over tien hoofdstukken en geven je inzicht over de zwarte dagen van 1946. Over Reve wordt vaak met lof gesproken en wordt gerekend tot de Grote Drie.

Het verhaal is moeilijk samen te vatten omdat Frits elke dag wat anders doet. Ieder klein dingetje wordt erg uitgebreid beschreven. Iedere dag vertelt Frits andere verhalen aan zijn vrienden en droomt hij weer wat anders. Ook zijn vrienden vertellen elke dag weer iets anders aan hem. Het echte verhaal begint met een droom van Frits, in die droom komt een lijk voor. Op die dag komt zijn broer Joop langs. Frits en Joop hebben het over zijn kaalheid en ze maken grapjes en lachen veel. Samen met zijn vrienden Joop en Ina gaat Frits vervolgens naar een schoolreünie. Tijdens de eerste en tweede kerstdag bezoekt Frits verschillende vrienden. Hij lacht veel om zichzelf terwijl andere mensen niet om zijn flauwe opmerkingen kunnen lachen.
Ook tijdens andere bezoeken aan vrienden maakt Frits regelmatig rare en onnodige opmerkingen over ziektes en de dood. Dit komt voor uit zijn angst voor het ouder worden. Iedere avond heeft Frits angstdromen. Hij luistert veel naar klassieke muziek, ook probeert hij zijn ouders zoveel mogelijk te vermijden. Daarom is hij ‘s avonds zoveel mogelijk weg. Hij bidt veel, ook voor zijn ouders.²

Mijn mening over De Avonden

Wat mij betreft zit er weinig verhaal in het boek. Je maakt echt letterlijk de laatste tien dagen mee van iemand en geloof me, die zijn niet zo spannend als een reality-serie in New York. Desalniettemin zit er wel iets anders interessants aan het boek, namelijk de symboliek. Het belangrijkste motief van het boek is angst. Nachtmerries, angst voor kaler worden, angst voor de dood. Door deze symboliek wordt het boek wel gedragen en is het beter te verteren. Ook de schrijfstijl is prima te doen, of zelfs wel een beetje makkelijk te noemen.

Dus, moet je dit boek lezen voor je lijst? Ja en nee. Overslaan als je een verhaallijn in het boek wilt hebben en graag ergens naar toe leest. Wel lezen als je wilt oefenen met symboliek. Persoonlijk zou ik het niet aanraden want ik val duidelijk in de eerste categorie en er zijn meer boeken waar niet al te moeilijke symboliek in voor komt.

1 Altijd even checken bij je docent, je weet maar nooit. Het is ook al weer even een tijdje geleden voor mij.
2 Sanj, ‘Gerard Reve; De Avonden uittreksel’, InfoNu 31 augustus 2011, http://tinyurl.com/prb3ztn

Ik las Meine Russische Schwiegermutter und andere Katastrophen van Alexandra Fröhlich

24 januari 2013 · 2 Comments

Meine Russische Schwiegermutter und andere Katastrophen door Alexandra Fröhlich
Uitgegeven door Droemer Knaur op/in 20 december 2012
Genres: Fictie, Humoristische fictie & satire, Romantische fictie
Pagina's: 315
Taal: Duits
Goodreads

Een paar weken geleden was ik in Oldenburg en ik besloot dat ik een Duits boek wilde kopen. Uiteindelijk heb ik er twee gekocht, deze, en Tschick van Wolfgang Herrndorf. Menigeen weet ik dat een speciale voorliefde heb met Rusland, dus toen ik dit boek met een matryoshka op de voorkant in de schappen zag liggen, moest ik ik even de achterflap lezen!

Duitse boeken hebben twee grote voordelen. Ze zijn Duitstalig, waardoor ik mijn Duits op een leuke manier kan onderhouden, en ze zijn goedkoop, een goed boek heb je voor nog geen tientje. Zouden ze in Nederland ook eens moeten regelen.
Mocht je het boek willen aanschaffen en je twijfelt over je Duits-niveau, dan kan je hier de eerste hoofdstukken van het boek lezen. Er is nog geen Engels- of Nederlandstalige uitgave.

Het verhaal gaat over Paula, een niet al te succesvolle advocate. Op een goede dag krijgt zij meneer en mevrouw Polyakow op bezoek om het een en ander met een vervelende huisbaas. Zodoende leert ze Artjom kennen, de zoon van het stel. Hij houdt van vodka, gokken en Rusland. Hoewel er nog geen officiële date is geweest besluiten ze na vier maanden al te trouwen.

Als je de titel ziet denk je meteen aan de schoonmoeder from hell. Na de proloog denk je dat nog steeds. Darya Polyakow pruttelt af en toe wat tegen en is inderdaad lekker tegendraads, maar de rest van de familie kan er ook wat van, zeker Artjom zelf.

Een ding is zeker, het verhaal is geen hoogstaande literatuur. Dat hoefde van mij ook helemaal niet, iets om lekker weg te lezen is ook wel eens fijn en je blijft een taalbarrière houden. Het verhaal is grappig, luchtig en is vlot geschreven. Een echte verhaallijn mist, je kijkt mee in het leven van Paula, hoe zij tegen haar Russische schoonfamilie aankijkt.
Eerlijk is eerlijk, Darya vond ik zelf een heel leuk karakter, van een man als Artjom was ik al drie keer gescheiden (maar ik ben ook niet van plan een vent te trouwen die ik nog maar vier maand ken). Veel hoef je niet te verwachten van de karakters, die duidelijk als karikaturen zijn opgezet, zelfs hoofdpersoon Paula maakt weinig ontwikkeling mee.

Mocht je willen beginnen met Duitse boeken, dan raad ik je van harte dit boek aan. Niet te moeilijk qua taal, luchtig geschreven en supergrappig!

Welke Duitse boeken kan jij aanraden?

Ik las Op Zee van Toine Heijmans

5 januari 2013 · 3 Comments

Op Zee door Toine Heijmans
Uitgegeven door L. J. Veen op/in 2011
Genres: Algemene fictie, Contemporary/Gegenwartsliteratur, Fictie, Psychologische fictie
Pagina's: 192
Taal: Nederlands
Goodreads

Dit boek had ik meegenomen op de boekenbeurs in Zwolle waar ik laatst ben geweest. De prijs ik kan ik me zo niet meer herinneren, maar hij was zeker nog een euro of acht, vrij prijzig voor deze evenementen. Toch heb ik hem meegenomen omdat hij al langer op mijn leeslijstje stond.

‘Boek’ moet je dit overigens niet noemen, boekje is een betere benaming. De 192 bladzijdes zijn veel, zeker als je bedenkt dat verhaal een zeer grote bladspiegel kent en hier en daar ook nog een aantal plaatjes (door Jenna Arts). Dit is meer een boek voor een snelle lees dan om weken lang weg te dromen in een zwaar verhaal. Het is dan ook zeker aan te raden voor mensen die Nederlands niet als moedertaal hebben en kennis willen maken met de Nederlandse literatuur.

Het verhaal wordt gedragen door de ik-verteller Donald. Hij werkt op een kantoor waar hij steeds ouder wordt en zijn collega’s steeds jonger. Dan krijgt hij het aanbod om een paar maanden een sabatical te gaan houden. Donald besluit zijn droom waar te maken en gaat een zeiltocht maken, z’n vrouw laat hem gaan, die heeft ook wel door dat hij zich in een midlife-crisis bevindt. Op het laatste stukje, tussen Denemarken en Nederland mag zijn dochtertje Maria meezeilen, een tochtje van twee dagen.

[Read more…]

Ik las Wir Kinder vom Bahnhof Zoo van Christiane F.

3 december 2012 · 1 Comment

Wir Kinder vom Bahnhof Zoo door Christiane F., Horst Rieck, Kai Hermann
Uitgegeven door Stern op/in 28 september 1979
Genres: Mens & Maatschappij, Non-fictie
Pagina's: 333
Taal: Duits

Christiane F. is misschien wel één van de allerbekendste drugsgebruikers van Europa. Haar verhaal speelt zich af in de jaren ’70, wanneer Christiane in Gropiusstadt komt te wonen. Het boek is niet geschreven door Christiane, maar door Kai Hermann en Horst Rieck. Het was in eerste instantie de bedoeling dat ze haar voor een middag zouden interviewen voor een artikel, dat werden uiteindelijk een aantal maanden.

Het verhaal heb ik in het Duits gelezen. Dit omdat ik het boek toentertijd had aangeschaft om mijn Duits te verbeteren en ik kan er niet zo goed tegen als ik vertaalde boeken moet lezen wanneer ik de oorspronkelijke taal machtig ben (niet dat ik vloeiend Duits spreek, verre van zelfs).

De levensloop van Christiane is iedereen wel een beetje bekend. Thuis wordt ze verwaarloosd en komt hierdoor in een sociaal isolement. Uiteindelijk leert ze ‘vrienden’ kennen, waardoor ze op haar twaalfde de eerste verdovende middelen slikt. Als ze veertien is, is ze verslaafd aan heroïne. Meerdere keren kickt ze af, ook in de tijd na het boek, maar inmiddels schijnt ze weer aan de verdovende middelen te zitten.

[Read more…]

Ik las Vita van Matthijs Kleyn

27 augustus 2012 · Leave a Comment

Vita door Matthijs Kleyn
Uitgegeven door Prometheus op/in mei 2011
Genres: Fictie, Medische fictie, Romantische fictie
Pagina's: 237
Taal: Nederlands

Je weet voordat je het boek open doet al hoe het afloopt. Afbreuk aan het verhaal doet het absoluut niet. Het enige dat je weet is dat het zo eindigt, je weet niet waarom het op die manier eindigt en dat is de voornamelijke charme van het boek.

Dit boek gaat over Hylke en Vita. Hylke is een televisiemaker die nog in een relatie zit als hij met Vita aanpapt. Ook zij zit nog in een relatie maar kiest toch voor Hylke.

Vita en Hylke lijken gelukkig. Hylke is ook gelukkig, Vita niet. Vita is depressief en wil niks liever dan dood. Omdat Hylke zijn vriendinnetje niet kwijt wil raken doet hij er alles aan om haar op te vrolijken en te helpen bij de therapieën. Tevergeefse moeite, want alsnog wil Vita dood.

Dit boek is een prachtig verhaal over leven en dood. Literair gezien geen hoogstandje, maar we zijn niet allemaal Mulisch. Het boek is geschreven door televisiemaker Matthijs Kleyn, die we ook wel kennen als Jakhals Thijs, van De Wereld Draait door. Daardoor heeft het boek een licht autobiografisch tintje. Het is een lekker-weg-lees-boek met een serieus onderwerp. De schrijfstijl doet denken aan Kluun, al vind je dit keer niet dat de hoofdpersoon een klootzak is. Eerder iets te lief.

Een schitterend boek voor mensen die graag wat diepgaands willen lezen, maar (echte) literatuur te moeilijk vinden of gewoon niet leuk vinden.

Ik las The Color Purple van Alice Walker

25 augustus 2012 · 1 Comment

The Color Purple door Alice Walker
Uitgegeven door Orion Books Ltd, Phoenix op/in 1982
Genres: Algemene fictie, Fictie, Historische fictie, Sociale fictie
Pagina's: 262
Taal: Engels

Dit boek staat al weer een tijdje als gelezen in de boekenkast, maar ik vond dit boek zo mooi om te lezen dat ik het graag wilde delen. Om alvast te waarschuwen, dit boek gaat niet over de kleur paars zelf, maar over de symboliek die de kleur met zich meebrengt. Paars staat voor vrijheid en onafhankelijkheid, iets dat als rode draad door het boek loopt.

Dit boek draait om de ik-figuur Celie. Ze is veertien en kan doordat ze de oudste van het gezin is niet naar school, ondanks haar leergierigheid. Door het boek heen wordt ze door verschillende mannen misbruikt en verkracht. Hier komen ook kinderen uit, maar die worden na de geboorte weggegeven. Zelf denkt Celie dat de kinderen vermoord zijn.
In het verhaal ontmoet Celie Shug Avery, een blues-zangeres die prima haar eigen boontjes kan doppen. Van haar leert ze zelfstandig te zijn en haar eigen keuzes te maken.

Niet alleen onafhankelijkheid is een belangrijk thema in het boek, ook onderdrukking is veel aanwezig. De witte mensen onderdrukken de zwarte mensen, de mannen de vrouwen en ga zo maar door. In het boek ontwikkeld Celie zich behoorlijk op sociaal vlak, iets dat goed te lezen valt in de brieven die ze naar God schrijft en naar haar zusje.

Mijn mening
Dit is geen boek dat je even tussendoor wil gaan lezen, de onderwerpen zijn vrij heftig. Desondanks is het geen boek dat je links wil laten liggen. Het geeft een goed kijkje in het leven van zwarte mensen van Amerika. Hoewel de slavernij al een aantal jaar is afgeschaft in de Verenigde Staten merk je in de 20e eeuw nog een groot sociaal gat tussen zwarten en blanken.
Het taalgebruik is ook anders dan in ‘gewone’ boeken. Omdat Celie laagopgeleid is merk je dat tekstueel. Haar zinnen in het boek zijn makkelijk, met veel grammaticale fouten. Ik raad het dan ook niet aan aan mensen die niet zo heel goed Engels kunnen, omdat je van dit soort fouten niet kan leren.

Al met al is het een indrukwekkend boek met heftige gebeurtenissen. Juist daarom wil ik het boek aan iedereen aanraden. Onderdrukking en verkrachtingen zijn onderwerpen die snel in de doofpot gestopt worden. Het boek zit goed in elkaar door de verschillende conversaties en brieven naar God en Nettie. De vraag ‘zal het goed aflopen?’ blijft door je hoofd spoken! Daarbij is het ook gewoon een schitterend verhaal, dat meerdere malen genomineerd is voor prestigieuze prijzen.

Ja, dit boek is een aanrader!