Tamaraaa - Pagina 2 van 13 -

To Be Read-Tag – wat ik nog te lezen heb

24 maart 2016 · 2 Comments

Mijn to be read-stapel is beschamend. Een snelle telling kwam neer op 48 ongelezen boeken in mijn kast. Acht-en-veertig! Vorig jaar had ik een boekenkoopverbod, daar heb ik mij grotendeels netjes aan gehouden, alleen door ook veel boeken van de bibliotheek te lenen en een ontzettend grote leesdip slonk de stapel toch wat minder hard dan ik wilde. Tijd voor een schop onder mijn kont en een tag, want ik blijf altijd nog ontkennen dat ik zoveel ongelezen boeken heb.

Deze to be read tag heb ik overigens schaamteloos overgenomen van Femke Leest!.

Hoe organiseer je jouw to be read-stapel?

Mijn to be read-stapel organiseer ik net zoals mijn gelezen stapel. Eerst per taal, dan achternaam schrijver en dan op jaar van uitgave. Mijn gelezen boeken staan allemaal bij mijn ouders en daar stonden vroeger ook nog enkele ongelezen boeken tussen, maar inmiddels heb ik alle ongelezen boeken bij mij thuis. Zodra ik ze gelezen heb gaan ze naar mijn ouders, gezien ik hier ook geen overvloed aan ruimte heb ~~en dan heb ik ook weer ruimte voor nieuwe boeken~~.

Bestaat je to be read-stapel vooral uit fysieke boeken of e-books?

Mijn to be read-stapel bestaat uit alleen fysieke boeken die ik in huis heb. Boeken die ik graag wil lezen maar (nog) niet gekocht heb of epubs reken ik niet mee. Op Goodreads heb ik twee aparte to be read-lijsten: één voor boeken die ik al heb en één voor boeken die me interessant lijken en eventueel wil gaan lezen.

Hoe bepaal je welk boek je als volgende gaat lezen?

Ik kijk dan gewoon waar ik zin in heb. In drukke periodes lees ik liever wat makkelijks en in vakanties is het tijd voor de wat dikkere boeken. Wat vaak resulteert in het klassieke ‘ik heb niks om te lezen’ en ik een boek bij de bibliotheek reserveer.

Het boek dat het langst op je to be read-stapel?

The Asylum For Wayward Victorian Girls van Emilie Autumn, eerste editie. Dat was het eerste boek dat ik ooit online kocht, rond 2009/2010, volgens mij heb ik er iets van £60 voor betaald. In ieder geval, ik ben er wel meerdere malen in begonnen, maar het onderwerp is te zwaar om echt even in een ruk uit lezen (depressie, zelfmoord, automutilatie). Meenemen in de trein is ook niet echt een optie, want is het een prachtig koffietafelboek dat je niet zomaar even in je tas doet. Ooit zal ik het lezen.

Verder heb ik ook nog wat Nederlandse klassiekers op de plank staan die je ooit eens heel voordelig bij het AD kon bestellen. Ook die staan al sinds eind 2010 in de kast. Nu ik de jaartallen zie komt het pas hard aan haha, 2010 lijkt vorige week te zijn, maar dat is ook al weer 6 jaar geleden. Kinderen die in dat jaar geboren zijn gaan al weer naar groep 3!

Een boek dat je recentelijk hebt toegevoegd aan je to be read-stapel?

Het meest recente boek dat ik heb toe kunnen voegen is het boekenweekgeschenk van 2016, Broer van Esther Gerritsen. Andere boeken die recent zijn toegevoegd en waarvan ik wel van plan ben ze te lezen zijn The Prince van Niccolò Machiavelli, The Catcher in the Rye van J. D. Salinger en To Kill A Mockingbird van Harper Lee. In de laatste ben ik ook al begonnen!

Een boek op je to be read-stapel dat je alleen al wil lezen omwille van de mooie kaft?

Dat is vooral een excuus om een boek te kopen. Zodra ze in mijn kast staan maakt een mooie cover niet heel veel meer uit, gezien ik dan vooral op inhoud kies. De mooiste kaft in mijn stapel ongelezen boeken is The Help van Kathryn Stockett. Dit is een editie van uitgeverij Penguin, een uitgeverij die sowieso altijd de prachtigste covers heeft, kijk maar naar de edities van de Penguin English Library.

Een boek op je to be read-stapel dat je waarschijnlijk nooit zult lezen?

Het boekenweekgeschenk van dit jaar, geschreven voor Esther Gerritsen, maakt een goede kans. Niet helemaal mijn genre, en andere boeken die meer mijn prioriteit hebben. Om diezelfde reden heb ik recent een stapel boeken weggedaan. Een boek waarin ik wel ben begonnen maar waarschijnlijk niet uit ga lezen is The House of the Special Purpose van John Boyne, een verhaal over de Romanovs. De Romanovs zijn een stukje geschiedenis dat ik superinteressant vind, dit boek is het hem helaas net niet.

Le Petit Prince is een boek dat ik ooit wél hoop te lezen. Ik heb een Franstalige editie en ik wil hem graag lezen zodra mijn Frans goed genoeg is. Al zijn daar tien verschillende woordenboeken voor nodig, ooit gaat het lukken!

Een boek dat nog niet is verschenen, maar waar je ontzettend naar uitkijkt?

Dat moet je nou niet vragen aan iemand die nog zoveel te lezen heeft haha. Op zich houd ik ook niet heel erg bij wanneer bepaalde schrijvers wat uitgeven, al is het natuurlijk zo dat de meeste boeken in het najaar worden uitgegeven. Dan blijkt altijd wel weer dat een schrijver die ik kan waarderen een nieuw boek heeft uitgegeven. Voor nu kijk ik vooral uit naar het zesde en zevende boek van A Song of Ice and Fire. Gelukkig heb ik nog 3,5 boek te lezen voordat ik in een zwart gat val, dat scheelt.

Een boek op je to be read-stapel dat iedereen al heeft gelezen behalve jij?

Gezien de hoeveelheid klassiekers die ik in de kast heb staan, die óók nog eens geschikt zijn voor je leeslijst zullen veel van de boeken die ik heb door vele anderen al gelezen zijn. Denk hierbij aan de boeken van Jane Austen en George R. R. Martin,en titels als Dracula, Ik Jan Cremer en Eline Vere. Of zijn dat vooral boeken waarvan mensen pretenderen dat ze ze gelezen hebben?

Zo, bijna duizend woorden verder. Nu wordt het toch echt tijd om weer verder te gaan lezen. Misschien kom ik dan nog een keer door de stapel heen. En zeg eens eerlijk: hoeveel boeken heb jij nog ongelezen in huis?

Ik las Het Smelt van Lize Spit

14 maart 2016 · Leave a Comment

Het smelt door Lize Spit
UItgegeven door Das Mag op/in december 2015
Genres: Bildungsroman, Fictie
Pagina's: 480
Taal: Nederlands
Goodreads
four-half-stars

Dertien jaar nadat Eva voor het laatst in haar geboortedorp is geweest keert ze terug, met een blok ijs in de kofferbak. Dertien jaar geleden zijn er gruwelijke dingen gebeurd en Eva wil wraak, het liefst op het hele dorp.

Opeens was ze daar: Lize Spit. Voordat ik het oprichterspakket bij Das Mag bestelde had ik nog nooit van haar gehoord, laat staan gelezen. Toch was ik door de synopsis al het meest geïnteresseerd in dit boek van Das Mag. Een blok ijs en een Vlaams dorp. Het klonk tragisch en als ik ergens van houd dan is het wel een tragisch verhaal. Kan Lize Spit mijn verwachtingen waarmaken?

Holy fuck dit boek lezen was een beste bevalling zeg. Ik heb al weken last van een leesdip en qua lezen wilde niks. Gelukkig wint de aanhouder en ik ben blij dat ik het boek van kaft tot kaft heb gezien. Het is me duidelijk geworden waarom er zes uitgevers om haar manuscript hebben gevochten, want dit is een debuut waar je u tegen zegt.

Unheimlich

Eva, de hoofdpersoon, keert terug naar haar geboortedorp voor een bijeenkomst van de overleden dorpsgenoot Jan. Vanaf het eerste hoofdstuk heeft het verhaal iets unheimlichs, er zijn dingen die niet kloppen. Je leert Eva en haar familie steeds beter kennen, haar ouders, haar broer en zusje, haar twee vrienden. En omdat je geen verhaal kan schrijven over mensen waarbij alles klopt en alles goed loopt is dit een gezin en dorp waar niets is dat het lijkt. Het gaat helemaal niet over Jan, het gaat helemaal niet over zijn herdenking, het gaat over het doen en laten van Eva. Het viel me op dat het zoveel overeenkomsten heeft met Iedereen kan schilderen van Emma Curvers, en hoewel dat ook best een vermakelijk boek was kan het boek niet tippen aan Het Smelt van Lize Spit. Het is alsof ze beiden een writing prompt hebben gekregen, maar dat het verhaal van Lize Spit vele malen beter is uitgevoerd.

Het Smelt is citeerbaar

Toch wil ik niet teveel gaan vertellen, omdat dit het soort verhaal is waar je juist zo blanco mogelijk in moet beginnen. De opbouw van het verhaal is fantastisch. Er zijn drie soorten hoofdstukken: een hoofdstuk in het heden, waarin Eva vertelt over de herdenking van Jan, een hoofdstuk van een jonge Eva en een hoofdstuk over een wat oudere Eva. Het verhaal heeft verder prachtige citaten, waarmee Lize Spit fantastisch goed laat zien dat zij de schrijfstijl ‘show, don’t tell’ onder de knie heeft. Je kunt het boek op een willekeurige bladzijde openslaan en je kan een mooi citaat vinden. Zoals op pagina 252:

Om wereldvrede had ik nooit écht gevraagd. Om een paternoster aanvankelijk ook niet en toch kreeg ik er een van opa bij mijn eerste communie, in plaats van de gewoonlijke bijdrage voor een beginnersfiets. Hij overhandigde me een lederen etui met daarin een snoer met vijfenvijftig bolletjes – tussen elke tien witte kralen zat er één blauwe.

Ik kan niks anders zeggen dan dat dit boek een bindend leesadvies is. Niet dat het een perfect boek is, en ik hoop ook niet dat dit Lize Spits’ hoogtepunt is, maar het is wel een boek dat je niet snel zult vergeten. Het is zo intrigerend geschreven, je wilt steeds maar een bladzijde of hoofdstuk verder lezen. Zelfs tijdens mijn leesdip ben ik verder gaan lezen, al waren het maar drie pagina’s, terwijl ik meestal als ik een leesdip heb helemaal geen boek aanraak. Ik hoop dat we nog veel vaker van Lize Spit mogen horen!

Ik las Oorlogswinter van Jan Terlouw

24 februari 2016 · Leave a Comment

Oorlogswinter door Jan Terlouw
UItgegeven door Geef Mij Maar Een Boek op/in 1972
Genres: Familie, Geschiedenis, Kinderboeken, Oorlog
Pagina's: 174
Taal: Nederlands
Kopen op Bol.com
Goodreads
five-stars

Michiel van Bennekom is een 15-jarige jongen in de laatste oorlogswinter van de Tweede Wereldoorlog. Hij wil graag zijn dorp helpen, maar wordt door weinig mensen serieus genomen. Langzaamaan kan hij toch het een en ander betekenen voor anderen. Een zware taak voor Michiel, want in tijden van oorlog is het niet duidelijk wie hij wel en wie hij niet kan vertrouwen. Hoe gaat hij hiermee om?

Oorlogswinter is sinds afgelopen zaterdag voor één euro bij de betere boekhandel te koop. Uiteraard heb ik daar gebruik van gemaakt. Het meest gelezen kinderboek sinds de Tweede Wereldoorlog dat ook gaat over de Tweede Wereldoorlog. Jan Terlouw maakte het allemaal zelf mee, ook hij had de leeftijd van Michiel ten tijde van de hongerwinter.

Oorlogswinter – al jaren een klassieker

Waarom is Oorlogswinter nou zo’n fenomenaal boek, hoe kan het dat dit boek al zoveel jaren mee gaat? In eerste instantie heeft het boek een thema dat veel mensen aanspreekt: oorlog. Zelfs als de Tweede Wereldoorlog niet geheel je interesse wekt. De Tweede Wereldoorlog is een goede basis om vele andere gebeurtenissen in de wereld te verduidelijken en uit te leggen, zoals genocide, polarisatie, macht, emancipatie, etc. Daarnaast maak je het verhaal mee door de ogen van Michiel, een jongen met het hart op de goede plaats en iemand die graag iets goeds wil doen voor de gemeenschap. Dat tweede maakt het boek ook heel spannend, want hoe gaat Michiel dit doen zonder gesnapt te worden door verraders in het dorp of door de Duitsers?

Oorlogswinter is niet alleen een goed verhaal, want met alleen een goed verhaal kom je er ook niet. Het is ook een verhaal waarbij je gaat nadenken: wie is er wel te vertrouwen, wie niet? En is iemand wel zo goed/slecht als andere mensen denken? Wat zou je zelf moreel doen in deze situatie?’. Dit maakt het boek heel geschikt om er met anderen over te praten en te discussiëren, bijvoorbeeld bij in een klas of bij een boekenclub. Juist door deze ondertoon is het boek niet alleen goed om te lezen voor kinderen, maar ook voor volwassenen. Kinderen zouden zich kunnen afvragen wat zij zouden doen als ze in de situatie van Michiel zaten, volwassenen zouden zich kunnen afvragen aan welke kant zij zouden staan.

Oorlogswinter voor de leeslijst

In mijn optiek is Oorlogswinter een uitermate goed boek om op je leeslijst te zetten als je in de onderbouw van de middelbare school zit. Het boek heeft korte hoofdstukken en ondanks de oubollige woorden is het vlot geschreven. Dat wil zeggen: geen al te lange zinnen, helder geschreven en geen obscure verwijzingen naar het een of ander. Doordat de gebeurtenissen elkaar continu opvolgen wil je maar blijven weten hoe het verhaal verder gaat. Ook is Michiel veertien jaar, precies de leeftijd van kinderen in de onderbouw van de middelbare school. Wel raad ik aan om pas aan dit boek te beginnen als je enige kennis hebt van de Tweede Wereldoorlog. Het is in principe niet heel erg nodig om de verhaallijn te volgen, maar het helpt je wel heel erg om het boek te begrijpen.

Eindoordeel van Oorlogswinter

Dit boek geef ik een volmondige 5 uit 5.

Tip: Oorlogswinter van Jan Terlouw voor €1

20 februari 2016 · Leave a Comment

Voor de Chinezen is het dit jaar het jaar van de aap, voor ons is het dit jaar het Jaar van het Boek. De stichting Geef Mij Maar Een Boek is in het kader hiervan gestart met een ontzettend gave actie: het heruitgeven van kinderklassiekers voor €1. Want, vinden zij, ieder kind moet toegang hebben tot lezen. In het eerste jaar is er gekozen voor Oorlogswinter van Jan Terlouw, een van de meest gelezen naoorlogse kinderboeken èn bekroond met de Gouden Griffel.

Dat betekende dus dat ik vanochtend voor dag en dauw (oké het was half tien) naar de boekhandel ben gegaan om het boek aan te schaffen. Want ook al is Oorlogswinter het meest gelezen kinderboek van na de oorlog, zelf had ik het nog nooit gelezen. Pjotr kende ik wel, maar daar kwam ik nooit goed doorheen en zodoende trok Oorlogswinter me ook niet heel erg. Met deze actie wilde ik daarom Oorlogswinter een tweede kans geven, want dat had ik ook gedaan met Joe Speedboot en dat beviel me goed.

Waar gaat Oorlogswinter over?

Het boek speelt zich af in de laatste winter van de Tweede Wereldoorlog, de hongerwinter. Michiel, vijftien jaar oud, wil ook meehelpen om de bezetters het land uit te krijgen maar wordt door zijn leeftijd nergens serieus genomen. Op het moment dat hij wel serieus wordt genomen komt hij er achter dat goed en kwaad helemaal niet zo zwart-wit zijn als hij denkt. Hij kan niemand in vertrouwen nemen omdat iedereen elkaar wantrouwt.

Zonder subsidie

Weten jullie wat mooier is dan een goedkoop boek? Een boek dat zo goedkoop is omdat er samengewerkt wordt in plaats van dat er gesubsidieerd is. Dankzij de samenwerking tussen de Koninklijke Boekverkopersbond, het CB en drukkerij Wilco is het niet nodig geweest. Dank hiervoor! Ik hoop dat vele initiatieven op deze manier zullen volgen. Het mooie er van is, is dat het ook nog een redelijk degelijke uitgave is, en niet eentje die al uit elkaar valt op het moment dat je er naar kijkt.

Op de leeslijst

Toegegeven, dit boek ga je waarschijnlijk niet op je lijst mogen zetten voor je eindexamendossier, maar als je nog in de onderbouw zit is dit een goed boek om op je lijst te zetten (tenminste, dat wordt door anderen gezegd, ik het het boek zelf ook nog niet gelezen). Voor docenten: lesmateriaal wordt op het moment ontwikkeld en het is een goed boek om te gebruiken bij de vakken Nederlands en geschiedenis. Voor de luie leerlingen: er is een serie van en er is een film over gemaakt, maar doe voor deze ene keer nou eens even je best en lees dit boek nou gewoon. Is goed voor je, echt waar!

Goed, genoeg geschreven over dit boek, ik ga er nu ook aan beginnen! Ga jij het boek ook halen?

#Unhaul en Free Little Libraries

11 februari 2016 · 1 Comment

Boeken kun je nooit genoeg hebben. Echter, sommige boeken blijven maar stof collecteren en de kans dat je ze ooit nog open zal slaan is vrij klein. C’est la vie. Maar ja, wat moet je er dan nog mee? In de kast laten staan is zonde, want er zouden andere boeken op die plek kunnen staan. Verkopen via bol.com is me net iets teveel moeite voor te weinig opbrengst. Dus…

Free little library – qué?

Ik kende het concept van de free little libraries al, een ontzettend sympathiek systeem. Een free little library is een kastje, vogelhuisje of iets anders creatiefs, met een stapeltje boeken, waarbij mensen dus gratis een boek mee kunnen nemen. En het liefste er ook nog eentje voor terugzetten zodat je niet opeens een lege bibliotheek hebt. Als je er zelf een op zet kun je hem registreren op Free Little Library zodat anderen hem ook kunnen vinden. Helaas moet je wel $40 betalen om te registeren, wat waarschijnlijk meteen een verklaring is waarom er maar drie gratis bibliotheekjes zijn in de provincie Groningen.

De #unhaul, welke boeken doe ik weg?

Het is een flinke stapel die ik weg doe, en het zijn allemaal ook nog vrij nette boeken die weggedaan worden. Ja, het is inderdaad zonde om ze weg te doen. Aan de andere kant, om met de woorden van MariKondo te spreken: ‘does it spark joy?’. Dat doen deze boeken niet, dus wat mij betreft mag het weg. Mocht ik deze boeken alsnog een tweede kans willen geven, dan kan ik hem vaak nog wel bij de bibliotheek lenen of in het ergste geval opnieuw kopen.

unhaul boeken voor tiny little library Het Tedere Kind & Wilde Rozen (Lulu Wang) – nadat ik een ander boek van Lulu Wang had gelezen, Heldere Maan, was ik niet meer zo enthousiast over haar schrijfstijl en kon ik me er zelfs een beetje aan ergeren. Beide boeken ben ik wel in begonnen, beide boeken heb ik na enkele pagina’s ook opgegeven. De Namen van Maria (Patricia van Mierlo) – een van de eerste boeken die ik kocht omdat ik dacht dat het Grotemensenliteratuur was. Ha, fout, het is een literaire thriller. En ik me toentertijd maar afvragen waarom Grotemensenliteratuur kut was. Een korte geschiedenis van het bedrog (Herman Koch) – Het Diner kon ik waarderen, de rest was net niks. Hier had ik ook weinig vertrouwen in. Wel mooie cover. Wij en ik (Saskia de Koster) – Het Vlaamse dialect en ik hebben issues. De eerste paar pagina’s las ik zelfs in mijn hoofd met een Vlaams accent. Geen succes. Schijnt wel een goed boek te zijn. When God Was a Rabbit (Sarah Winman) – een boek in de categorie ‘waarom heb ik dit ooit gekocht’. Kijken in de ziel Psychiaters (Coen Verbraak) – Ooit eens gevonden tijdens een treinrit, jaaaaaren geleden. Ik zou het ècht gaan lezen, heus! Maar uiteraard kwam er niks van omdat het onderwerp me net niks boeide. Dik in mijn hoofd (Victoria Farkas) – Gekocht omdat het thema (eetziekte) in mijn omgeving speelt, maar juist daarom wil ik het boek niet meer lezen. Het is een puberboek en ook vrij oppervlakkig, ik zoek wat dit betreft toch net iets meer diepgang. Dienstreizen van een thuisblijver (Maarten ’t Hart) – Ooit eens gratis gekregen, alleen geen idee meer waarom. De letters van dit boek zijn veel en veel te klein, ik kan me er niet op concentreren (ik ben hiermee officieel een oud geloof ik) dus dat wordt hem gewoon niet. A Visit from the Goon Squad (Jennifer Egan) – In dit boek ben ik warempel halverwege gekomen. Geen enkel idee waar het boek over gaat. Ik las wel, maar ik onthield niks. Iets met drugs en muziek of zo. Schijnt goed te zijn, volgens Goodreads. Een mooie jonge vrouw & Portret van een Heer (Tommy Wieringa) / De Verrekijker (Kees van Kooten) – Dit zijn van die boekjes die ik ga lezen om maar weer bij te zijn met mijn Goodreads-challenge. Ondertussen heb ik vaak geen enkel idee waar het in hemelsnaam over gaat, gezien ik drie woorden lees en dan de bladzijde weer om sla, want dan gaat het lekker snel!!

Waar gaan mijn boeken heen?

Tiny little library waar groningen In eerste instantie wilde ik ze doneren/geven aan de free little library op Utrecht Centraal. Alleen zou ik de komende tijd niet meer op de openingstijden via Utrecht reizen. Qua gesleur en gesleep geen klacht, . Moest ik wel wat in Groningen zoeken, maar bij stom toeval kwam ik er achter dat de winkel Waar (#NoSpon) een paar planken achter in de winkel had staan (zoals je op de foto kan zien). Of stom toeval, ik moest nog even in de stad zijn en omdat het mooi weer was had ik gewoon zin om lekker door de stad heen te lopen.

Uiteindelijk heb ik de boeken die vrijdag er op, door wind en regen, naar de winkel gebracht. Leuk om te zien dat de meiden die er die dag werkten helemaal enthousiast te zien worden! Ik het donkerbruine vermoeden had dat zij gebruik zouden maken van het feit dat ze de eerste keus hadden haha. Heerlijk dat ik die boeken eindelijk weggebracht heb. Zoveel ruimte namen ze niet in, maar ze herinnerden me er wel steeds aan dat ik ze toch ècht wel een keer weg moest gaan brengen.

Mocht je zelf ook je boeken weg willen brengen, en iets barmhartiger zijn dan ik: een van de meisjes van Waar vertelde me dat er in Helpman een winkeltje zit die ook ieder boek aanneemt, en de winst/opbrengst gaat dan naar het goede doel. Snelle Google-opdracht wees uit dat het ging om Books 4 Life, alleen blijkt de winkel niet in Helpman te zitten maar in de Rivierenbuurt.

Kennen jullie nog meer van deze initiatieven in Nederland? Ik heb het idee dat deze Tiny Little Libraries nogal erg verstopt zitten!