Tamaraaa - Pagina 4 van 4 -

Ik las Meine Russische Schwiegermutter und andere Katastrophen van Alexandra Fröhlich

24 januari 2013 · 2 Comments

Meine Russische Schwiegermutter und andere Katastrophen door Alexandra Fröhlich
Uitgegeven door Droemer Knaur op/in 20 december 2012
Genres: Fictie, Humoristische fictie & satire, Romantische fictie
Pagina's: 315
Taal: Duits
Goodreads

Een paar weken geleden was ik in Oldenburg en ik besloot dat ik een Duits boek wilde kopen. Uiteindelijk heb ik er twee gekocht, deze, en Tschick van Wolfgang Herrndorf. Menigeen weet ik dat een speciale voorliefde heb met Rusland, dus toen ik dit boek met een matryoshka op de voorkant in de schappen zag liggen, moest ik ik even de achterflap lezen!

Duitse boeken hebben twee grote voordelen. Ze zijn Duitstalig, waardoor ik mijn Duits op een leuke manier kan onderhouden, en ze zijn goedkoop, een goed boek heb je voor nog geen tientje. Zouden ze in Nederland ook eens moeten regelen.
Mocht je het boek willen aanschaffen en je twijfelt over je Duits-niveau, dan kan je hier de eerste hoofdstukken van het boek lezen. Er is nog geen Engels- of Nederlandstalige uitgave.

Het verhaal gaat over Paula, een niet al te succesvolle advocate. Op een goede dag krijgt zij meneer en mevrouw Polyakow op bezoek om het een en ander met een vervelende huisbaas. Zodoende leert ze Artjom kennen, de zoon van het stel. Hij houdt van vodka, gokken en Rusland. Hoewel er nog geen officiële date is geweest besluiten ze na vier maanden al te trouwen.

Als je de titel ziet denk je meteen aan de schoonmoeder from hell. Na de proloog denk je dat nog steeds. Darya Polyakow pruttelt af en toe wat tegen en is inderdaad lekker tegendraads, maar de rest van de familie kan er ook wat van, zeker Artjom zelf.

Een ding is zeker, het verhaal is geen hoogstaande literatuur. Dat hoefde van mij ook helemaal niet, iets om lekker weg te lezen is ook wel eens fijn en je blijft een taalbarrière houden. Het verhaal is grappig, luchtig en is vlot geschreven. Een echte verhaallijn mist, je kijkt mee in het leven van Paula, hoe zij tegen haar Russische schoonfamilie aankijkt.
Eerlijk is eerlijk, Darya vond ik zelf een heel leuk karakter, van een man als Artjom was ik al drie keer gescheiden (maar ik ben ook niet van plan een vent te trouwen die ik nog maar vier maand ken). Veel hoef je niet te verwachten van de karakters, die duidelijk als karikaturen zijn opgezet, zelfs hoofdpersoon Paula maakt weinig ontwikkeling mee.

Mocht je willen beginnen met Duitse boeken, dan raad ik je van harte dit boek aan. Niet te moeilijk qua taal, luchtig geschreven en supergrappig!

Welke Duitse boeken kan jij aanraden?

Ik las Op Zee van Toine Heijmans

5 januari 2013 · 3 Comments

Op Zee door Toine Heijmans
Uitgegeven door L. J. Veen op/in 2011
Genres: Algemene fictie, Contemporary/Gegenwartsliteratur, Fictie, Psychologische fictie
Pagina's: 192
Taal: Nederlands
Goodreads

Dit boek had ik meegenomen op de boekenbeurs in Zwolle waar ik laatst ben geweest. De prijs ik kan ik me zo niet meer herinneren, maar hij was zeker nog een euro of acht, vrij prijzig voor deze evenementen. Toch heb ik hem meegenomen omdat hij al langer op mijn leeslijstje stond.

‘Boek’ moet je dit overigens niet noemen, boekje is een betere benaming. De 192 bladzijdes zijn veel, zeker als je bedenkt dat verhaal een zeer grote bladspiegel kent en hier en daar ook nog een aantal plaatjes (door Jenna Arts). Dit is meer een boek voor een snelle lees dan om weken lang weg te dromen in een zwaar verhaal. Het is dan ook zeker aan te raden voor mensen die Nederlands niet als moedertaal hebben en kennis willen maken met de Nederlandse literatuur.

Het verhaal wordt gedragen door de ik-verteller Donald. Hij werkt op een kantoor waar hij steeds ouder wordt en zijn collega’s steeds jonger. Dan krijgt hij het aanbod om een paar maanden een sabatical te gaan houden. Donald besluit zijn droom waar te maken en gaat een zeiltocht maken, z’n vrouw laat hem gaan, die heeft ook wel door dat hij zich in een midlife-crisis bevindt. Op het laatste stukje, tussen Denemarken en Nederland mag zijn dochtertje Maria meezeilen, een tochtje van twee dagen.

[Read more…]

Ik las Wir Kinder vom Bahnhof Zoo van Christiane F.

3 december 2012 · 1 Comment

Wir Kinder vom Bahnhof Zoo door Christiane F., Horst Rieck, Kai Hermann
Uitgegeven door Stern op/in 28 september 1979
Genres: Mens & Maatschappij, Non-fictie
Pagina's: 333
Taal: Duits

Christiane F. is misschien wel één van de allerbekendste drugsgebruikers van Europa. Haar verhaal speelt zich af in de jaren ’70, wanneer Christiane in Gropiusstadt komt te wonen. Het boek is niet geschreven door Christiane, maar door Kai Hermann en Horst Rieck. Het was in eerste instantie de bedoeling dat ze haar voor een middag zouden interviewen voor een artikel, dat werden uiteindelijk een aantal maanden.

Het verhaal heb ik in het Duits gelezen. Dit omdat ik het boek toentertijd had aangeschaft om mijn Duits te verbeteren en ik kan er niet zo goed tegen als ik vertaalde boeken moet lezen wanneer ik de oorspronkelijke taal machtig ben (niet dat ik vloeiend Duits spreek, verre van zelfs).

De levensloop van Christiane is iedereen wel een beetje bekend. Thuis wordt ze verwaarloosd en komt hierdoor in een sociaal isolement. Uiteindelijk leert ze ‘vrienden’ kennen, waardoor ze op haar twaalfde de eerste verdovende middelen slikt. Als ze veertien is, is ze verslaafd aan heroïne. Meerdere keren kickt ze af, ook in de tijd na het boek, maar inmiddels schijnt ze weer aan de verdovende middelen te zitten.

[Read more…]

Ik las Vita van Matthijs Kleyn

27 augustus 2012 · Leave a Comment

Vita door Matthijs Kleyn
Uitgegeven door Prometheus op/in mei 2011
Genres: Fictie, Medische fictie, Romantische fictie
Pagina's: 237
Taal: Nederlands

Je weet voordat je het boek open doet al hoe het afloopt. Afbreuk aan het verhaal doet het absoluut niet. Het enige dat je weet is dat het zo eindigt, je weet niet waarom het op die manier eindigt en dat is de voornamelijke charme van het boek.

Dit boek gaat over Hylke en Vita. Hylke is een televisiemaker die nog in een relatie zit als hij met Vita aanpapt. Ook zij zit nog in een relatie maar kiest toch voor Hylke.

Vita en Hylke lijken gelukkig. Hylke is ook gelukkig, Vita niet. Vita is depressief en wil niks liever dan dood. Omdat Hylke zijn vriendinnetje niet kwijt wil raken doet hij er alles aan om haar op te vrolijken en te helpen bij de therapieën. Tevergeefse moeite, want alsnog wil Vita dood.

Dit boek is een prachtig verhaal over leven en dood. Literair gezien geen hoogstandje, maar we zijn niet allemaal Mulisch. Het boek is geschreven door televisiemaker Matthijs Kleyn, die we ook wel kennen als Jakhals Thijs, van De Wereld Draait door. Daardoor heeft het boek een licht autobiografisch tintje. Het is een lekker-weg-lees-boek met een serieus onderwerp. De schrijfstijl doet denken aan Kluun, al vind je dit keer niet dat de hoofdpersoon een klootzak is. Eerder iets te lief.

Een schitterend boek voor mensen die graag wat diepgaands willen lezen, maar (echte) literatuur te moeilijk vinden of gewoon niet leuk vinden.

Ik las The Color Purple van Alice Walker

25 augustus 2012 · 1 Comment

The Color Purple door Alice Walker
Uitgegeven door Orion Books Ltd, Phoenix op/in 1982
Genres: Algemene fictie, Fictie, Historische fictie, Sociale fictie
Pagina's: 262
Taal: Engels

Dit boek staat al weer een tijdje als gelezen in de boekenkast, maar ik vond dit boek zo mooi om te lezen dat ik het graag wilde delen. Om alvast te waarschuwen, dit boek gaat niet over de kleur paars zelf, maar over de symboliek die de kleur met zich meebrengt. Paars staat voor vrijheid en onafhankelijkheid, iets dat als rode draad door het boek loopt.

Dit boek draait om de ik-figuur Celie. Ze is veertien en kan doordat ze de oudste van het gezin is niet naar school, ondanks haar leergierigheid. Door het boek heen wordt ze door verschillende mannen misbruikt en verkracht. Hier komen ook kinderen uit, maar die worden na de geboorte weggegeven. Zelf denkt Celie dat de kinderen vermoord zijn.
In het verhaal ontmoet Celie Shug Avery, een blues-zangeres die prima haar eigen boontjes kan doppen. Van haar leert ze zelfstandig te zijn en haar eigen keuzes te maken.

Niet alleen onafhankelijkheid is een belangrijk thema in het boek, ook onderdrukking is veel aanwezig. De witte mensen onderdrukken de zwarte mensen, de mannen de vrouwen en ga zo maar door. In het boek ontwikkeld Celie zich behoorlijk op sociaal vlak, iets dat goed te lezen valt in de brieven die ze naar God schrijft en naar haar zusje.

Mijn mening
Dit is geen boek dat je even tussendoor wil gaan lezen, de onderwerpen zijn vrij heftig. Desondanks is het geen boek dat je links wil laten liggen. Het geeft een goed kijkje in het leven van zwarte mensen van Amerika. Hoewel de slavernij al een aantal jaar is afgeschaft in de Verenigde Staten merk je in de 20e eeuw nog een groot sociaal gat tussen zwarten en blanken.
Het taalgebruik is ook anders dan in ‘gewone’ boeken. Omdat Celie laagopgeleid is merk je dat tekstueel. Haar zinnen in het boek zijn makkelijk, met veel grammaticale fouten. Ik raad het dan ook niet aan aan mensen die niet zo heel goed Engels kunnen, omdat je van dit soort fouten niet kan leren.

Al met al is het een indrukwekkend boek met heftige gebeurtenissen. Juist daarom wil ik het boek aan iedereen aanraden. Onderdrukking en verkrachtingen zijn onderwerpen die snel in de doofpot gestopt worden. Het boek zit goed in elkaar door de verschillende conversaties en brieven naar God en Nettie. De vraag ‘zal het goed aflopen?’ blijft door je hoofd spoken! Daarbij is het ook gewoon een schitterend verhaal, dat meerdere malen genomineerd is voor prestigieuze prijzen.

Ja, dit boek is een aanrader!

Ik las Kazernekind van Marlies Mielekamp

18 juli 2012 · 1 Comment

Kazernekind door Marlies Mielekamp
Uitgegeven door Artemis & co op/in 2012
Genres: Geschiedenis, Non-fictie
Pagina's: 244
Taal: Nederlands

Het is al weer een tijdje geleden dat ik dit boek gelezen heb. Toch wilde ik hier graag een review over schrijven omdat het boek superinteressant is en een periode bedekt waar niet iedereen iets vanaf weet. Het boek Kazernekind gaat over Jo Polnaya die met haar KNIL-man na de onafhankelijkheid in Nederland komt. Ze komen in Schattenberg terecht en zouden eigenlijk het allerliefst terug naar huis willen gaan.

Het meest bijzondere aan het boek is de hoofdpersoon. Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van de moeder in plaats van de ‘troublemakers’ in het gezin. Haar leventje was redelijk idyllisch op het eiland. Na de onafhankelijkheid wilden ze graag terug naar de Molukse eilanden, alleen dat was door Soekarno verboden. Uiteindelijk besluit de Nederlandse regering de KNIL-Molukkers naar Nederland te halen waar een grote groep in Schattenberg terecht komt, voormalig kamp Westerbork, en uiteindelijk doorverhuisd naar Assen.

Op Schattenberg besluit Jo een winkeltje te beginnen met toko-spulletjes en zelfgebakken loempia’s. Voor mij een grappig moment, want op dat stuk komt er een man in beeld die ik via via ken. Ook haar gezin breidt steeds sneller uit en ook al krijgen ze steeds meer ruimte, het blijft behelpen. Als een van de laatste gezinnen verhuizen ze naar Assen, iets dat ze in eerste instantie niet willen. Bantji zou het liefst terugwillen naar de Molukken, alleen dat is op dat moment nog steeds niet mogelijk. Een ander probleempunt is hun politieke voorkeur. Ze hangen als minderheid politiek leider Tamaela aan, wat niet iedere Molukker steunt.

In Assen komen ze voor andere problemen te staan. Hun kinderen die problemen hebben met het onderwijs of zelfs verliefd worden op Blanda’s (Nederlanders). Een van de zoons, Tommy, raakt betrokken bij de gijzeling in Bovensmilde, die uitvoerig beschreven wordt. Niet alleen Bovensmilde, ook De Punt en Wijster komen aan bod, waarin Wijster toentertijd de eerste treinkaping van de wereld was. Vooral de gebeurtenis bij Bovensmilde vond ik mooi geschreven. Het lijkt net alsof je er echt bij was. Bovendien kun je in het boek ook foto’s terugvinden van de gijzeling.

Mijn mening over Kazernekind

Ik vond het boek meer dan interessant. Ten eerste omdat ik vrij weinig weet over de Molukkers. Ook heeft Assen twee Molukse wijken waardoor het verhaal vrij dicht bij me staat. Niet dat een basisschoolkind hier veel van mee krijgt uiteraard. Het boek is makkelijk te lezen. Je komt er vlot doorheen en de informatie wordt duidelijk uitgelegd. Daarom raad ik dit boek ook aan bij de mensen die geïnteresseerd zijn in het onderwerp maar er weinig van af weten. Ook heb ik lof voor de keuze voor het hoofdpersoon, naar mijn mening komt het boek hierdoor beter uit de verf.

Ik las Het pauperparadijs van Suzanna Jansen

25 maart 2012 · Leave a Comment

Het Pauperparadijs door Suzanna Jansen
Uitgegeven door Balans op/in 2008
Genres: Geschiedenis, Non-fictie
Pagina's: 260
Taal: Nederlands

Voor mij is dit boek bijna verplichte kost. Het verhaal speelt zich af in Drenthe, Veenhuizen om precies te zijn, een dorpje dat nog geen acht kilometer bij mijn ouders vandaan is. Verder heb ik over Veenhuizen in het derde jaar vmbo een grote opdracht moeten doen. Reden te meer om dit boek eens open te slaan!

Het boek is geen fictieve literatuur, iets wat ik normaliter lees. Dit verhaal gaat over het verleden van de schrijfster zelf, Suzanna Jansen. Op zolder vindt zij een bidprentje, maar komt erachter dat haar overgrootmoeder niet uit Norg komt, maar in Veenhuizen zat. Zij wil eens wat meer weten over haar familie en komt er achter dat generaties lang haar voorouders in Veenhuizen hebben gezeten.

‘Maar wat is Veenhuizen dan precies?’. In eerste instantie was Veenhuizen een goedbedoeld oord waar mensen uit de stad heen konden gaan. Kost en inwoning voor een beetje werken, klinkt niet geheel verkeerd toch? Er kwamen enkele vrije kolonies en een strafkolonie. Toen later bleek dat het plan niet geheel rendabel was, moesten de inwoners het maar met minder doen en konden landlopers en criminelen ook onder andere voorwaarden naar Drenthe gestuurd worden. Later werd het een gevangenis en inmiddels is het een museum.

Toch gaat niet het hele boek over Veenhuizen. Wanneer haar grootmoeder weet te ontvluchten van het heropvoedingsoord komt de familie weer in Amsterdam terecht. Daar komt zij met haar kinderen in Amsterdam-Noord te wonen, na enige andere verblijfplaatsen in de Randstad.

Het pauperparadijs is een goedgeschreven boek waarin je goed kan merken dat Suzanna Jansen vroeger journaliste is geweest. Desondanks blijf ik het vreemd vinden dat dit zich allemaal net iets meer dan een eeuw en acht kilometer verderop zich afgespeeld heeft, het is vrij onwerkelijk. Naast een goede verslaggeving over het leven in Veenhuizen en Amsterdam is het haar ook nog heel goed gelukt om er een persoonlijke draai aan te geven.

Ik las Een Schitterend Gebrek van Arthur Japin

24 maart 2012 · 1 Comment

Een Schitterend Gebrek door Arthur Japin
Uitgegeven door De Arbeiderspers op/in 2003
Genres: Fictie, Historische fictie, Romantische fictie
Pagina's: 239
Taal: Nederlands

Ik was op slag verliefd toen ik dit boek op Bol.com zag staan en het heeft me zeker niet teleurgesteld. Sterker nog; dit boek is voor mij het mooiste boek dat ik ooit gelezen heb!

Een schitterend gebrek gaat over Lucia, de ik-persoon in het boek. Lucia is het eerste liefje van Giacomo Casanova, de nu alom bekende vrouwenverslinder. Ze leert hem kennen op een feestje in Pasiano, een idyllisch landgoed waar ze met haar ouders woont. De twee geraken meteen verliefd en beloven elkaar te verloven en te trouwen. Maar dan slaat het noodlot toe. Haar huisonderwijzer krijgt de pokken en omdat zij hem verzorgt raakt zij ook besmet met ernstige verminkingen tot gevolg.

Lucia gaat op de vlucht, want met haar voorkomen kan ze niet meer met Giacomo trouwen. Na enig rondzwerven komt ze in Amsterdam terecht en leert ze le Chevalier de Seingalt kennen, in wie ze onmiddelijk Giacomo herkent.

Zoals ik al zei; het is een schitterend boek! Lucia offert zich op voor Giacomo, want met haar uiterlijk kan ze zich niet meer in de hogere kringen vertonen. Haar beredenering; ‘er kan er beter één gelukkig zijn dan helemaal niemand van ons beide’ is sterk. Deze quote speelt dan ook sterk in op het thema van het boek, het afzwakkende rationalisme en het opkomende romanticisme. Doordat het verhaal in ik-perspectief is geschreven krijg je veel mee van Lucia’s gevoelens, zodra ze hardop gaat denken merk je toch dat ze een kind van haar tijd is (verlichting).

De schrijfstijl van Japin past zeer goed bij het boek. Zijn sobere, rustige manier van vertellen en zijn gebruik van bepaalde woorden maakt het boek makkelijker te lezen. Daarnaast is het ook gewoon een prachtig liefdesverhaal. Verwacht overigens geen chicklit-achtige taferelen, dit is meer down to earth.

Mijn favoriete deel van het boek was de ontknoping. Komen Lucia en Giacomo ooit nog weer bij elkaar? Tranen met tuiten gegarandeerd.