Humoristische fictie & satire Archieven

Ik las Pogingen iets van het leven te maken van Hendrik Groen

9 mei 2016 · Leave a Comment

Pogingen iets van het leven te maken door Hendrik Groen
Serie: Hendrik Groen #1
Uitgegeven door Meulenhoff op/in juni 2014
Genres: Fictie, Humoristische fictie & satire
Pagina's: 328
Taal: Nederlands
Kopen op Bol.com
Goodreads

Hendrik Groen is wel oud maar niet dood, en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde? In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een bejaardentehuis in Amsterdam-Noord.

Pogingen iets van het leven te maken klinkt als een titel voor een dagboek van een gemiddeld puberboek. Niets is minder waar, want de hoofdpersoon en schrijver van dit dagboek, Hendrik Groen, is 83 1/4 jaar oud. Hendrik Groen leeft in een bejaardentehuis en schrijft vanuit daar een jaar lang over alledaagse gewoontes.

Hendrik Groen is helemaal nog niet aan het wachten op de dood. Hoewel hij natuurlijk er niet jonger op wordt vermaakt hij zich nog prima. Goede vriend Evert, iemand met veel humor en zegt waar het op staat, spreekt hij bijna elke dag en na verloop van tijd komt er een nieuwe dame in het tehuis te wonen, waar Hendrik ook veel interesse in heeft. Samen met nog een paar anderen vormen ze samen de Omanido Club, oftewel de ‘oud maar niet dood’-club.

Bijna iedere dag schrijft Hendrik Groen wel iets in zijn dagboek. Over de dagelijkse gebeurtenissen in het huis, zoals het vissenincident, het dagelijkse eten, het gedrag van medebewoners en vooral het geklaag van medebewoners. Ook wordt er ruimte gemaakt om te spreken over de dagelijkse gebeurtenissen in de wereld. Het boek speelt zich af in 2013, en ik moet eerlijk bekennen dat ik regelmatig ‘oh ja dat is inderdaad ook nog gebeurd’ of ‘was dat al weer in 2013?’ heb gedacht. Vooral Henk Krol (niet de broer van) wordt besproken.

Al met al vond ik het een vermakelijk boekje. Het was leuk om te lezen, het las ook vlot door en het was realistisch. Je moet geen taferelen verwachten zoals De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween, deze gebeurtenissen en overpeinzingen hadden ook bij jouw of mijn grootouders kunnen afspelen. Het is typisch een boekje dat je tussendoor leest, of wanneer je het ècht héél druk hebt. Ondanks best heftige gebeurtenissen in het leven van Hendrik Groen View Spoiler », is hij optimistisch, mede door zijn vriendengroep. Wat mijns inziens het beste aan het boek is, zijn de grappen van Evert. Evert drinkt graag een glaasje en neemt geen blad voor de mond, zijn grappen en opmerkingen zijn daardoor niet altijd even politiek correct. Overigens ben ik behoorlijk wat zwarte humor gewend, dus ik kijk hier niet meer van op.

Wat ik sterk vond is dat er zonder een te belerend toontje er aandacht gevraagd wordt voor dingen waar bejaarden tegenaan lopen. Hoe ga je om met een niet-meewerkende bestuurslaag? Wat te doen bij mensen die dement worden, of hulp willen krijgen bij het sterven? Wat te doen als bewoners elkaar het licht niet meer in de ogen gunnen omdat ze verloren hebben bij bingo en zo de worst voor hun neus weggekaapt zien?

En de belangrijkste vraag: wie is Hendrik Groen nou eigenlijk? Zelfs het Parool heeft een poging gedaan om het uit te zoeken, maar tevergeefs. Misschien is het inderdaad een bejaarde, of een bejaarde met een ghostwriter, of misschien zelfs gewoon een pseudoniem van een kwieke dertiger. Weet jij het?

Ik las A Short History of tractors in Ukrainian door Marina Lewycka

2 december 2013 · Leave a Comment

A Short History of Tractors in Ukrainian door Marina Lewycka
Uitgegeven door Penguin Books op/in 31 maart 2005
Genres: Fictie, Humoristische fictie & satire, Romantische fictie
Pagina's: 324
Taal: Engels

De vierentachtigjarige vader van de vertelster, een Oekraïens ingenieur die in Engeland woont, wordt verliefd op een struise Oekraïense, die met alle geweld naar het Westen wil en een gefortuneerd man, hoe oud ook, aan de haak wil slaan. De vrouw blijkt een ramp en de tussenkomst van de twee dochters van de ingenieur, een nogal zonderlinge man die een boek over tractoren schrijft, is nodig om de situatie weer in het reine te brengen

Zoals gewoonlijk bij mijn huidige boekenstapel, heeft het een tijdje geduurd voordat deze uit de kast kwam. Ik wist totaal niet wat ik van te voren moest verwachten, maar het leek me erg sterk dat de titel de inhoud zou omschrijven.

Potentieel goed verhaal: oude man (84) gaat met jonge bimbo (36) en zijn dochters doen er alles aan om ze uit elkaar te krijgen, want de enige reden dat zij met hem wil trouwen is om een visum te krijgen. Onderwijl de dochters er van alles aan doen om hun vader niet te laten trouwen met Valentina, is de vader zelf ook nog bezig met een verhaal over tractoren, welke in delen door het boek verschijnen. Eigenlijk is de familie nooit echt een familie geweest, de moeder was een soort lijm en toen zij overleed is de ellende begonnen. De zusjes hebben een intense hekel aan elkaar door gebeurtenissen in het verleden en de vader wil het allerliefst weer terug gaan naar Oekraïne.

Het boek ergerde mij wel op bepaalde punten. Zo had Nicolai, de vader, graag een ruggengraat cadeau willen doen, het leek wel of die man helemaal niks zelf kon. Ook Valentina haalde het bloed onder mijn nagels vandaan, ze spreekt namelijk erg slecht Engels (als je in Engeland wilt wonen, waarom leer je dan geen Engels?) en verdiende echt een schop onder haar kont af en toe.

Desalniettemin vond ik het boek erg vermakelijk. Geen hoogstandje, hoewel het boek genomineerd was voor de Orange Prize, maar een prima titel voor in de kerstvakantie of in de zomer. De karakters bleven een beetje plat, en Nadja was vooral een verteller van het verhaal, waardoor het meer op een raamvertelling leek af en toe dan een verhaal uit de eerste persoon. En dat Valentina niet goed Engels kan wordt in het boek duidelijk gemaakt door een ontzettend slechte Engelse uitspraak, waar ik regelmatig goed om kon lachen. Het is inderdaad af en toe een beetje oppervlakkig, maar dat maakt niet uit. Als metafoor dan nog de verhalen over de tractoren, die staat voor de reis van het oosten naar het vrije westen. Het voegt niet veel toe aan het verhaal, al is het wel leuk voor de literaire waarde.

Lezen? Ach, geen hoogstandje zoals ik als schreef, maar een prima boek dat je prima kan vermaken. Als je iets wilt lezen dat iets meer onderhoudend is zou ik wel zoeken naar een andere titel.

Ik las Joe Speedboot van Tommy Wieringa

17 september 2013 · Leave a Comment

Joe Speedboot door Tommie Wieringa
Uitgegeven door De Bezige Bij op/in 1 juli 2005
Genres: Bildungsroman, Contemporary/Gegenwartsliteratur, Fictie, Humoristische fictie & satire
Pagina's: 315
Taal: Nederlands

Fransje Hermans, de verteller van het verhaal, is na een ongeluk invalide geraakt en heeft voorgoed zijn spraakvermogen verloren. Hij is de zelfbenoemde chroniqueur van het dorp Lomark. Zijn fascinatie voor de nieuweling Joe Speedboot is grenzeloos: Joe Speedboot, de jongen die zijn eigen naam gekozen heeft en op zijn vijftiende al bommenlegger, vliegtuigbouwer en bewegingsfilosoof is. Nauwgezet observeert Fransje hoe nog een nieuwkomer de natuurlijke orde van het dorp komt verstoren: Joe’s stiefvader Papa Afrika, een zachtaardige Nubiër met gazellenogen die een kleine scheepswerf begint op de oever van de Rijn. Dan verschijnt de geheimzinnige Picolien Jane, een beeldschone Zuid-Afrikaanse, aan wie Fransje zijn kronieken opdraagt en voor wie levenslange vriendschappen op het spel worden gezet. In haar komen alle verhalen samen, met noodlottige gevolgen.

Jaarbreed moesten we dit boek lezen in havo4. Nog nooit eerder had ik een literair boek gelezen, dus dat was even wennen. Toentertijd heb ik het boek nooit uitgelezen en heb afgelopen week opnieuw een poging gewaagd aan het boek.

Het boek bestaat uit drie delen, Penseel, Zwaard en En Toen. Hoofdpersoon is Joe Speedboot, maar het verhaal wordt verteld vanuit het kader van Fransje Hermans. Het is een typische bildungsroman, iedereen wordt volwassen. Dit leidt overigens niet tot een happy ending, de meeste karakters krijgen op een of andere manier met een desillusie te maken. View Spoiler » Toch zorgt dat er niet voor dat het verhaal negatief of naargeestig is. Integendeel, door het schitterende taalgebruik van Tommy Wieringa is het juist een zeer levendige roman waar je makkelijk door heen leest. Op het eerste gezicht denk je dat het alleen over Fransje gaat, of Joe, maar het tegendeel is waar. Vele goed ontwikkelde karakters worden voorgeschoteld en als je denkt te weten hoe het verhaal gaat aflopen wordt er nog een verrassingselement in gestopt.

Vele thema’s komen voor in het boek, waaronder escapisme, velen willen graag wegvluchten van hun saaie werkelijkheid, de kleinburgerlijkheid in het dorp en hun dromen waar maken. Misschien is het daarom ook wel een goed boek, omdat we kunnen genieten van andermans problemen in plaats die van ons zelf.

Aanrader? Ja, geen twijfel over mogelijk! Schitterende zinnen, prachtige woorden en goed verhaal. Qua niveau is het geen ontzettend moeilijk boek en ook als je niet van Disney-alike eindes houdt is dit een prima boek. Oh, en een stortvloed aan mooie quotes, geloof me.

Ik las Meine Russische Schwiegermutter und andere Katastrophen van Alexandra Fröhlich

24 januari 2013 · 2 Comments

Meine Russische Schwiegermutter und andere Katastrophen door Alexandra Fröhlich
Uitgegeven door Droemer Knaur op/in 20 december 2012
Genres: Fictie, Humoristische fictie & satire, Romantische fictie
Pagina's: 315
Taal: Duits
Goodreads

Een paar weken geleden was ik in Oldenburg en ik besloot dat ik een Duits boek wilde kopen. Uiteindelijk heb ik er twee gekocht, deze, en Tschick van Wolfgang Herrndorf. Menigeen weet ik dat een speciale voorliefde heb met Rusland, dus toen ik dit boek met een matryoshka op de voorkant in de schappen zag liggen, moest ik ik even de achterflap lezen!

Duitse boeken hebben twee grote voordelen. Ze zijn Duitstalig, waardoor ik mijn Duits op een leuke manier kan onderhouden, en ze zijn goedkoop, een goed boek heb je voor nog geen tientje. Zouden ze in Nederland ook eens moeten regelen.
Mocht je het boek willen aanschaffen en je twijfelt over je Duits-niveau, dan kan je hier de eerste hoofdstukken van het boek lezen. Er is nog geen Engels- of Nederlandstalige uitgave.

Het verhaal gaat over Paula, een niet al te succesvolle advocate. Op een goede dag krijgt zij meneer en mevrouw Polyakow op bezoek om het een en ander met een vervelende huisbaas. Zodoende leert ze Artjom kennen, de zoon van het stel. Hij houdt van vodka, gokken en Rusland. Hoewel er nog geen officiële date is geweest besluiten ze na vier maanden al te trouwen.

Als je de titel ziet denk je meteen aan de schoonmoeder from hell. Na de proloog denk je dat nog steeds. Darya Polyakow pruttelt af en toe wat tegen en is inderdaad lekker tegendraads, maar de rest van de familie kan er ook wat van, zeker Artjom zelf.

Een ding is zeker, het verhaal is geen hoogstaande literatuur. Dat hoefde van mij ook helemaal niet, iets om lekker weg te lezen is ook wel eens fijn en je blijft een taalbarrière houden. Het verhaal is grappig, luchtig en is vlot geschreven. Een echte verhaallijn mist, je kijkt mee in het leven van Paula, hoe zij tegen haar Russische schoonfamilie aankijkt.
Eerlijk is eerlijk, Darya vond ik zelf een heel leuk karakter, van een man als Artjom was ik al drie keer gescheiden (maar ik ben ook niet van plan een vent te trouwen die ik nog maar vier maand ken). Veel hoef je niet te verwachten van de karakters, die duidelijk als karikaturen zijn opgezet, zelfs hoofdpersoon Paula maakt weinig ontwikkeling mee.

Mocht je willen beginnen met Duitse boeken, dan raad ik je van harte dit boek aan. Niet te moeilijk qua taal, luchtig geschreven en supergrappig!

Welke Duitse boeken kan jij aanraden?