Medische fictie Archieven

Myrthe van der Meer – Up

14 mei 2015 · Leave a Comment

Up door Myrthe van der Meer
Uitgegeven door The House of Books op/in 2015
Genres: Algemene fictie, Fictie, Medische fictie
Pagina's: 352
Taal: Nederlands
Kopen op Bol.com

Emma is jong, getalenteerd, bevlogen en ze heeft levenslang... de levenslange diagnose manisch depressief. Als Emma vol goede moed naar het laatste gesprek met haar psychiater gaat, gebeuren er een aantal dingen die ze niet helemaal had voorzien; haar psychiater is verdwenen, de vervanger weet niets van een eindgesprek en voor het einde van de dag is ze opgenomen op de paaz. Alweer.

Toen Myrthe van der Meer het vervolg van PAAZ aankondigde was ik erg verheugd en kon ik niet wachten tot ik het het kon lezen! Ondanks het onderwerp vond ik PAAZ erg lekker weglezen. Ook het boek Kalf kon ik goed waarderen, dus ik was zeer benieuwd naar het vervolg van PAAZ. Dit boek heb ik gelezen op mijn e-reader.

Up las door de schrijfstijl lekker weg. Desondanks was dit boek een beetje ‘meh’. Het was niet heel slecht, maar verdomd goed was het nou ook weer net niet. Het was bij lange na niet geen nieuwe PAAZ. Het was allemaal wat te voorspelbaar.

Uiteindelijk weet ik niet zo heel goed wat ik van dit boek moet vinden. Aan de ene kant is het prima geschreven, het leest goed weg. Ik denk zeker dat dit een aanrader is voor de omgeving van iemand met een psychische stoornis. Aan de andere kant vraag ik me af wat Up nou eigenlijk daadwerkelijk toevoegt aan PAAZ. In principe wordt gewoon tweemaal hetzelfde plot gebruikt. Same shit different toilet. Mocht er ooit een deel drie komen, dan hoop ik dat deze niet meer afspeelt op de PAAZ, maar in haar eigen omgeving. Hoe reageert haar omgeving op haar? Het was er wel, ergens, maar bijvoorbeeld het gesprek met haar moeder kwam een beetje als een moetje, zo van ‘goh we moeten even een plausibele verklaring geven voor het een en ander’.

Emma was nog steeds niks veranderd. Nog steeds wilde ze zo snel mogelijk weg, dacht ze dat ze het allemaal wel alleen aankon. Toch vond ik Emma een aimabel karakter ondanks mijn ergernissen. Jammer was dat de andere karakters veel minder goed waren uitgewerkt, want sommige karakters hadden best wel wat potentie om zich te ontwikkelen naar een rond karakter. Wel bonuspunten voor de opschriften op de t-shirts van Michiel, daar heb ik iedere keer weer hardop om moeten lachen.

Tsja, 3 sterren uiteindelijk. Niet slecht, ook niet fantastisch. PAAZ was leuker.

Ik las The Fault In Our Stars van John Green

28 december 2013 ·

The Fault in Our Stars door John Green
Uitgegeven door Penguin Books op/in 10 januari 2012
Genres: Algemene fictie, Contemporary/Gegenwartsliteratur, Fictie, Medische fictie
Pagina's: 313
Taal: Engels

Hazel werd 3 jaar geleden opgegeven, maar een nieuw medicijn rekt haar leven voor nog onbekende tijd. Genoeg om een studie op te pakken en vooral niet als zieke behandeld te worden. Augustus, Gus, heeft kanker overleefd - ten koste van een been. Vanaf het moment dat Hazel en Gus elkaar ontmoeten, lijkt er geen ontsnappen aan de zinderende wederzijdse aantrekkingskracht. Maar Hazel wil niet iemands tijdbom zijn. Hazel laat Gus kennismaken met haar lievelingsboek: ''An Imperial Affliction'' van Peter Van Houten, een roman over een ziek meisje, die midden in een zin eindigt. Samen besluiten ze op zoek te gaan naar Peter Van Houten om hem te vragen hoe het de personages vergaat nadat het boek is opgehouden. De tocht leidt hen naar Amsterdam, waar de schrijver als een kluizenaar leeft. Hij is in niets wat ze zich van hem hebben voorgesteld. En hun leven neemt een wending die ze zich niet hadden kunnen indenken.

Je kon geen vorm van social media meer open slaan, of The Fault In Our Stars van John Green kwam wel een keer langs. Van YouTube tot GoodReads en Twitter, iedereen ravede er over. Hierdoor werd ik uiteraard ook erg benieuwd naar het boek.

Als eerste, het boek is een stuk makkelijker dan ik me had voorgesteld. Het is een typisch YA-boek, waar ik zelf weinig van lees. Derhalve is het boek dan ook niet geschikt om op je leeslijst te zetten in jae examenjaren, hoewel het in de onderbouw nog prima acceptabel zou kunnen zijn. Het heeft een grote bladspiegel, waardoor er weinig op de bladzijdes staat en je snel door het aantal pagina’s bent. Het boek had hierdoor prima de helft dunner gekund.

Let’s face it, het boek heeft een beladen onderwerp, beide hoofdpersonen hebben kanker. Desalniettemin wordt hier weinig aan getrokken en daar ben ik blij mee, Hazel wil niet dat er nadruk op wordt gelegd dus het boek doet dat ook niet, want dat had het verhaal sowieso kapot gemaakt, hoewel het ook niet baanbrekend moeilijk is om grapjes te maken over kanker.

Hazel vond ik persoonlijk een erg leuk karakter, zoals gezegd doet ze heel nuchter over haar ziekte en laat ze haar ziekte niet haar worden en dat is een levensinsteek die ik erg bewonder en toejuich. Augustus vond ik meer op een overlay attached boyfriend lijken, nét iets te perfect en net iets te goed. Hypocriet ook, met zijn sigaretten. Wel kwamen ze me beide over alsof ze de levenswijsheid hadden van iemand die al vijfhonderd jaar geleefd had. Er werd net iets te hard geprobeerd om heel diep en filosofisch te zijn, wat heel erg spijtig ten koste ging van de humor. Het zijn ook allemaal platte karakters, weinig diepgang, geen redenen voor bepaald handelen.

Gelukkig wordt dit boek helemaal goed gemaakt door Peter van Houten. Het is een klootzak, of althans, zo moet hij overkomen. Bij hem had ik totaal niet het gevoel dat er om de bladzijde werd gevraagd of ik al in huilen was uitgebarsten. Met hem had ik ook enige vorm van medelijden, bij hem was ook bekend waaróm hij bepaalde dingen deed. Ik had graag gewild dat hij wat meer naar voren was gekomen in het verhaal.

Mijn mening: ik weet niet zo goed wat ik van het boek moet vinden. Aan de ene kant is het zeker een goed boek voor de doelgroep, zeker de mensen die wat jonger zijn dan de Hazel en Augustus. Ik kon om sommige stukken prima lachen, een beetje meeleven en alles. Aan de andere kant, de hoeveelheid open deuren die in het boek staan zijn damn too high! Het was af en toe vrij voorspelbaar, en het einde was totaal niet bevredigend. Het is niet dat John Green over een heel baanbrekend onderwerp heeft geschreven en daarnaast ook nog niet eens bijzonder goed. Gelukkig is het een snelle lees en is het karakter van Peter van Houten echt geweldig. Waarschijnlijk omdat ik niet bij de doelgroep hoor en ik teveel verwachtte door de vele lovende recensies.

Ik las De man van je leven van Arthur Japin

13 oktober 2013 · Leave a Comment

De man van je leven door Arthur Japin
Uitgegeven door De Arbeiderspers op/in 2013
Genres: Algemene fictie, Fictie, Medische fictie, Psychologische fictie, Romantische fictie
Taal: Nederlands

Uit zorg voor haar man gaat Tilly op zoek naar een vervangster voor zichzelf, iemand die straks haar plaats naast hem kan innemen. Zij is namelijk ongeneeslijk ziek. De vrouw die zij vindt past echter zo perfect bij haar man, dat hij haar zelf al had gevonden en met haar een geheime relatie heeft gehad. Wanneer Tilly nietsvermoedend de twee voormalige geliefden bij elkaar brengt, verandert de dreigende tragedie in een klucht. De vraag is: wie heeft de regie? Was de chaos die zij zelf veroorzaakt nu wel of niet Tilly's opzet?

Opeens kreeg ik een mailtje dat ik het nieuwe boek van Japin vooruit kon bestellen. Even wat gemist, want zijn vorige boek is ook nog geen jaar oud meende ik me te herinneren. Een schitterend gebrek is mijn favoriete boek, maar aan een ander boek van Japin had ik me nog gewaagd, bang om teleurgesteld te geraken.

‘Don’t judge a book by its cover’ is hier duidelijk het devies. Voordat ik de achterkant had gelezen dacht ik dat het weer een geschiedenisverhaal zou worden, zoals bijvoorbeeld De Zwarte met het Witte Hart, maar dat was zeker niet het geval. Op een of andere manier deed het verhaal me ontzettend denken aan Komt een Vrouw bij de Dokter, maar dan wel in de stijl van Arthur Japin die ik al kende.

Een boek van Japin staat garant aan vele schitterende quotes, die ook in dit boek weer rijkelijk aanwezig waren. Toch ben ik van mening dat Japin beter kan schrijven, het komt hier niet echt geheel uit de verf en dat is jammer. Het is een leuk boek, waar je makkelijk door heen leest, maar ik denk dat als dit boek geschreven was door bijvoorbeeld een vrouw, dat het boek onder een geheel ander genre zou vallen. De een probeert een geheim te bewaren voor een ander, waardoor sommige dialogen wat Glee-achtig awkward over kunnen komen. Het perspectief verandert dan ook het hele boek door, de ene keer is het Tilly, dan weer Markus of Iris of een alwetende verteller.

Over het boek sta ik dan ook een beetje in dubio. Het is zeker geen slecht boek, zoals het bovengenoemde Komt een Vrouw bij de Dokter, maar ik denk dat Arthur Japin veel meer in zijn mars heeft dan dit. Het zijn vooral de vlagen van schitterende quotes en het mooie taalgebruik die het boek dragen, het verhaal op zichzelf is weinig bijzonders. Het boek was beter geweest als er meer drama in voor kwam, het wat dieper op alle gevoelens in ging, in plaats van dat het een doktersromannetje dreigt te worden. Het boek heeft daar ook zeker potentie in, het heeft alleen een beetje verkeerd uitgepakt. Misschien ben ik ook louter teleurgesteld omdat mijn verwachtingen heel hoog waren.

Ik las Vita van Matthijs Kleyn

27 augustus 2012 · Leave a Comment

Vita door Matthijs Kleyn
Uitgegeven door Prometheus op/in mei 2011
Genres: Fictie, Medische fictie, Romantische fictie
Pagina's: 237
Taal: Nederlands

Je weet voordat je het boek open doet al hoe het afloopt. Afbreuk aan het verhaal doet het absoluut niet. Het enige dat je weet is dat het zo eindigt, je weet niet waarom het op die manier eindigt en dat is de voornamelijke charme van het boek.

Dit boek gaat over Hylke en Vita. Hylke is een televisiemaker die nog in een relatie zit als hij met Vita aanpapt. Ook zij zit nog in een relatie maar kiest toch voor Hylke.

Vita en Hylke lijken gelukkig. Hylke is ook gelukkig, Vita niet. Vita is depressief en wil niks liever dan dood. Omdat Hylke zijn vriendinnetje niet kwijt wil raken doet hij er alles aan om haar op te vrolijken en te helpen bij de therapieën. Tevergeefse moeite, want alsnog wil Vita dood.

Dit boek is een prachtig verhaal over leven en dood. Literair gezien geen hoogstandje, maar we zijn niet allemaal Mulisch. Het boek is geschreven door televisiemaker Matthijs Kleyn, die we ook wel kennen als Jakhals Thijs, van De Wereld Draait door. Daardoor heeft het boek een licht autobiografisch tintje. Het is een lekker-weg-lees-boek met een serieus onderwerp. De schrijfstijl doet denken aan Kluun, al vind je dit keer niet dat de hoofdpersoon een klootzak is. Eerder iets te lief.

Een schitterend boek voor mensen die graag wat diepgaands willen lezen, maar (echte) literatuur te moeilijk vinden of gewoon niet leuk vinden.