boek Archive - Tamaraaa

Ik las Oorlogswinter van Jan Terlouw

24 februari 2016 · Leave a Comment

Oorlogswinter door Jan Terlouw
Uitgegeven door Geef Mij Maar Een Boek op/in 1972
Genres: Fictie, Historische fictie
Pagina's: 174
Taal: Nederlands
Kopen op Bol.com
Goodreads

Michiel van Bennekom is een 15-jarige jongen in de laatste oorlogswinter van de Tweede Wereldoorlog. Hij wil graag zijn dorp helpen, maar wordt door weinig mensen serieus genomen. Langzaamaan kan hij toch het een en ander betekenen voor anderen. Een zware taak voor Michiel, want in tijden van oorlog is het niet duidelijk wie hij wel en wie hij niet kan vertrouwen. Hoe gaat hij hiermee om?

Oorlogswinter is sinds afgelopen zaterdag voor één euro bij de betere boekhandel te koop. Uiteraard heb ik daar gebruik van gemaakt. Het meest gelezen kinderboek sinds de Tweede Wereldoorlog dat ook gaat over de Tweede Wereldoorlog. Jan Terlouw maakte het allemaal zelf mee, ook hij had de leeftijd van Michiel ten tijde van de hongerwinter.

Oorlogswinter – al jaren een klassieker

Waarom is Oorlogswinter nou zo’n fenomenaal boek, hoe kan het dat dit boek al zoveel jaren mee gaat? In eerste instantie heeft het boek een thema dat veel mensen aanspreekt: oorlog. Zelfs als de Tweede Wereldoorlog niet geheel je interesse wekt. De Tweede Wereldoorlog is een goede basis om vele andere gebeurtenissen in de wereld te verduidelijken en uit te leggen, zoals genocide, polarisatie, macht, emancipatie, etc. Daarnaast maak je het verhaal mee door de ogen van Michiel, een jongen met het hart op de goede plaats en iemand die graag iets goeds wil doen voor de gemeenschap. Dat tweede maakt het boek ook heel spannend, want hoe gaat Michiel dit doen zonder gesnapt te worden door verraders in het dorp of door de Duitsers?

Oorlogswinter is niet alleen een goed verhaal, want met alleen een goed verhaal kom je er ook niet. Het is ook een verhaal waarbij je gaat nadenken: wie is er wel te vertrouwen, wie niet? En is iemand wel zo goed/slecht als andere mensen denken? Wat zou je zelf moreel doen in deze situatie?’. Dit maakt het boek heel geschikt om er met anderen over te praten en te discussiëren, bijvoorbeeld bij in een klas of bij een boekenclub. Juist door deze ondertoon is het boek niet alleen goed om te lezen voor kinderen, maar ook voor volwassenen. Kinderen zouden zich kunnen afvragen wat zij zouden doen als ze in de situatie van Michiel zaten, volwassenen zouden zich kunnen afvragen aan welke kant zij zouden staan.

Oorlogswinter voor de leeslijst

In mijn optiek is Oorlogswinter een uitermate goed boek om op je leeslijst te zetten als je in de onderbouw van de middelbare school zit. Het boek heeft korte hoofdstukken en ondanks de oubollige woorden is het vlot geschreven. Dat wil zeggen: geen al te lange zinnen, helder geschreven en geen obscure verwijzingen naar het een of ander. Doordat de gebeurtenissen elkaar continu opvolgen wil je maar blijven weten hoe het verhaal verder gaat. Ook is Michiel veertien jaar, precies de leeftijd van kinderen in de onderbouw van de middelbare school. Wel raad ik aan om pas aan dit boek te beginnen als je enige kennis hebt van de Tweede Wereldoorlog. Het is in principe niet heel erg nodig om de verhaallijn te volgen, maar het helpt je wel heel erg om het boek te begrijpen.

Eindoordeel van Oorlogswinter

Dit boek geef ik een volmondige 5 uit 5.

De Groene Meisjes: lekker en duurzaam eten, reizen, wonen & leven

12 januari 2016 · Leave a Comment

De Groene Meisjes: lekker duurzaam eten, reizen, wonen en leven door Jamie van Zijl, Merel Wildschut
Uitgegeven door Uitgeverij Brandt op/in 2015
Genres: Eten & Drinken, Lifestyle, Mens & Maatschappij, Non-fictie
Pagina's: 208
Taal: Nederlands

Duurzaam leven, veel mensen krijgen het al moeilijk als ze de uitdrukking alleen al horen. De Groene Meisjes laten echter op hun blog zien dat het helemaal niet zo heel moeilijk is om een leuk leven te leiden én groen te doen. Hun kennis over dit onderwerp is nu ook gebundeld in een boek, dat ik heel groen van iemand geleend heb, ‘De Groene Meisjes: lekker duurzaam eten, reizen, wonen en leven’.

Groen leven, qué?

Duurzaam leven is verder kijken dan alleen je bord. Wat je op je bord legt is zelfs een heel klein deel van een duurzaam bestaan. Het is heel nobel dat iemand vanaf nu geen vlees meer eet, maar hoeveel duurzamer ben je als je je andijvie alsnog gesneden in een plastic zakje koopt bij de buurtsuper? Dit boek is geschikt voor mensen die graag meer willen weten over duurzaam leven, maar door alle informatie op het internet niet meer weten waar ze het moeten zoeken. In een overzichtelijk boek brengen de Groene Meisjes hun ervaringen en tips over groen leven naar de lezer.

Het boek begint meteen met een hoofdstuk over eten, hoe makkelijk het is om duurzaam te eten en dat het eigenlijk wel mee valt hoe duur duurzaam eten is. Daarnaast vertellen Merel en Jamie over kringloopshoppen, duurzame en dierproefvrije make-up, verpakkingsvrij leven, duurzame schoonmaakspullen en zelfs veganistische tatoeages. Wat ik heel tof vind aan het boek is dat ze heel enthousiast vertellen over wat je wél kan als veganist/duurzaam persoon. Zoals ze zelf zeggen, ze kunnen wel een hele dag gaan zeuren over dierenwelzijn en hoe slecht dieren het wel niet hebben, maar dat kost je zelf veel energie en je omgeving maak je er ook niet blijer mee (hierom vond ik deze serie over sint- en kerstcadeau’s erg gaaf).

Maar het boek dus, is het wat?

Het is een leuk boek, maar ook niet meer dan dat. Er wordt duidelijk verteld wat je kan doen om de wereld vanuit het duurzaamheidsperspectief een beetje mooier te maken. Als je hun blog al wat langer volgt dan is het weinig nieuws onder de zon. Mocht je juist meer willen weten over het onderwerp dan zou ik eerder naar hun blog verwijzen dan je aanraden om het boek te kopen. Dat wil niet zeggen dat het een slecht boek is, zeker niet. Het probleem met het boek is, is dat het nogal een open deur is. Het is voornamelijk een goed gebonden overzicht van van alles. Het is typisch een boek waarbij je op het einde denkt: ‘goh, weten we dat ook weer’, waarna je het weglegt en er niet meer aan denkt.

Solomonica de Winter – Achter de regenboog

30 juni 2015 · Leave a Comment

Achter de regenboog door Solomonica de Winter
Uitgegeven door Prometheus op/in 2014
Genres: Algemene fictie, Fictie, Psychologische fictie
Pagina's: 210
Taal: Nederlands

Na de gewelddadige dood van haar vader is de inmiddels dertienjarige Blue gestopt met praten. Ze heeft maar één liefde over: die voor het boek dat ze van hem kreeg vlak voor zijn dood, waarin ze onafgebroken leest. Wanneer Blue haar vaders moordenaar ontmoet, besluit ze dat dodelijke wraak het enige is wat haar rest. Maar voor het zover is wordt ze verliefd. En dan neemt alles een onverwachte, nog veel gewelddadiger wending dan voorzien.

Een tijd terug moest ik met de trein van Leiden naar Groningen, maar was veel en veel te vroeg op het station. Gelukkig is er gewoon een boekenwinkel op Leiden Centraal, waar ik even heerlijk rondgestruind heb. Lang verhaal kort, ik zag dit boek liggen, voegde hem toe aan mijn Goodreads en heb hem uiteindelijk bij de bibliotheek geleend.

Wat ik er van moest verwachten wist ik niet zo heel goed. Van haar ouders (ja, ze is inderdaad dochter van) heb ik geen werk gelezen en in de bibliotheek stond het bij de misdaadboeken ingedeeld (en van misdaadboeken ben ik geen groot fan). Uiteindelijk heb ik het boek in één dag uitgelezen!

Petje af voor de schrijfster, ze was namelijk zestien toen ze dit boek schreef. Het leest lekker door, er zitten geen gaten in het boek en het is een verdomd goed bedacht plot. Het verhaal gaat over Blue, een meisje dat zowel een man als een vrouw heeft vermoord, en hierover verslag doet aan haar dokter. Ook de dood van haar vader hakt er in, door deze gebeurtenis praat ze niet meer. Desalniettemin heeft ze een troost, The Wizard of Oz, een boek dat ze ooit van haar vader heeft gekregen paralel loopt met het verhaal van Blue zelf. Ondanks dat Blue twee mensen heeft vermoord en de boel niet meer op een rijtje heeft staan blijf je wel sympathie houden voor het personage.

Uiteindelijk blijkt dat View Spoiler » Hoewel hier eerder in het verhaal al naar gehint werd, zag ik deze wending niet aankomen. Op zich vond ik het misdaadgehalte van het boek wel meevallen, dit boek valt eerder te categoriseren als een psychologisch verhaal. Twee moord maakt nog geen misdaadsverhaal. Het verhaal komt langzaam op je af, het neemt je over, je groeit er in, het is een schitterende mindfuck. De titel is een mooie verwijzing naar het wereldberoemde lied uit The Wizard of Oz.

Het is misschien niet een boek wat je even luchtig wegleest op het strand. Eerder een boek wat je in een ruk uitleest op een regenachtige vrije middag. In ieder geval: ga dit boek lezen. Ik hoop niet dat dit het laatste boek van Solomonica de Winter is, want als ze op dit niveau door groeit, dan kunnen we nog veel goeds van haar verwachten.

Myrthe van der Meer – Up

14 mei 2015 · Leave a Comment

Up door Myrthe van der Meer
Uitgegeven door The House of Books op/in 2015
Genres: Algemene fictie, Fictie, Medische fictie
Pagina's: 352
Taal: Nederlands
Kopen op Bol.com

Emma is jong, getalenteerd, bevlogen en ze heeft levenslang... de levenslange diagnose manisch depressief. Als Emma vol goede moed naar het laatste gesprek met haar psychiater gaat, gebeuren er een aantal dingen die ze niet helemaal had voorzien; haar psychiater is verdwenen, de vervanger weet niets van een eindgesprek en voor het einde van de dag is ze opgenomen op de paaz. Alweer.

Toen Myrthe van der Meer het vervolg van PAAZ aankondigde was ik erg verheugd en kon ik niet wachten tot ik het het kon lezen! Ondanks het onderwerp vond ik PAAZ erg lekker weglezen. Ook het boek Kalf kon ik goed waarderen, dus ik was zeer benieuwd naar het vervolg van PAAZ. Dit boek heb ik gelezen op mijn e-reader.

Up las door de schrijfstijl lekker weg. Desondanks was dit boek een beetje ‘meh’. Het was niet heel slecht, maar verdomd goed was het nou ook weer net niet. Het was bij lange na niet geen nieuwe PAAZ. Het was allemaal wat te voorspelbaar.

Uiteindelijk weet ik niet zo heel goed wat ik van dit boek moet vinden. Aan de ene kant is het prima geschreven, het leest goed weg. Ik denk zeker dat dit een aanrader is voor de omgeving van iemand met een psychische stoornis. Aan de andere kant vraag ik me af wat Up nou eigenlijk daadwerkelijk toevoegt aan PAAZ. In principe wordt gewoon tweemaal hetzelfde plot gebruikt. Same shit different toilet. Mocht er ooit een deel drie komen, dan hoop ik dat deze niet meer afspeelt op de PAAZ, maar in haar eigen omgeving. Hoe reageert haar omgeving op haar? Het was er wel, ergens, maar bijvoorbeeld het gesprek met haar moeder kwam een beetje als een moetje, zo van ‘goh we moeten even een plausibele verklaring geven voor het een en ander’.

Emma was nog steeds niks veranderd. Nog steeds wilde ze zo snel mogelijk weg, dacht ze dat ze het allemaal wel alleen aankon. Toch vond ik Emma een aimabel karakter ondanks mijn ergernissen. Jammer was dat de andere karakters veel minder goed waren uitgewerkt, want sommige karakters hadden best wel wat potentie om zich te ontwikkelen naar een rond karakter. Wel bonuspunten voor de opschriften op de t-shirts van Michiel, daar heb ik iedere keer weer hardop om moeten lachen.

Tsja, 3 sterren uiteindelijk. Niet slecht, ook niet fantastisch. PAAZ was leuker.

Tommy Wieringa – Dit zijn de namen

24 april 2015 · Leave a Comment

Dit zijn de namen door Tommy Wieringa
Uitgegeven door De Bezige Bij op/in 2013
Genres: Algemene fictie, Fictie, Psychologische fictie
Pagina's: 302
Goodreads

Pontus Beg is commissaris van politie in Michailopol, een perifere grensstad in de steppe. Als de winter invalt, wordt er een groep uitgeteerde vluchtelingen gesignaleerd in de straten van zijn stad. Niemand weet wie zij zijn, hun spookachtige aanwezigheid veroorzaakt angst en onrust. Als ze uiteindelijk worden opgepakt, wordt in hun bagage het bewijsstuk van een gruwelijke misdaad gevonden. Stukje bij beetje ontrafelt Pontus Beg de toedracht, en daarmee de geschiedenis van hun helletocht. De barre reis van de migranten raakt gaandeweg het onderzoek verweven met de ontdekking die Pontus Beg doet over zijn eigen afkomst. De ontmoeting met een oude rabbijn, de laatste Jood van Michailopol, leert hem de werkelijkheid kennen over zichzelf. Zijn plaats in de wereld is een andere dan hij altijd heeft gedacht.

Zoals zoveel van mijn boeken stond dit boek al maanden in de kast stof te collecteren. Eerder heb ik Joe Speedboot en Caesarion van Tommy Wieringa al met veel plezier gelezen, dus toen ik weer zin had om iets Nederlandstaligs te lezen koos ik heel makkelijk voor dit boek!

Als je van symboliek en geloof houdt, dan is dit precies je boek. Als je daar niet van houdt, blijf er dan maar ver van weg. Voor mij was het laatste duidelijk het geval. Heb met veel pijn en moeite dit boek uitgelezen. Tommy Wieringa probeert te hard in dit boek. Geen idee ook wat hij hiermee wil. Aan de ene kant van het verhaal heb je de oude politieman die er opeens achter komt dat hij Joods en opeens van alles gaat leren over het jodendom. Ondertussen zwerft er een groepje mensen door de steppe heen (hé, dat komt bekend voor!), die een gruwelijke misdaad hebben gepleegd welke Pontus tracht op te lossen.

Het is allemaal wat ver gezocht. de Joodse/joodse geschiedenis, immigrantenverhaal, identiteit, het zijn allemaal veel diepere lagen. Alleen liggen deze diepe lagen op de bodem van de oceaan, waarbij eigenlijk niemand zin heeft om daadwerkelijk naar deze bodem toe te zwemmen. Door de symboliek raakt het verhaal zelf ook kant noch wal. Het duurt ten eerste te lang voordat de twee verhaallijnen bij elkaar komen. Ten tweede de veel te saaie en lange monologen die bij de laatste Jood uit het dorp. ‘Echt, zoek een andere plek uit om ergens pretentieus over te wauwelen of zo’ was het eerste en enige wat ik dacht.

Het verhaal is best leuk geschreven, dat moet wel even gezegd worden. Voor de rest dit boek lekker in de winkel of de bibliotheek laten staan. Tommy Wieringa kan het wel, dat heeft hij al eerder bewezen, hij doet het in dit boek gewoon niet. En dat is jammer.

Mocht je alsnog de namen willen weten zonder het boek te lezen, lees dan lekker de Exodus.

Arnon Grunberg – Tirza

9 april 2015 · Leave a Comment

Tirza door Arnon Grunberg
Uitgegeven door Nijgh & Van Ditmar op/in 2006
Genres: Algemene fictie, Fictie, Psychologische fictie
Pagina's: 304
Kopen op Bol.com
Goodreads

Jörgen Hofmeester is vader van twee dochters, werkzaam voor een gerenommeerd bedrijf. Dankzij een uitgekiend financieel beleid woont hij op stand. De vrijheid is hem te bandeloos: bandeloosheid leidt tot rampen. Stilstand is voor Hofmeester de voorwaarde voor liefde en geluk. Loom houdt hij van zijn dochters. Dat zijn echtgenote hem ingeruild heeft voor een jeugdliefde op een woonboot en dat een gedeelte van zijn vermogen is verdwenen door malversaties van merkwaardige groeperingen die de wereldeconomie beheersen, het deert hem niet. Zolang hij maar van zijn kinderen mag houden. Maar op een avond staat zijn echtgenote weer voor de deur. En dan doet een man zijn intrede in het leven van Jörgen Hofmeester, een man die als twee druppels water lijkt op Mohammed Atta.

Twee boeken van dezelfde auteur achter elkaar doe ik niet heel snel. De laatste tijd heb ik veel Engels gelezen en het was in mijn optiek tijd om weer meer Nederlands te lezen. Tirza was een van de weinige boeken die ik hier op mijn kamer had staan, dus de keuze viel al snel op Tirza (dat ik nog tientallen Nederlandse boeken op mijn e-reader heb staan doet er even niet toe haha).

Korte review: defuckijustread?

Lange review: Oké. Goed. Dit moet ik even op mij in laten zinken. Ik denk dat het woord ‘intrigerend’ het beste bij dit boek past. Dit is geen leuk boek, een boek waar je blij van wordt maar je wilt wel steeds verder lezen, meer weten. Het was anders dan Blauwe Maandagen en De Man Zonder Ziekte, boeken die ik eerder van Grunberg had gelezen, en dit in positieve zin. Wat ten eerste opvalt is dat het een heel citeerbaar boek is, de schrijfstijl is heerlijk en er staan de meest prachtige zinnen in.

Het boek is een weerspiegeling van alles wat de eerste tien jaar van deze eeuw is geweest. Neerslachtigheid, xenofobie, uitzichtloosheid, niet meer het idee dat de sky the limit was zoals in de jaren ’90. Jörgen voedde zijn Tirza, zijn zonnekoningin, veel te verstikkend op, hij was de volger van de religie Tirza. Hij nam haar mee naar celloles, las haar voor uit de Russische bibliotheek, was de fanatieke vader die haar vol enthousiasme meenam naar zwemmen. Jörgen zelf was een mislukte man. Gescheiden van zijn vrouw (die ook plots met haar rolkoffer voor de deur staat), zijn andere dochter heeft een studie natuurkunde opgegeven voor een B&B in Frankrijk en in zijn eigen baan was hij ook niet zeer succesvol.

[Read more…]

Ik las Heren van de Thee van Hella S. Haasse

8 september 2014 · Leave a Comment

Heren van de thee door Hella S. Haasse
Uitgegeven door AD op/in 1992
Genres: Fictie, Historische fictie
Pagina's: 275
Taal: Nederlands

In 1878 trouwden Rudolf Kerkhoven en Jenny Roosengaarde Bisschop in Batavia en gingen zij wonen op de afgelegen thee-onderneming Gamboeng in de Preanger op Java. In het decor van van de indrukwekkende natuur en tegen de achtergrond van de ontwikkelingen in de koloniale politiek, leven we mee met de autocratische ondernemer en zijn langzaam verbitterd rakende echtgenote.

Zoals veel van mijn boeken stond deze al een tijd stof te collecteren op mijn boekenplank. Eerder heb ik van Hella S. Haasse al Oeroeg gelezen, welke mij zeer beviel. De verhalen over Indië vind ik altijd prachtig en vond het daarom écht tijd om dit boek van kaft tot kaft te bekijken.

Het eerste dat opvalt is het rijke vertellen van Hella S. Haasse. De natuur wordt schitterend omschreven. Het speelt dan ook een hoofdrol in het verhaal. Het verhaal is volgens de schrijfster zelf fictie, maar er is uitgebreid gebruik gemaakt van het archief van een van de nazaten van de hoofdrolspelers en zelf heeft ze ook in Indië gewoond.

Het verhaal kabbelt het hele boek een beetje voort. Intriges, zwangerschappen en het werk zijn aan de orde van de dag, maar echt grote wendingen kent het verhaal niet. Je hoeft nergens een zeer onverwachte plottwist te verwachten. Een soort van GTST, maar dan op Indië. Toch maakt dat het verhaal er niet minder interessant op. Door de levendige schrijfstijl en de mooie woorden die Haasse kiest heb je het idee alsof je er midden in zit. De Indische woorden die gebruikt worden leveren meteen een grote woordliefde op.

Het belangrijkste thema in het boek is in mijn ogen de tegenstelling. De tegenstelling tussen alle paren die voorbij komen, tussen het leven in Indië en in Europa, tussen het harde werken van de mannen en de luxe die de vrouwen wel wilden hebben. Hoofdpersonen van het boek zijn Rudolf en Jenny. Rudolf is een idealist, iemand die denkt dat hij alles aan kan. In het begin van het boek gaat het hem dan ook voor de wind, maar gaandeweg brokkelt dit af en blijft hij gedesillusioneerd achter. Jenny is op het eiland geboren, en denkt zelf nooit te kunnen aarden in Europa. Enkele keren wordt ze zwanger, maar het gaat steeds meer bergafwaarts met haar. Ze wordt depressief en uiteindelijk maakt ze een einde aan haar leven. Ze snakte naar de pleziertjes die ze vroeger had, maar het zat er financieel niet in.

Wat mij opviel in het boek, was dat er tussen de vertelstijl van de alwetende verteller en de verschillende schrijvers van de brieven in het boek geen verschil zat. Aan het lezen van een stuk brief zou je niet kunnen vertellen wie deze geschreven had. Jammer, daar had meer mee gedaan kunnen worden.

Ondanks dat het boek weinig spannend was, heb ik wel genoten van het boek. Over Indië weet ik heel weinig en zo heb ik toch een naar mijn mening goede inkijk gekregen in de Indische cultuur van toen. Het leest ook heel goed weg vanwege het taalgebruik. Aardig detail: het boek houdt op op 1 februari 1918, een dag voor de geboorte van Hella S. Haasse. Als het aan mij ligt zou ik dit boek zeker gaan lezen en als het kan op je leeslijst zetten!

Ik las De man van je leven van Arthur Japin

13 oktober 2013 · Leave a Comment

De man van je leven door Arthur Japin
Uitgegeven door De Arbeiderspers op/in 2013
Genres: Algemene fictie, Fictie, Medische fictie, Psychologische fictie, Romantische fictie
Taal: Nederlands

Uit zorg voor haar man gaat Tilly op zoek naar een vervangster voor zichzelf, iemand die straks haar plaats naast hem kan innemen. Zij is namelijk ongeneeslijk ziek. De vrouw die zij vindt past echter zo perfect bij haar man, dat hij haar zelf al had gevonden en met haar een geheime relatie heeft gehad. Wanneer Tilly nietsvermoedend de twee voormalige geliefden bij elkaar brengt, verandert de dreigende tragedie in een klucht. De vraag is: wie heeft de regie? Was de chaos die zij zelf veroorzaakt nu wel of niet Tilly's opzet?

Opeens kreeg ik een mailtje dat ik het nieuwe boek van Japin vooruit kon bestellen. Even wat gemist, want zijn vorige boek is ook nog geen jaar oud meende ik me te herinneren. Een schitterend gebrek is mijn favoriete boek, maar aan een ander boek van Japin had ik me nog gewaagd, bang om teleurgesteld te geraken.

‘Don’t judge a book by its cover’ is hier duidelijk het devies. Voordat ik de achterkant had gelezen dacht ik dat het weer een geschiedenisverhaal zou worden, zoals bijvoorbeeld De Zwarte met het Witte Hart, maar dat was zeker niet het geval. Op een of andere manier deed het verhaal me ontzettend denken aan Komt een Vrouw bij de Dokter, maar dan wel in de stijl van Arthur Japin die ik al kende.

Een boek van Japin staat garant aan vele schitterende quotes, die ook in dit boek weer rijkelijk aanwezig waren. Toch ben ik van mening dat Japin beter kan schrijven, het komt hier niet echt geheel uit de verf en dat is jammer. Het is een leuk boek, waar je makkelijk door heen leest, maar ik denk dat als dit boek geschreven was door bijvoorbeeld een vrouw, dat het boek onder een geheel ander genre zou vallen. De een probeert een geheim te bewaren voor een ander, waardoor sommige dialogen wat Glee-achtig awkward over kunnen komen. Het perspectief verandert dan ook het hele boek door, de ene keer is het Tilly, dan weer Markus of Iris of een alwetende verteller.

Over het boek sta ik dan ook een beetje in dubio. Het is zeker geen slecht boek, zoals het bovengenoemde Komt een Vrouw bij de Dokter, maar ik denk dat Arthur Japin veel meer in zijn mars heeft dan dit. Het zijn vooral de vlagen van schitterende quotes en het mooie taalgebruik die het boek dragen, het verhaal op zichzelf is weinig bijzonders. Het boek was beter geweest als er meer drama in voor kwam, het wat dieper op alle gevoelens in ging, in plaats van dat het een doktersromannetje dreigt te worden. Het boek heeft daar ook zeker potentie in, het heeft alleen een beetje verkeerd uitgepakt. Misschien ben ik ook louter teleurgesteld omdat mijn verwachtingen heel hoog waren.

Ik las Meine Russische Schwiegermutter und andere Katastrophen van Alexandra Fröhlich

24 januari 2013 · 2 Comments

Meine Russische Schwiegermutter und andere Katastrophen door Alexandra Fröhlich
Uitgegeven door Droemer Knaur op/in 20 december 2012
Genres: Fictie, Humoristische fictie & satire, Romantische fictie
Pagina's: 315
Taal: Duits
Goodreads

Een paar weken geleden was ik in Oldenburg en ik besloot dat ik een Duits boek wilde kopen. Uiteindelijk heb ik er twee gekocht, deze, en Tschick van Wolfgang Herrndorf. Menigeen weet ik dat een speciale voorliefde heb met Rusland, dus toen ik dit boek met een matryoshka op de voorkant in de schappen zag liggen, moest ik ik even de achterflap lezen!

Duitse boeken hebben twee grote voordelen. Ze zijn Duitstalig, waardoor ik mijn Duits op een leuke manier kan onderhouden, en ze zijn goedkoop, een goed boek heb je voor nog geen tientje. Zouden ze in Nederland ook eens moeten regelen.
Mocht je het boek willen aanschaffen en je twijfelt over je Duits-niveau, dan kan je hier de eerste hoofdstukken van het boek lezen. Er is nog geen Engels- of Nederlandstalige uitgave.

Het verhaal gaat over Paula, een niet al te succesvolle advocate. Op een goede dag krijgt zij meneer en mevrouw Polyakow op bezoek om het een en ander met een vervelende huisbaas. Zodoende leert ze Artjom kennen, de zoon van het stel. Hij houdt van vodka, gokken en Rusland. Hoewel er nog geen officiële date is geweest besluiten ze na vier maanden al te trouwen.

Als je de titel ziet denk je meteen aan de schoonmoeder from hell. Na de proloog denk je dat nog steeds. Darya Polyakow pruttelt af en toe wat tegen en is inderdaad lekker tegendraads, maar de rest van de familie kan er ook wat van, zeker Artjom zelf.

Een ding is zeker, het verhaal is geen hoogstaande literatuur. Dat hoefde van mij ook helemaal niet, iets om lekker weg te lezen is ook wel eens fijn en je blijft een taalbarrière houden. Het verhaal is grappig, luchtig en is vlot geschreven. Een echte verhaallijn mist, je kijkt mee in het leven van Paula, hoe zij tegen haar Russische schoonfamilie aankijkt.
Eerlijk is eerlijk, Darya vond ik zelf een heel leuk karakter, van een man als Artjom was ik al drie keer gescheiden (maar ik ben ook niet van plan een vent te trouwen die ik nog maar vier maand ken). Veel hoef je niet te verwachten van de karakters, die duidelijk als karikaturen zijn opgezet, zelfs hoofdpersoon Paula maakt weinig ontwikkeling mee.

Mocht je willen beginnen met Duitse boeken, dan raad ik je van harte dit boek aan. Niet te moeilijk qua taal, luchtig geschreven en supergrappig!

Welke Duitse boeken kan jij aanraden?

Ik las Op Zee van Toine Heijmans

5 januari 2013 · 3 Comments

Op Zee door Toine Heijmans
Uitgegeven door L. J. Veen op/in 2011
Genres: Algemene fictie, Contemporary/Gegenwartsliteratur, Fictie, Psychologische fictie
Pagina's: 192
Taal: Nederlands
Goodreads

Dit boek had ik meegenomen op de boekenbeurs in Zwolle waar ik laatst ben geweest. De prijs ik kan ik me zo niet meer herinneren, maar hij was zeker nog een euro of acht, vrij prijzig voor deze evenementen. Toch heb ik hem meegenomen omdat hij al langer op mijn leeslijstje stond.

‘Boek’ moet je dit overigens niet noemen, boekje is een betere benaming. De 192 bladzijdes zijn veel, zeker als je bedenkt dat verhaal een zeer grote bladspiegel kent en hier en daar ook nog een aantal plaatjes (door Jenna Arts). Dit is meer een boek voor een snelle lees dan om weken lang weg te dromen in een zwaar verhaal. Het is dan ook zeker aan te raden voor mensen die Nederlands niet als moedertaal hebben en kennis willen maken met de Nederlandse literatuur.

Het verhaal wordt gedragen door de ik-verteller Donald. Hij werkt op een kantoor waar hij steeds ouder wordt en zijn collega’s steeds jonger. Dan krijgt hij het aanbod om een paar maanden een sabatical te gaan houden. Donald besluit zijn droom waar te maken en gaat een zeiltocht maken, z’n vrouw laat hem gaan, die heeft ook wel door dat hij zich in een midlife-crisis bevindt. Op het laatste stukje, tussen Denemarken en Nederland mag zijn dochtertje Maria meezeilen, een tochtje van twee dagen.

[Read more…]