Boek van de doden door Philip Huff
Uitgegeven door De Bezige Bij op/in 12 september 2014
Genres: Algemene fictie, Fictie, Psychologische fictie
Pagina's: 282
Taal: Nederlands

 Felix Post, nog net geen dertig, dwaalt de week voor kerst door Amsterdam. Het meisje dat hij wil is met een ander. Zijn werk stagneert. Hij ontloopt zijn zus, die net een tweede kind heeft gekregen. Met drank en drugs probeert hij de sluimerende wanhoop te dempen. Tot hij, in het diepst van de nacht, de crisis die zijn leven is onder ogen moet komen.

Dit boek had ik al meerdere keren in de winkels zien liggen, maar omdat ik mijn geld beter kon gebruiken heb ik het boek ook laten liggen. Gelukkig kwam ik op het goede idee om het boek te lenen bij de bibliotheek! Boek gereserveerd en binnen anderhalve week kon ik hem ophalen.

Het boek zou een nieuwe ‘De Avonden‘ zijn. Slik, dat was niet mijn meest favoriete Nederlandse boek. Maar, het belooft een boek vol drank, seks en drugs te worden, iets wat in De Avonden weinig te vinden was. Daarbij speelt het boek zich af in Amsterdam, mijn favoriete Nederlandse stad. Dat was overigens ook een niet te missen feit, op bijna iedere bladzijde werd wel een straat in Amsterdam genoemd, maar dat is een standaardtrekje van boeken die zich afspelen in de hoofdstad.

Het verhaal gaat over Felix Post, iemand die nog net aan de goede kant van dertig staat. Hij is schrijver en koopt van zijn laatste royalties liever drugs dan boodschappen. Ik vond de hoofdpersoon een verschrikkelijke klootzak, hoewel dat ook zou kunnen komen doordat ik me niet met hem kon identificeren. Had regelmatig de behoefte om hem een schop onder zijn kont te geven en zeggen dat hij wat moest doen met zijn leven in plaats van deze te verdoen in zijn bed omdat hij een kater en/of hoer had.

De schrijfstijl is door het boek heen verschillend. Van korte zinnen tot gedetailleerde omschrijvingen en zelfs whatsappberichten met de nodige typo’s zijn te vinden in het boek. Je moet er van houden, maar persoonlijk kon ik dit wel heel erg waarderen. Helaas was de schrijfstijl ook meteen het enige waardoor ik het boek kon verdragen. Dat het een ‘inktzwart’ boek was trok ik nog wel, ik moest stiekem ook wel lachen toen zelfs de viagra hem niet meer kon redden in bed (het niveau ‘haha, lekker voor je’). Het boek was in mijn ogen te Pretentieus, met de hoofdletter P.

Het boek zal voor velen herkenbaar zijn, vast, maar dat maakt het niet meteen een goed boek. Het is te gemaakt, te geprobeerd en lijkt een ‘hiermee wil ik makkelijk scoren’-boek. Ik heb eigenlijk ook helemaal geen idee wat Philip Huff nou eigenlijk wil met dit boek. Het is een aaneenschakeling van mislukte pogingen voor het hoofdpersoon om nog maar iets van zijn leven te maken. In het begin kun je daar nog wel een beetje inkomen, daarna wil je hem met liefde een schop onder zijn kont geven en op het laatst interesseert het je niet meer wat de hoofdpersoon nou eigenlijk doet.

Gevalletje leuk idee, had iets kunnen worden maar dat werd het dus toch niet.