Achter de regenboog door Solomonica de Winter Uitgegeven door Prometheus op/in 2014
Genres: Algemene fictie, Fictie, Psychologische fictie
Pagina's: 210
Taal: Nederlands
Na de gewelddadige dood van haar vader is de inmiddels dertienjarige Blue gestopt met praten. Ze heeft maar één liefde over: die voor het boek dat ze van hem kreeg vlak voor zijn dood, waarin ze onafgebroken leest. Wanneer Blue haar vaders moordenaar ontmoet, besluit ze dat dodelijke wraak het enige is wat haar rest. Maar voor het zover is wordt ze verliefd. En dan neemt alles een onverwachte, nog veel gewelddadiger wending dan voorzien.
Een tijd terug moest ik met de trein van Leiden naar Groningen, maar was veel en veel te vroeg op het station. Gelukkig is er gewoon een boekenwinkel op Leiden Centraal, waar ik even heerlijk rondgestruind heb. Lang verhaal kort, ik zag dit boek liggen, voegde hem toe aan mijn Goodreads en heb hem uiteindelijk bij de bibliotheek geleend.
Wat ik er van moest verwachten wist ik niet zo heel goed. Van haar ouders (ja, ze is inderdaad dochter van) heb ik geen werk gelezen en in de bibliotheek stond het bij de misdaadboeken ingedeeld (en van misdaadboeken ben ik geen groot fan). Uiteindelijk heb ik het boek in één dag uitgelezen!
Petje af voor de schrijfster, ze was namelijk zestien toen ze dit boek schreef. Het leest lekker door, er zitten geen gaten in het boek en het is een verdomd goed bedacht plot. Het verhaal gaat over Blue, een meisje dat zowel een man als een vrouw heeft vermoord, en hierover verslag doet aan haar dokter. Ook de dood van haar vader hakt er in, door deze gebeurtenis praat ze niet meer. Desalniettemin heeft ze een troost, The Wizard of Oz, een boek dat ze ooit van haar vader heeft gekregen paralel loopt met het verhaal van Blue zelf. Ondanks dat Blue twee mensen heeft vermoord en de boel niet meer op een rijtje heeft staan blijf je wel sympathie houden voor het personage.
Uiteindelijk blijkt dat View Spoiler » Hoewel hier eerder in het verhaal al naar gehint werd, zag ik deze wending niet aankomen. Op zich vond ik het misdaadgehalte van het boek wel meevallen, dit boek valt eerder te categoriseren als een psychologisch verhaal. Twee moord maakt nog geen misdaadsverhaal. Het verhaal komt langzaam op je af, het neemt je over, je groeit er in, het is een schitterende mindfuck. De titel is een mooie verwijzing naar het wereldberoemde lied uit The Wizard of Oz.
Het is misschien niet een boek wat je even luchtig wegleest op het strand. Eerder een boek wat je in een ruk uitleest op een regenachtige vrije middag. In ieder geval: ga dit boek lezen. Ik hoop niet dat dit het laatste boek van Solomonica de Winter is, want als ze op dit niveau door groeit, dan kunnen we nog veel goeds van haar verwachten.