Fictie Archieven - Pagina 2 van 3

Ik las Heren van de Thee van Hella S. Haasse

8 september 2014 · Leave a Comment

Heren van de thee door Hella S. Haasse
Uitgegeven door AD op/in 1992
Genres: Fictie, Historische fictie
Pagina's: 275
Taal: Nederlands

In 1878 trouwden Rudolf Kerkhoven en Jenny Roosengaarde Bisschop in Batavia en gingen zij wonen op de afgelegen thee-onderneming Gamboeng in de Preanger op Java. In het decor van van de indrukwekkende natuur en tegen de achtergrond van de ontwikkelingen in de koloniale politiek, leven we mee met de autocratische ondernemer en zijn langzaam verbitterd rakende echtgenote.

Zoals veel van mijn boeken stond deze al een tijd stof te collecteren op mijn boekenplank. Eerder heb ik van Hella S. Haasse al Oeroeg gelezen, welke mij zeer beviel. De verhalen over Indië vind ik altijd prachtig en vond het daarom écht tijd om dit boek van kaft tot kaft te bekijken.

Het eerste dat opvalt is het rijke vertellen van Hella S. Haasse. De natuur wordt schitterend omschreven. Het speelt dan ook een hoofdrol in het verhaal. Het verhaal is volgens de schrijfster zelf fictie, maar er is uitgebreid gebruik gemaakt van het archief van een van de nazaten van de hoofdrolspelers en zelf heeft ze ook in Indië gewoond.

Het verhaal kabbelt het hele boek een beetje voort. Intriges, zwangerschappen en het werk zijn aan de orde van de dag, maar echt grote wendingen kent het verhaal niet. Je hoeft nergens een zeer onverwachte plottwist te verwachten. Een soort van GTST, maar dan op Indië. Toch maakt dat het verhaal er niet minder interessant op. Door de levendige schrijfstijl en de mooie woorden die Haasse kiest heb je het idee alsof je er midden in zit. De Indische woorden die gebruikt worden leveren meteen een grote woordliefde op.

Het belangrijkste thema in het boek is in mijn ogen de tegenstelling. De tegenstelling tussen alle paren die voorbij komen, tussen het leven in Indië en in Europa, tussen het harde werken van de mannen en de luxe die de vrouwen wel wilden hebben. Hoofdpersonen van het boek zijn Rudolf en Jenny. Rudolf is een idealist, iemand die denkt dat hij alles aan kan. In het begin van het boek gaat het hem dan ook voor de wind, maar gaandeweg brokkelt dit af en blijft hij gedesillusioneerd achter. Jenny is op het eiland geboren, en denkt zelf nooit te kunnen aarden in Europa. Enkele keren wordt ze zwanger, maar het gaat steeds meer bergafwaarts met haar. Ze wordt depressief en uiteindelijk maakt ze een einde aan haar leven. Ze snakte naar de pleziertjes die ze vroeger had, maar het zat er financieel niet in.

Wat mij opviel in het boek, was dat er tussen de vertelstijl van de alwetende verteller en de verschillende schrijvers van de brieven in het boek geen verschil zat. Aan het lezen van een stuk brief zou je niet kunnen vertellen wie deze geschreven had. Jammer, daar had meer mee gedaan kunnen worden.

Ondanks dat het boek weinig spannend was, heb ik wel genoten van het boek. Over Indië weet ik heel weinig en zo heb ik toch een naar mijn mening goede inkijk gekregen in de Indische cultuur van toen. Het leest ook heel goed weg vanwege het taalgebruik. Aardig detail: het boek houdt op op 1 februari 1918, een dag voor de geboorte van Hella S. Haasse. Als het aan mij ligt zou ik dit boek zeker gaan lezen en als het kan op je leeslijst zetten!

Ik las Erik of het klein insectenboek van Godfried Bomans

10 februari 2014 · 1 Comment

Erik of het klein insectenboek door Godfried Bomans
Uitgegeven door Nederland Leest op/in 1940
Genres: Fictie, Speculatieve fictie, Sprookjes
Pagina's: 129
Taal: Nederlands

Boven het bed van Erik Pinksterblom hangt een schilderij van wuivend gras onder een blauwe zomerlucht met wolken. Tussen het gras krioelt het van kleine diertjes: kevers en rupsen, wespen, hommels en mieren - de gehele insectenwereld loopt daar tussen het gras van het schilderij Wollewei. Op een goede nacht stapt Erik de lijst van het schilderij binnen en leert hij het leven in het land der insecten van dichterbij kennen. Erik leert dat insecten toch ook maar insecten zijn, en dat ze op dit punt veel gelijkenis vertonen met de mensen.

Erik of het klein insectenboek is in november 2013 als cadeautje van Nederland Leest door de bibliotheek uitgedeeld. Mijn moeder had hem voor mij meegenomen, maar toch trok het mij niet direct om het boek te gaan lezen. Waarschijnlijk omdat ik niet zo’n fan ben van vieze beestjes. Desalniettemin ben ik een paar dagen geleden begonnen met het lezen.

Hoewel het boek neer wordt gezet als een kinderboek, hoofdpersoon Erik is 9, is het een boek dat ook prima door volwassenen gelezen kan worden. Het boek is geschreven tijdens het hoogtepunt van de surrealisme, wat duidelijk terug te vinden is in het boek. Het lijkt allemaal weer heel voorspelbaar, maar dan komt er toch weer een stukje dat je totaal niet had zien aankomen. Erik komt iedere keer weer nieuwe insecten tegen, waarover hij op school heeft geleerd, en met hen maakt hij steeds weer nieuwe dingen mee. Hij komt er dan ook achter dat de insecten veel overeenkomen met de mensen om hem heen (waarmee het boek een kleine overeenkomst vormt met Animal Farm, hoewel daarin dieren met personen worden vergeleken, in plaats van karaktertrekken), waardoor het boek ook een filosofisch tintje heeft. Anders dan sommige mensen gaan de dieren normaal met elkaar om, natuurlijke vijanden daargelaten. Godfried Bomans heeft met dit verhaal een sterk stuk afgeleverd, waarin hij niet bang is om ietwat lugubere humor te gebruiken en ook zijn taalgrapjes zijn heerlijk.

Oordeel: Erik of het klein insectenboek is een ontzettend leuk boekje om te lezen. Het verhaal is leuk, het heeft een diepere laag door het filosofische tintje en het oubollige taalgebruik is schitterend! Dit boek is dan ook zeker aan te raden voor de leeslijst.

Ik las The Fault In Our Stars van John Green

28 december 2013 ·

The Fault in Our Stars door John Green
Uitgegeven door Penguin Books op/in 10 januari 2012
Genres: Algemene fictie, Contemporary/Gegenwartsliteratur, Fictie, Medische fictie
Pagina's: 313
Taal: Engels

Hazel werd 3 jaar geleden opgegeven, maar een nieuw medicijn rekt haar leven voor nog onbekende tijd. Genoeg om een studie op te pakken en vooral niet als zieke behandeld te worden. Augustus, Gus, heeft kanker overleefd - ten koste van een been. Vanaf het moment dat Hazel en Gus elkaar ontmoeten, lijkt er geen ontsnappen aan de zinderende wederzijdse aantrekkingskracht. Maar Hazel wil niet iemands tijdbom zijn. Hazel laat Gus kennismaken met haar lievelingsboek: ''An Imperial Affliction'' van Peter Van Houten, een roman over een ziek meisje, die midden in een zin eindigt. Samen besluiten ze op zoek te gaan naar Peter Van Houten om hem te vragen hoe het de personages vergaat nadat het boek is opgehouden. De tocht leidt hen naar Amsterdam, waar de schrijver als een kluizenaar leeft. Hij is in niets wat ze zich van hem hebben voorgesteld. En hun leven neemt een wending die ze zich niet hadden kunnen indenken.

Je kon geen vorm van social media meer open slaan, of The Fault In Our Stars van John Green kwam wel een keer langs. Van YouTube tot GoodReads en Twitter, iedereen ravede er over. Hierdoor werd ik uiteraard ook erg benieuwd naar het boek.

Als eerste, het boek is een stuk makkelijker dan ik me had voorgesteld. Het is een typisch YA-boek, waar ik zelf weinig van lees. Derhalve is het boek dan ook niet geschikt om op je leeslijst te zetten in jae examenjaren, hoewel het in de onderbouw nog prima acceptabel zou kunnen zijn. Het heeft een grote bladspiegel, waardoor er weinig op de bladzijdes staat en je snel door het aantal pagina’s bent. Het boek had hierdoor prima de helft dunner gekund.

Let’s face it, het boek heeft een beladen onderwerp, beide hoofdpersonen hebben kanker. Desalniettemin wordt hier weinig aan getrokken en daar ben ik blij mee, Hazel wil niet dat er nadruk op wordt gelegd dus het boek doet dat ook niet, want dat had het verhaal sowieso kapot gemaakt, hoewel het ook niet baanbrekend moeilijk is om grapjes te maken over kanker.

Hazel vond ik persoonlijk een erg leuk karakter, zoals gezegd doet ze heel nuchter over haar ziekte en laat ze haar ziekte niet haar worden en dat is een levensinsteek die ik erg bewonder en toejuich. Augustus vond ik meer op een overlay attached boyfriend lijken, nét iets te perfect en net iets te goed. Hypocriet ook, met zijn sigaretten. Wel kwamen ze me beide over alsof ze de levenswijsheid hadden van iemand die al vijfhonderd jaar geleefd had. Er werd net iets te hard geprobeerd om heel diep en filosofisch te zijn, wat heel erg spijtig ten koste ging van de humor. Het zijn ook allemaal platte karakters, weinig diepgang, geen redenen voor bepaald handelen.

Gelukkig wordt dit boek helemaal goed gemaakt door Peter van Houten. Het is een klootzak, of althans, zo moet hij overkomen. Bij hem had ik totaal niet het gevoel dat er om de bladzijde werd gevraagd of ik al in huilen was uitgebarsten. Met hem had ik ook enige vorm van medelijden, bij hem was ook bekend waaróm hij bepaalde dingen deed. Ik had graag gewild dat hij wat meer naar voren was gekomen in het verhaal.

Mijn mening: ik weet niet zo goed wat ik van het boek moet vinden. Aan de ene kant is het zeker een goed boek voor de doelgroep, zeker de mensen die wat jonger zijn dan de Hazel en Augustus. Ik kon om sommige stukken prima lachen, een beetje meeleven en alles. Aan de andere kant, de hoeveelheid open deuren die in het boek staan zijn damn too high! Het was af en toe vrij voorspelbaar, en het einde was totaal niet bevredigend. Het is niet dat John Green over een heel baanbrekend onderwerp heeft geschreven en daarnaast ook nog niet eens bijzonder goed. Gelukkig is het een snelle lees en is het karakter van Peter van Houten echt geweldig. Waarschijnlijk omdat ik niet bij de doelgroep hoor en ik teveel verwachtte door de vele lovende recensies.

Ik las A Short History of tractors in Ukrainian door Marina Lewycka

2 december 2013 · Leave a Comment

A Short History of Tractors in Ukrainian door Marina Lewycka
Uitgegeven door Penguin Books op/in 31 maart 2005
Genres: Fictie, Humoristische fictie & satire, Romantische fictie
Pagina's: 324
Taal: Engels

De vierentachtigjarige vader van de vertelster, een Oekraïens ingenieur die in Engeland woont, wordt verliefd op een struise Oekraïense, die met alle geweld naar het Westen wil en een gefortuneerd man, hoe oud ook, aan de haak wil slaan. De vrouw blijkt een ramp en de tussenkomst van de twee dochters van de ingenieur, een nogal zonderlinge man die een boek over tractoren schrijft, is nodig om de situatie weer in het reine te brengen

Zoals gewoonlijk bij mijn huidige boekenstapel, heeft het een tijdje geduurd voordat deze uit de kast kwam. Ik wist totaal niet wat ik van te voren moest verwachten, maar het leek me erg sterk dat de titel de inhoud zou omschrijven.

Potentieel goed verhaal: oude man (84) gaat met jonge bimbo (36) en zijn dochters doen er alles aan om ze uit elkaar te krijgen, want de enige reden dat zij met hem wil trouwen is om een visum te krijgen. Onderwijl de dochters er van alles aan doen om hun vader niet te laten trouwen met Valentina, is de vader zelf ook nog bezig met een verhaal over tractoren, welke in delen door het boek verschijnen. Eigenlijk is de familie nooit echt een familie geweest, de moeder was een soort lijm en toen zij overleed is de ellende begonnen. De zusjes hebben een intense hekel aan elkaar door gebeurtenissen in het verleden en de vader wil het allerliefst weer terug gaan naar Oekraïne.

Het boek ergerde mij wel op bepaalde punten. Zo had Nicolai, de vader, graag een ruggengraat cadeau willen doen, het leek wel of die man helemaal niks zelf kon. Ook Valentina haalde het bloed onder mijn nagels vandaan, ze spreekt namelijk erg slecht Engels (als je in Engeland wilt wonen, waarom leer je dan geen Engels?) en verdiende echt een schop onder haar kont af en toe.

Desalniettemin vond ik het boek erg vermakelijk. Geen hoogstandje, hoewel het boek genomineerd was voor de Orange Prize, maar een prima titel voor in de kerstvakantie of in de zomer. De karakters bleven een beetje plat, en Nadja was vooral een verteller van het verhaal, waardoor het meer op een raamvertelling leek af en toe dan een verhaal uit de eerste persoon. En dat Valentina niet goed Engels kan wordt in het boek duidelijk gemaakt door een ontzettend slechte Engelse uitspraak, waar ik regelmatig goed om kon lachen. Het is inderdaad af en toe een beetje oppervlakkig, maar dat maakt niet uit. Als metafoor dan nog de verhalen over de tractoren, die staat voor de reis van het oosten naar het vrije westen. Het voegt niet veel toe aan het verhaal, al is het wel leuk voor de literaire waarde.

Lezen? Ach, geen hoogstandje zoals ik als schreef, maar een prima boek dat je prima kan vermaken. Als je iets wilt lezen dat iets meer onderhoudend is zou ik wel zoeken naar een andere titel.

Ik las Max Havelaar van Multatuli

18 november 2013 · Leave a Comment

Max Havelaar door Multatuli
Uitgegeven door AD op/in 1860
Genres: Algemene fictie, Fictie, Historische fictie, Sociale fictie
Pagina's: 277
Taal: Nederlands

Max Havelaar' is een aanklacht tegen het misbruik van het cultuurstelsel, tegen herendiensten en tegen plichtsverzuim door Nederlandse ambtenaren in Nederlands-Indië. In de vorm van een raamvertelling begint het verhaal door de ogen van Droogstoppel, een gierige man van de hogere klasse, die door een zekere Sjaalman een manuscript in zijn handen krijgt gedrukt. Hij besluit het te lezen, waarop het verhaal overspringt naar Max Havelaar, die zojuist een baan heeft gekregen als assistent-resident in Nederlands-Indië. Al gauw komt hij hier achter het onrecht dat de inwoners wordt aangedaan, waarop hij besluit hier tegen te strijden.

‘Vind je dat nou daadwerkelijk leuk om te lezen?’ werd mij gevraagd op Twitter. Ja, waarom niet, een paar gelezen klassiekers zijn is zeker niet slecht voor je ontwikkeling. Daarnaast is het zo’n boek dat iedereen kent, maar als je hen dan vraagt of ze het ook gelezen hebben kijken ze je aan alsof je ze water zien branden.

Persoonlijk vond ik het best een lastig boek om door te komen, maar dat lag vooral aan de schrijfstijl van het boek. Ik had een herdruk naar de vijfde druk, dus het was niet helemaal zo Nederlands zoals wij het nu kennen (is een tik, ik lees een boek het liefst in de originele taal, dus ook een hertaling vind ik irritant omdat dat niet precies is wat de schrijver bedoelde). De schrijfstijl is vrij stijf, niet zo zeer moeilijk had ik het idee, maar even lekker weglezen wil ik het ook niet noemen.

Het boek begint echt verschrikkelijk langdradig, er worden veel dingen bijgehaald waarvan je denkt ‘eh, wat doet dit er in hemelsnaam toe?’. Aan de andere kant, als je dat niet al te serieus neemt is het personage Droogstoppel best nog wel lachwekkend ook. Pas in hoofdstuk vijf word je meegenomen naar het daadwerkelijke verhaal waar je dacht dat het over zou gaan, de onderdrukking in Nederlands-Indië en wordt Max Havelaar hoofdpersoon.

Ook hier zijn weer lange dialogen, die ik op eens of andere manier minder interessant vond dat het Droogstoppel-gedeelte. Misschien waren er ook teveel onderliggende lagen die ik eventueel niet goed begrepen heb. Zo wil ik zeker weten het verhaal van Saïdjah en Adinda nog een keer lezen, dat vond ik erg mooi, en de rest van het boek wil ik graag nog een keer lezen om het beter te begrijpen. Aan het einde van het boek wordt de schrijver, Multatuli, zo boos dat hij het heft in eigen handen neemt en op dat moment springt het vuurwerk uit het boek. Een naar mijn idee goed en passend einde voor dit boek.

Leeslijst? Ja en nee. Het is een pareltje voor je leeslijst en zal je ook een hoog cijfer opleveren, maar dit is een boek dat je zonder gehijg van de docent in je nek moet gaan lezen. Het liefst gewoon nog eens een tweede keer zodat je het ook écht snapt. Als je leesniveau niet zo heel hoog is, dan raad ik persoonlijk wel aan om eerst een paar andere boeken te lezen.

Ik las De man van je leven van Arthur Japin

13 oktober 2013 · Leave a Comment

De man van je leven door Arthur Japin
Uitgegeven door De Arbeiderspers op/in 2013
Genres: Algemene fictie, Fictie, Medische fictie, Psychologische fictie, Romantische fictie
Taal: Nederlands

Uit zorg voor haar man gaat Tilly op zoek naar een vervangster voor zichzelf, iemand die straks haar plaats naast hem kan innemen. Zij is namelijk ongeneeslijk ziek. De vrouw die zij vindt past echter zo perfect bij haar man, dat hij haar zelf al had gevonden en met haar een geheime relatie heeft gehad. Wanneer Tilly nietsvermoedend de twee voormalige geliefden bij elkaar brengt, verandert de dreigende tragedie in een klucht. De vraag is: wie heeft de regie? Was de chaos die zij zelf veroorzaakt nu wel of niet Tilly's opzet?

Opeens kreeg ik een mailtje dat ik het nieuwe boek van Japin vooruit kon bestellen. Even wat gemist, want zijn vorige boek is ook nog geen jaar oud meende ik me te herinneren. Een schitterend gebrek is mijn favoriete boek, maar aan een ander boek van Japin had ik me nog gewaagd, bang om teleurgesteld te geraken.

‘Don’t judge a book by its cover’ is hier duidelijk het devies. Voordat ik de achterkant had gelezen dacht ik dat het weer een geschiedenisverhaal zou worden, zoals bijvoorbeeld De Zwarte met het Witte Hart, maar dat was zeker niet het geval. Op een of andere manier deed het verhaal me ontzettend denken aan Komt een Vrouw bij de Dokter, maar dan wel in de stijl van Arthur Japin die ik al kende.

Een boek van Japin staat garant aan vele schitterende quotes, die ook in dit boek weer rijkelijk aanwezig waren. Toch ben ik van mening dat Japin beter kan schrijven, het komt hier niet echt geheel uit de verf en dat is jammer. Het is een leuk boek, waar je makkelijk door heen leest, maar ik denk dat als dit boek geschreven was door bijvoorbeeld een vrouw, dat het boek onder een geheel ander genre zou vallen. De een probeert een geheim te bewaren voor een ander, waardoor sommige dialogen wat Glee-achtig awkward over kunnen komen. Het perspectief verandert dan ook het hele boek door, de ene keer is het Tilly, dan weer Markus of Iris of een alwetende verteller.

Over het boek sta ik dan ook een beetje in dubio. Het is zeker geen slecht boek, zoals het bovengenoemde Komt een Vrouw bij de Dokter, maar ik denk dat Arthur Japin veel meer in zijn mars heeft dan dit. Het zijn vooral de vlagen van schitterende quotes en het mooie taalgebruik die het boek dragen, het verhaal op zichzelf is weinig bijzonders. Het boek was beter geweest als er meer drama in voor kwam, het wat dieper op alle gevoelens in ging, in plaats van dat het een doktersromannetje dreigt te worden. Het boek heeft daar ook zeker potentie in, het heeft alleen een beetje verkeerd uitgepakt. Misschien ben ik ook louter teleurgesteld omdat mijn verwachtingen heel hoog waren.

Ik las Joe Speedboot van Tommy Wieringa

17 september 2013 · Leave a Comment

Joe Speedboot door Tommie Wieringa
Uitgegeven door De Bezige Bij op/in 1 juli 2005
Genres: Bildungsroman, Contemporary/Gegenwartsliteratur, Fictie, Humoristische fictie & satire
Pagina's: 315
Taal: Nederlands

Fransje Hermans, de verteller van het verhaal, is na een ongeluk invalide geraakt en heeft voorgoed zijn spraakvermogen verloren. Hij is de zelfbenoemde chroniqueur van het dorp Lomark. Zijn fascinatie voor de nieuweling Joe Speedboot is grenzeloos: Joe Speedboot, de jongen die zijn eigen naam gekozen heeft en op zijn vijftiende al bommenlegger, vliegtuigbouwer en bewegingsfilosoof is. Nauwgezet observeert Fransje hoe nog een nieuwkomer de natuurlijke orde van het dorp komt verstoren: Joe’s stiefvader Papa Afrika, een zachtaardige Nubiër met gazellenogen die een kleine scheepswerf begint op de oever van de Rijn. Dan verschijnt de geheimzinnige Picolien Jane, een beeldschone Zuid-Afrikaanse, aan wie Fransje zijn kronieken opdraagt en voor wie levenslange vriendschappen op het spel worden gezet. In haar komen alle verhalen samen, met noodlottige gevolgen.

Jaarbreed moesten we dit boek lezen in havo4. Nog nooit eerder had ik een literair boek gelezen, dus dat was even wennen. Toentertijd heb ik het boek nooit uitgelezen en heb afgelopen week opnieuw een poging gewaagd aan het boek.

Het boek bestaat uit drie delen, Penseel, Zwaard en En Toen. Hoofdpersoon is Joe Speedboot, maar het verhaal wordt verteld vanuit het kader van Fransje Hermans. Het is een typische bildungsroman, iedereen wordt volwassen. Dit leidt overigens niet tot een happy ending, de meeste karakters krijgen op een of andere manier met een desillusie te maken. View Spoiler » Toch zorgt dat er niet voor dat het verhaal negatief of naargeestig is. Integendeel, door het schitterende taalgebruik van Tommy Wieringa is het juist een zeer levendige roman waar je makkelijk door heen leest. Op het eerste gezicht denk je dat het alleen over Fransje gaat, of Joe, maar het tegendeel is waar. Vele goed ontwikkelde karakters worden voorgeschoteld en als je denkt te weten hoe het verhaal gaat aflopen wordt er nog een verrassingselement in gestopt.

Vele thema’s komen voor in het boek, waaronder escapisme, velen willen graag wegvluchten van hun saaie werkelijkheid, de kleinburgerlijkheid in het dorp en hun dromen waar maken. Misschien is het daarom ook wel een goed boek, omdat we kunnen genieten van andermans problemen in plaats die van ons zelf.

Aanrader? Ja, geen twijfel over mogelijk! Schitterende zinnen, prachtige woorden en goed verhaal. Qua niveau is het geen ontzettend moeilijk boek en ook als je niet van Disney-alike eindes houdt is dit een prima boek. Oh, en een stortvloed aan mooie quotes, geloof me.

Ik las De Avonden van Gerard Reve

29 augustus 2013 · Leave a Comment

De Avonden door Gerard Reve
Uitgegeven door AD op/in 1947
Genres: Algemene fictie, Fictie, Psychologische fictie
Pagina's: 191
Taal: Nederlands
Goodreads

De vakantie is al weer bijna voorbij, of ís zelfs al voorbij voor een enkeling en er moet weer gedacht worden wat er gelezen gaat worden voor de lijst. Welke zijn de moeite waard, met welke boeken kun je indruk maken op je docent en welke kun je beter in de bibliotheek laten staan? Met de tag ‘leeslijst’ wil ik boeken reviewen die op de lijst mogen¹. De eerste in dit lijstje zal de klassieker ‘De Avonden’ zijn, van Gerard Reve.

‘Een winterroman’ is de ondertitel van dit boek. Ook niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat dit boek over de laatste tien dagen gaat van het jaar. Deze tien dagen zijn verdeeld over tien hoofdstukken en geven je inzicht over de zwarte dagen van 1946. Over Reve wordt vaak met lof gesproken en wordt gerekend tot de Grote Drie.

Het verhaal is moeilijk samen te vatten omdat Frits elke dag wat anders doet. Ieder klein dingetje wordt erg uitgebreid beschreven. Iedere dag vertelt Frits andere verhalen aan zijn vrienden en droomt hij weer wat anders. Ook zijn vrienden vertellen elke dag weer iets anders aan hem. Het echte verhaal begint met een droom van Frits, in die droom komt een lijk voor. Op die dag komt zijn broer Joop langs. Frits en Joop hebben het over zijn kaalheid en ze maken grapjes en lachen veel. Samen met zijn vrienden Joop en Ina gaat Frits vervolgens naar een schoolreünie. Tijdens de eerste en tweede kerstdag bezoekt Frits verschillende vrienden. Hij lacht veel om zichzelf terwijl andere mensen niet om zijn flauwe opmerkingen kunnen lachen.
Ook tijdens andere bezoeken aan vrienden maakt Frits regelmatig rare en onnodige opmerkingen over ziektes en de dood. Dit komt voor uit zijn angst voor het ouder worden. Iedere avond heeft Frits angstdromen. Hij luistert veel naar klassieke muziek, ook probeert hij zijn ouders zoveel mogelijk te vermijden. Daarom is hij ‘s avonds zoveel mogelijk weg. Hij bidt veel, ook voor zijn ouders.²

Mijn mening over De Avonden

Wat mij betreft zit er weinig verhaal in het boek. Je maakt echt letterlijk de laatste tien dagen mee van iemand en geloof me, die zijn niet zo spannend als een reality-serie in New York. Desalniettemin zit er wel iets anders interessants aan het boek, namelijk de symboliek. Het belangrijkste motief van het boek is angst. Nachtmerries, angst voor kaler worden, angst voor de dood. Door deze symboliek wordt het boek wel gedragen en is het beter te verteren. Ook de schrijfstijl is prima te doen, of zelfs wel een beetje makkelijk te noemen.

Dus, moet je dit boek lezen voor je lijst? Ja en nee. Overslaan als je een verhaallijn in het boek wilt hebben en graag ergens naar toe leest. Wel lezen als je wilt oefenen met symboliek. Persoonlijk zou ik het niet aanraden want ik val duidelijk in de eerste categorie en er zijn meer boeken waar niet al te moeilijke symboliek in voor komt.

1 Altijd even checken bij je docent, je weet maar nooit. Het is ook al weer even een tijdje geleden voor mij.
2 Sanj, ‘Gerard Reve; De Avonden uittreksel’, InfoNu 31 augustus 2011, http://tinyurl.com/prb3ztn

Ik las Meine Russische Schwiegermutter und andere Katastrophen van Alexandra Fröhlich

24 januari 2013 · 2 Comments

Meine Russische Schwiegermutter und andere Katastrophen door Alexandra Fröhlich
Uitgegeven door Droemer Knaur op/in 20 december 2012
Genres: Fictie, Humoristische fictie & satire, Romantische fictie
Pagina's: 315
Taal: Duits
Goodreads

Een paar weken geleden was ik in Oldenburg en ik besloot dat ik een Duits boek wilde kopen. Uiteindelijk heb ik er twee gekocht, deze, en Tschick van Wolfgang Herrndorf. Menigeen weet ik dat een speciale voorliefde heb met Rusland, dus toen ik dit boek met een matryoshka op de voorkant in de schappen zag liggen, moest ik ik even de achterflap lezen!

Duitse boeken hebben twee grote voordelen. Ze zijn Duitstalig, waardoor ik mijn Duits op een leuke manier kan onderhouden, en ze zijn goedkoop, een goed boek heb je voor nog geen tientje. Zouden ze in Nederland ook eens moeten regelen.
Mocht je het boek willen aanschaffen en je twijfelt over je Duits-niveau, dan kan je hier de eerste hoofdstukken van het boek lezen. Er is nog geen Engels- of Nederlandstalige uitgave.

Het verhaal gaat over Paula, een niet al te succesvolle advocate. Op een goede dag krijgt zij meneer en mevrouw Polyakow op bezoek om het een en ander met een vervelende huisbaas. Zodoende leert ze Artjom kennen, de zoon van het stel. Hij houdt van vodka, gokken en Rusland. Hoewel er nog geen officiële date is geweest besluiten ze na vier maanden al te trouwen.

Als je de titel ziet denk je meteen aan de schoonmoeder from hell. Na de proloog denk je dat nog steeds. Darya Polyakow pruttelt af en toe wat tegen en is inderdaad lekker tegendraads, maar de rest van de familie kan er ook wat van, zeker Artjom zelf.

Een ding is zeker, het verhaal is geen hoogstaande literatuur. Dat hoefde van mij ook helemaal niet, iets om lekker weg te lezen is ook wel eens fijn en je blijft een taalbarrière houden. Het verhaal is grappig, luchtig en is vlot geschreven. Een echte verhaallijn mist, je kijkt mee in het leven van Paula, hoe zij tegen haar Russische schoonfamilie aankijkt.
Eerlijk is eerlijk, Darya vond ik zelf een heel leuk karakter, van een man als Artjom was ik al drie keer gescheiden (maar ik ben ook niet van plan een vent te trouwen die ik nog maar vier maand ken). Veel hoef je niet te verwachten van de karakters, die duidelijk als karikaturen zijn opgezet, zelfs hoofdpersoon Paula maakt weinig ontwikkeling mee.

Mocht je willen beginnen met Duitse boeken, dan raad ik je van harte dit boek aan. Niet te moeilijk qua taal, luchtig geschreven en supergrappig!

Welke Duitse boeken kan jij aanraden?

Ik las Op Zee van Toine Heijmans

5 januari 2013 · 3 Comments

Op Zee door Toine Heijmans
Uitgegeven door L. J. Veen op/in 2011
Genres: Algemene fictie, Contemporary/Gegenwartsliteratur, Fictie, Psychologische fictie
Pagina's: 192
Taal: Nederlands
Goodreads

Dit boek had ik meegenomen op de boekenbeurs in Zwolle waar ik laatst ben geweest. De prijs ik kan ik me zo niet meer herinneren, maar hij was zeker nog een euro of acht, vrij prijzig voor deze evenementen. Toch heb ik hem meegenomen omdat hij al langer op mijn leeslijstje stond.

‘Boek’ moet je dit overigens niet noemen, boekje is een betere benaming. De 192 bladzijdes zijn veel, zeker als je bedenkt dat verhaal een zeer grote bladspiegel kent en hier en daar ook nog een aantal plaatjes (door Jenna Arts). Dit is meer een boek voor een snelle lees dan om weken lang weg te dromen in een zwaar verhaal. Het is dan ook zeker aan te raden voor mensen die Nederlands niet als moedertaal hebben en kennis willen maken met de Nederlandse literatuur.

Het verhaal wordt gedragen door de ik-verteller Donald. Hij werkt op een kantoor waar hij steeds ouder wordt en zijn collega’s steeds jonger. Dan krijgt hij het aanbod om een paar maanden een sabatical te gaan houden. Donald besluit zijn droom waar te maken en gaat een zeiltocht maken, z’n vrouw laat hem gaan, die heeft ook wel door dat hij zich in een midlife-crisis bevindt. Op het laatste stukje, tussen Denemarken en Nederland mag zijn dochtertje Maria meezeilen, een tochtje van twee dagen.

[Read more…]