Engels Archive - Tamaraaa

Charlotte Brontë – Jane Eyre

27 januari 2015 · 1 Comment

Jane Eyre door Charlotte Brontë
Uitgegeven door Penguin Books op/in 1847
Genres: Algemene fictie, Fictie, Psychologische fictie, Romantische fictie
Pagina's: 548
Goodreads

De arme wees Jane Eyre heeft een eenzame en ongelukkige jeugd. Als volwassene wordt ze gouvernante van de pupil van Mr. Rochester, een knappe en afstandelijke landhuiseigenaar. Jane is gelukkig met haar nieuwe leven en ondanks de verschillen in hun afkomst voelen zij en Mr. Rochester zich onweerstaanbaar tot elkaar aangetrokken. Naarmate hun liefde groeit, nemen de vreemde gebeurtenissen toe. Gelach in de nacht, een geheimzinnige brand.

Een van mijn favoriete BookTubers, BooksandQuills, heeft aan het einde van 2014 een Jane Eyre-week gehouden. Omdat ik zelf even niet meer wist wat ik wilde gaan lezen, ben ik mee gaan doen. Geen idee waar het boek überhaupt over zou gaan, ik ben er helemaal blanco ingestapt.

Jane Eyre is het soort boek waarvan ik spijt heb dat ik hem nu pas lees, en nooit op mijn literatuurlijst voor Engels heb kunnen zetten. Ik zou oprecht opnieuw examen willen doen om dit boek. Wat een boek!

Jane was voor mij het type karakter dat je enigszins bewonderd, maar nooit en te nimmer wilt zijn. Jane komt na een slechte jeugd en een aantal jaar lesgeven terecht op Thornfield Hall, waar zij de protégé, Adele, van Mr. Rochester zal onderwijzen. Het blijft echter niet bij lesgeven, na en ondanks de overpeinzingen van Jane besluiten ze te gaan trouwen. Dat hij dubbel haar leeftijd is, is verder normaal. Rochester vond ik een heel intrigerend karakter, maar ik kan écht niet inzien wat Jane in hem zou zien View Spoiler »

Als ik-verteller komt Jane Eyre over als een oprecht, zelfstandig en intelligent meisje. Voor haar tijd zelfs ondenkbaar feministisch. Nadat ze achter het geheim van Mr. Rochester komt, vertrekt ze van Thornfield Hall en komt ze terecht in Morton. Ook hier wordt ze uiteindelijk ten huwelijk gevraagd View Spoiler ». Dit huwelijksaanzoek weigert ze wederom. Het boek is in zekere zin een bildungsroman te noemen. Je krijgt een zeer groot deel van haar leven mee en gaandeweg ontwikkelt zij zich ook. Het is geen vlot geschreven boek, sommige passages zijn gewoon ronduit langzaam te noemen. Dit maakt het boek er niet slechter op, sterker nog, door deze langzame stukken word je veel meer opgezogen in het boek en krijg je juist heel goed het verhaal mee.

Er is verschrikkelijk veel te vertellen over dit boek, en ik had nog uuuuren door kunnen schrijven over motieven en thema’s, maar het is beter om het boek zelf te gaan lezen. Zoals gezegd: prima boek voor je leeslijst (kijk voor je mondeling zeker even dit filmpje!). Voorheen was Alice In Wonderland mijn favoriete Engelse boek, bij dezen kan ik wel zeggen dat het Jane Eyre deze plek vrij makkelijk heeft overgenomen.

Dit boek verdient een applaus

Ik las The Fault In Our Stars van John Green

28 december 2013 ·

The Fault in Our Stars door John Green
Uitgegeven door Penguin Books op/in 10 januari 2012
Genres: Algemene fictie, Contemporary/Gegenwartsliteratur, Fictie, Medische fictie
Pagina's: 313
Taal: Engels

Hazel werd 3 jaar geleden opgegeven, maar een nieuw medicijn rekt haar leven voor nog onbekende tijd. Genoeg om een studie op te pakken en vooral niet als zieke behandeld te worden. Augustus, Gus, heeft kanker overleefd - ten koste van een been. Vanaf het moment dat Hazel en Gus elkaar ontmoeten, lijkt er geen ontsnappen aan de zinderende wederzijdse aantrekkingskracht. Maar Hazel wil niet iemands tijdbom zijn. Hazel laat Gus kennismaken met haar lievelingsboek: ''An Imperial Affliction'' van Peter Van Houten, een roman over een ziek meisje, die midden in een zin eindigt. Samen besluiten ze op zoek te gaan naar Peter Van Houten om hem te vragen hoe het de personages vergaat nadat het boek is opgehouden. De tocht leidt hen naar Amsterdam, waar de schrijver als een kluizenaar leeft. Hij is in niets wat ze zich van hem hebben voorgesteld. En hun leven neemt een wending die ze zich niet hadden kunnen indenken.

Je kon geen vorm van social media meer open slaan, of The Fault In Our Stars van John Green kwam wel een keer langs. Van YouTube tot GoodReads en Twitter, iedereen ravede er over. Hierdoor werd ik uiteraard ook erg benieuwd naar het boek.

Als eerste, het boek is een stuk makkelijker dan ik me had voorgesteld. Het is een typisch YA-boek, waar ik zelf weinig van lees. Derhalve is het boek dan ook niet geschikt om op je leeslijst te zetten in jae examenjaren, hoewel het in de onderbouw nog prima acceptabel zou kunnen zijn. Het heeft een grote bladspiegel, waardoor er weinig op de bladzijdes staat en je snel door het aantal pagina’s bent. Het boek had hierdoor prima de helft dunner gekund.

Let’s face it, het boek heeft een beladen onderwerp, beide hoofdpersonen hebben kanker. Desalniettemin wordt hier weinig aan getrokken en daar ben ik blij mee, Hazel wil niet dat er nadruk op wordt gelegd dus het boek doet dat ook niet, want dat had het verhaal sowieso kapot gemaakt, hoewel het ook niet baanbrekend moeilijk is om grapjes te maken over kanker.

Hazel vond ik persoonlijk een erg leuk karakter, zoals gezegd doet ze heel nuchter over haar ziekte en laat ze haar ziekte niet haar worden en dat is een levensinsteek die ik erg bewonder en toejuich. Augustus vond ik meer op een overlay attached boyfriend lijken, nét iets te perfect en net iets te goed. Hypocriet ook, met zijn sigaretten. Wel kwamen ze me beide over alsof ze de levenswijsheid hadden van iemand die al vijfhonderd jaar geleefd had. Er werd net iets te hard geprobeerd om heel diep en filosofisch te zijn, wat heel erg spijtig ten koste ging van de humor. Het zijn ook allemaal platte karakters, weinig diepgang, geen redenen voor bepaald handelen.

Gelukkig wordt dit boek helemaal goed gemaakt door Peter van Houten. Het is een klootzak, of althans, zo moet hij overkomen. Bij hem had ik totaal niet het gevoel dat er om de bladzijde werd gevraagd of ik al in huilen was uitgebarsten. Met hem had ik ook enige vorm van medelijden, bij hem was ook bekend waaróm hij bepaalde dingen deed. Ik had graag gewild dat hij wat meer naar voren was gekomen in het verhaal.

Mijn mening: ik weet niet zo goed wat ik van het boek moet vinden. Aan de ene kant is het zeker een goed boek voor de doelgroep, zeker de mensen die wat jonger zijn dan de Hazel en Augustus. Ik kon om sommige stukken prima lachen, een beetje meeleven en alles. Aan de andere kant, de hoeveelheid open deuren die in het boek staan zijn damn too high! Het was af en toe vrij voorspelbaar, en het einde was totaal niet bevredigend. Het is niet dat John Green over een heel baanbrekend onderwerp heeft geschreven en daarnaast ook nog niet eens bijzonder goed. Gelukkig is het een snelle lees en is het karakter van Peter van Houten echt geweldig. Waarschijnlijk omdat ik niet bij de doelgroep hoor en ik teveel verwachtte door de vele lovende recensies.

Ik las A Short History of tractors in Ukrainian door Marina Lewycka

2 december 2013 · Leave a Comment

A Short History of Tractors in Ukrainian door Marina Lewycka
Uitgegeven door Penguin Books op/in 31 maart 2005
Genres: Fictie, Humoristische fictie & satire, Romantische fictie
Pagina's: 324
Taal: Engels

De vierentachtigjarige vader van de vertelster, een Oekraïens ingenieur die in Engeland woont, wordt verliefd op een struise Oekraïense, die met alle geweld naar het Westen wil en een gefortuneerd man, hoe oud ook, aan de haak wil slaan. De vrouw blijkt een ramp en de tussenkomst van de twee dochters van de ingenieur, een nogal zonderlinge man die een boek over tractoren schrijft, is nodig om de situatie weer in het reine te brengen

Zoals gewoonlijk bij mijn huidige boekenstapel, heeft het een tijdje geduurd voordat deze uit de kast kwam. Ik wist totaal niet wat ik van te voren moest verwachten, maar het leek me erg sterk dat de titel de inhoud zou omschrijven.

Potentieel goed verhaal: oude man (84) gaat met jonge bimbo (36) en zijn dochters doen er alles aan om ze uit elkaar te krijgen, want de enige reden dat zij met hem wil trouwen is om een visum te krijgen. Onderwijl de dochters er van alles aan doen om hun vader niet te laten trouwen met Valentina, is de vader zelf ook nog bezig met een verhaal over tractoren, welke in delen door het boek verschijnen. Eigenlijk is de familie nooit echt een familie geweest, de moeder was een soort lijm en toen zij overleed is de ellende begonnen. De zusjes hebben een intense hekel aan elkaar door gebeurtenissen in het verleden en de vader wil het allerliefst weer terug gaan naar Oekraïne.

Het boek ergerde mij wel op bepaalde punten. Zo had Nicolai, de vader, graag een ruggengraat cadeau willen doen, het leek wel of die man helemaal niks zelf kon. Ook Valentina haalde het bloed onder mijn nagels vandaan, ze spreekt namelijk erg slecht Engels (als je in Engeland wilt wonen, waarom leer je dan geen Engels?) en verdiende echt een schop onder haar kont af en toe.

Desalniettemin vond ik het boek erg vermakelijk. Geen hoogstandje, hoewel het boek genomineerd was voor de Orange Prize, maar een prima titel voor in de kerstvakantie of in de zomer. De karakters bleven een beetje plat, en Nadja was vooral een verteller van het verhaal, waardoor het meer op een raamvertelling leek af en toe dan een verhaal uit de eerste persoon. En dat Valentina niet goed Engels kan wordt in het boek duidelijk gemaakt door een ontzettend slechte Engelse uitspraak, waar ik regelmatig goed om kon lachen. Het is inderdaad af en toe een beetje oppervlakkig, maar dat maakt niet uit. Als metafoor dan nog de verhalen over de tractoren, die staat voor de reis van het oosten naar het vrije westen. Het voegt niet veel toe aan het verhaal, al is het wel leuk voor de literaire waarde.

Lezen? Ach, geen hoogstandje zoals ik als schreef, maar een prima boek dat je prima kan vermaken. Als je iets wilt lezen dat iets meer onderhoudend is zou ik wel zoeken naar een andere titel.