leeslijst Archive

Ik las Het Smelt van Lize Spit

14 maart 2016 · Leave a Comment

Het smelt door Lize Spit
Uitgegeven door Das Mag op/in december 2015
Genres: Algemene fictie, Fictie, Psychologische fictie
Pagina's: 480
Taal: Nederlands
Goodreads

Dertien jaar nadat Eva voor het laatst in haar geboortedorp is geweest keert ze terug, met een blok ijs in de kofferbak. Dertien jaar geleden zijn er gruwelijke dingen gebeurd en Eva wil wraak, het liefst op het hele dorp.

Opeens was ze daar: Lize Spit. Voordat ik het oprichterspakket bij Das Mag bestelde had ik nog nooit van haar gehoord, laat staan gelezen. Toch was ik door de synopsis al het meest geïnteresseerd in dit boek van Das Mag. Een blok ijs en een Vlaams dorp. Het klonk tragisch en als ik ergens van houd dan is het wel een tragisch verhaal. Kan Lize Spit mijn verwachtingen waarmaken?

Holy fuck dit boek lezen was een beste bevalling zeg. Ik heb al weken last van een leesdip en qua lezen wilde niks. Gelukkig wint de aanhouder en ik ben blij dat ik het boek van kaft tot kaft heb gezien. Het is me duidelijk geworden waarom er zes uitgevers om haar manuscript hebben gevochten, want dit is een debuut waar je u tegen zegt.

Unheimlich

Eva, de hoofdpersoon, keert terug naar haar geboortedorp voor een bijeenkomst van de overleden dorpsgenoot Jan. Vanaf het eerste hoofdstuk heeft het verhaal iets unheimlichs, er zijn dingen die niet kloppen. Je leert Eva en haar familie steeds beter kennen, haar ouders, haar broer en zusje, haar twee vrienden. En omdat je geen verhaal kan schrijven over mensen waarbij alles klopt en alles goed loopt is dit een gezin en dorp waar niets is dat het lijkt. Het gaat helemaal niet over Jan, het gaat helemaal niet over zijn herdenking, het gaat over het doen en laten van Eva. Het viel me op dat het zoveel overeenkomsten heeft met Iedereen kan schilderen van Emma Curvers, en hoewel dat ook best een vermakelijk boek was kan het boek niet tippen aan Het Smelt van Lize Spit. Het is alsof ze beiden een writing prompt hebben gekregen, maar dat het verhaal van Lize Spit vele malen beter is uitgevoerd.

Het Smelt is citeerbaar

Toch wil ik niet teveel gaan vertellen, omdat dit het soort verhaal is waar je juist zo blanco mogelijk in moet beginnen. De opbouw van het verhaal is fantastisch. Er zijn drie soorten hoofdstukken: een hoofdstuk in het heden, waarin Eva vertelt over de herdenking van Jan, een hoofdstuk van een jonge Eva en een hoofdstuk over een wat oudere Eva. Het verhaal heeft verder prachtige citaten, waarmee Lize Spit fantastisch goed laat zien dat zij de schrijfstijl ‘show, don’t tell’ onder de knie heeft. Je kunt het boek op een willekeurige bladzijde openslaan en je kan een mooi citaat vinden. Zoals op pagina 252:

Om wereldvrede had ik nooit écht gevraagd. Om een paternoster aanvankelijk ook niet en toch kreeg ik er een van opa bij mijn eerste communie, in plaats van de gewoonlijke bijdrage voor een beginnersfiets. Hij overhandigde me een lederen etui met daarin een snoer met vijfenvijftig bolletjes – tussen elke tien witte kralen zat er één blauwe.

Ik kan niks anders zeggen dan dat dit boek een bindend leesadvies is. Niet dat het een perfect boek is, en ik hoop ook niet dat dit Lize Spits’ hoogtepunt is, maar het is wel een boek dat je niet snel zult vergeten. Het is zo intrigerend geschreven, je wilt steeds maar een bladzijde of hoofdstuk verder lezen. Zelfs tijdens mijn leesdip ben ik verder gaan lezen, al waren het maar drie pagina’s, terwijl ik meestal als ik een leesdip heb helemaal geen boek aanraak. Ik hoop dat we nog veel vaker van Lize Spit mogen horen!

Ik las Oorlogswinter van Jan Terlouw

24 februari 2016 · Leave a Comment

Oorlogswinter door Jan Terlouw
Uitgegeven door Geef Mij Maar Een Boek op/in 1972
Genres: Fictie, Historische fictie
Pagina's: 174
Taal: Nederlands
Kopen op Bol.com
Goodreads

Michiel van Bennekom is een 15-jarige jongen in de laatste oorlogswinter van de Tweede Wereldoorlog. Hij wil graag zijn dorp helpen, maar wordt door weinig mensen serieus genomen. Langzaamaan kan hij toch het een en ander betekenen voor anderen. Een zware taak voor Michiel, want in tijden van oorlog is het niet duidelijk wie hij wel en wie hij niet kan vertrouwen. Hoe gaat hij hiermee om?

Oorlogswinter is sinds afgelopen zaterdag voor één euro bij de betere boekhandel te koop. Uiteraard heb ik daar gebruik van gemaakt. Het meest gelezen kinderboek sinds de Tweede Wereldoorlog dat ook gaat over de Tweede Wereldoorlog. Jan Terlouw maakte het allemaal zelf mee, ook hij had de leeftijd van Michiel ten tijde van de hongerwinter.

Oorlogswinter – al jaren een klassieker

Waarom is Oorlogswinter nou zo’n fenomenaal boek, hoe kan het dat dit boek al zoveel jaren mee gaat? In eerste instantie heeft het boek een thema dat veel mensen aanspreekt: oorlog. Zelfs als de Tweede Wereldoorlog niet geheel je interesse wekt. De Tweede Wereldoorlog is een goede basis om vele andere gebeurtenissen in de wereld te verduidelijken en uit te leggen, zoals genocide, polarisatie, macht, emancipatie, etc. Daarnaast maak je het verhaal mee door de ogen van Michiel, een jongen met het hart op de goede plaats en iemand die graag iets goeds wil doen voor de gemeenschap. Dat tweede maakt het boek ook heel spannend, want hoe gaat Michiel dit doen zonder gesnapt te worden door verraders in het dorp of door de Duitsers?

Oorlogswinter is niet alleen een goed verhaal, want met alleen een goed verhaal kom je er ook niet. Het is ook een verhaal waarbij je gaat nadenken: wie is er wel te vertrouwen, wie niet? En is iemand wel zo goed/slecht als andere mensen denken? Wat zou je zelf moreel doen in deze situatie?’. Dit maakt het boek heel geschikt om er met anderen over te praten en te discussiëren, bijvoorbeeld bij in een klas of bij een boekenclub. Juist door deze ondertoon is het boek niet alleen goed om te lezen voor kinderen, maar ook voor volwassenen. Kinderen zouden zich kunnen afvragen wat zij zouden doen als ze in de situatie van Michiel zaten, volwassenen zouden zich kunnen afvragen aan welke kant zij zouden staan.

Oorlogswinter voor de leeslijst

In mijn optiek is Oorlogswinter een uitermate goed boek om op je leeslijst te zetten als je in de onderbouw van de middelbare school zit. Het boek heeft korte hoofdstukken en ondanks de oubollige woorden is het vlot geschreven. Dat wil zeggen: geen al te lange zinnen, helder geschreven en geen obscure verwijzingen naar het een of ander. Doordat de gebeurtenissen elkaar continu opvolgen wil je maar blijven weten hoe het verhaal verder gaat. Ook is Michiel veertien jaar, precies de leeftijd van kinderen in de onderbouw van de middelbare school. Wel raad ik aan om pas aan dit boek te beginnen als je enige kennis hebt van de Tweede Wereldoorlog. Het is in principe niet heel erg nodig om de verhaallijn te volgen, maar het helpt je wel heel erg om het boek te begrijpen.

Eindoordeel van Oorlogswinter

Dit boek geef ik een volmondige 5 uit 5.

Tommy Wieringa – Dit zijn de namen

24 april 2015 · Leave a Comment

Dit zijn de namen door Tommy Wieringa
Uitgegeven door De Bezige Bij op/in 2013
Genres: Algemene fictie, Fictie, Psychologische fictie
Pagina's: 302
Goodreads

Pontus Beg is commissaris van politie in Michailopol, een perifere grensstad in de steppe. Als de winter invalt, wordt er een groep uitgeteerde vluchtelingen gesignaleerd in de straten van zijn stad. Niemand weet wie zij zijn, hun spookachtige aanwezigheid veroorzaakt angst en onrust. Als ze uiteindelijk worden opgepakt, wordt in hun bagage het bewijsstuk van een gruwelijke misdaad gevonden. Stukje bij beetje ontrafelt Pontus Beg de toedracht, en daarmee de geschiedenis van hun helletocht. De barre reis van de migranten raakt gaandeweg het onderzoek verweven met de ontdekking die Pontus Beg doet over zijn eigen afkomst. De ontmoeting met een oude rabbijn, de laatste Jood van Michailopol, leert hem de werkelijkheid kennen over zichzelf. Zijn plaats in de wereld is een andere dan hij altijd heeft gedacht.

Zoals zoveel van mijn boeken stond dit boek al maanden in de kast stof te collecteren. Eerder heb ik Joe Speedboot en Caesarion van Tommy Wieringa al met veel plezier gelezen, dus toen ik weer zin had om iets Nederlandstaligs te lezen koos ik heel makkelijk voor dit boek!

Als je van symboliek en geloof houdt, dan is dit precies je boek. Als je daar niet van houdt, blijf er dan maar ver van weg. Voor mij was het laatste duidelijk het geval. Heb met veel pijn en moeite dit boek uitgelezen. Tommy Wieringa probeert te hard in dit boek. Geen idee ook wat hij hiermee wil. Aan de ene kant van het verhaal heb je de oude politieman die er opeens achter komt dat hij Joods en opeens van alles gaat leren over het jodendom. Ondertussen zwerft er een groepje mensen door de steppe heen (hé, dat komt bekend voor!), die een gruwelijke misdaad hebben gepleegd welke Pontus tracht op te lossen.

Het is allemaal wat ver gezocht. de Joodse/joodse geschiedenis, immigrantenverhaal, identiteit, het zijn allemaal veel diepere lagen. Alleen liggen deze diepe lagen op de bodem van de oceaan, waarbij eigenlijk niemand zin heeft om daadwerkelijk naar deze bodem toe te zwemmen. Door de symboliek raakt het verhaal zelf ook kant noch wal. Het duurt ten eerste te lang voordat de twee verhaallijnen bij elkaar komen. Ten tweede de veel te saaie en lange monologen die bij de laatste Jood uit het dorp. ‘Echt, zoek een andere plek uit om ergens pretentieus over te wauwelen of zo’ was het eerste en enige wat ik dacht.

Het verhaal is best leuk geschreven, dat moet wel even gezegd worden. Voor de rest dit boek lekker in de winkel of de bibliotheek laten staan. Tommy Wieringa kan het wel, dat heeft hij al eerder bewezen, hij doet het in dit boek gewoon niet. En dat is jammer.

Mocht je alsnog de namen willen weten zonder het boek te lezen, lees dan lekker de Exodus.

Arnon Grunberg – Tirza

9 april 2015 · Leave a Comment

Tirza door Arnon Grunberg
Uitgegeven door Nijgh & Van Ditmar op/in 2006
Genres: Algemene fictie, Fictie, Psychologische fictie
Pagina's: 304
Kopen op Bol.com
Goodreads

Jörgen Hofmeester is vader van twee dochters, werkzaam voor een gerenommeerd bedrijf. Dankzij een uitgekiend financieel beleid woont hij op stand. De vrijheid is hem te bandeloos: bandeloosheid leidt tot rampen. Stilstand is voor Hofmeester de voorwaarde voor liefde en geluk. Loom houdt hij van zijn dochters. Dat zijn echtgenote hem ingeruild heeft voor een jeugdliefde op een woonboot en dat een gedeelte van zijn vermogen is verdwenen door malversaties van merkwaardige groeperingen die de wereldeconomie beheersen, het deert hem niet. Zolang hij maar van zijn kinderen mag houden. Maar op een avond staat zijn echtgenote weer voor de deur. En dan doet een man zijn intrede in het leven van Jörgen Hofmeester, een man die als twee druppels water lijkt op Mohammed Atta.

Twee boeken van dezelfde auteur achter elkaar doe ik niet heel snel. De laatste tijd heb ik veel Engels gelezen en het was in mijn optiek tijd om weer meer Nederlands te lezen. Tirza was een van de weinige boeken die ik hier op mijn kamer had staan, dus de keuze viel al snel op Tirza (dat ik nog tientallen Nederlandse boeken op mijn e-reader heb staan doet er even niet toe haha).

Korte review: defuckijustread?

Lange review: Oké. Goed. Dit moet ik even op mij in laten zinken. Ik denk dat het woord ‘intrigerend’ het beste bij dit boek past. Dit is geen leuk boek, een boek waar je blij van wordt maar je wilt wel steeds verder lezen, meer weten. Het was anders dan Blauwe Maandagen en De Man Zonder Ziekte, boeken die ik eerder van Grunberg had gelezen, en dit in positieve zin. Wat ten eerste opvalt is dat het een heel citeerbaar boek is, de schrijfstijl is heerlijk en er staan de meest prachtige zinnen in.

Het boek is een weerspiegeling van alles wat de eerste tien jaar van deze eeuw is geweest. Neerslachtigheid, xenofobie, uitzichtloosheid, niet meer het idee dat de sky the limit was zoals in de jaren ’90. Jörgen voedde zijn Tirza, zijn zonnekoningin, veel te verstikkend op, hij was de volger van de religie Tirza. Hij nam haar mee naar celloles, las haar voor uit de Russische bibliotheek, was de fanatieke vader die haar vol enthousiasme meenam naar zwemmen. Jörgen zelf was een mislukte man. Gescheiden van zijn vrouw (die ook plots met haar rolkoffer voor de deur staat), zijn andere dochter heeft een studie natuurkunde opgegeven voor een B&B in Frankrijk en in zijn eigen baan was hij ook niet zeer succesvol.

[Read more…]

Charlotte Brontë – Jane Eyre

27 januari 2015 · 1 Comment

Jane Eyre door Charlotte Brontë
Uitgegeven door Penguin Books op/in 1847
Genres: Algemene fictie, Fictie, Psychologische fictie, Romantische fictie
Pagina's: 548
Goodreads

De arme wees Jane Eyre heeft een eenzame en ongelukkige jeugd. Als volwassene wordt ze gouvernante van de pupil van Mr. Rochester, een knappe en afstandelijke landhuiseigenaar. Jane is gelukkig met haar nieuwe leven en ondanks de verschillen in hun afkomst voelen zij en Mr. Rochester zich onweerstaanbaar tot elkaar aangetrokken. Naarmate hun liefde groeit, nemen de vreemde gebeurtenissen toe. Gelach in de nacht, een geheimzinnige brand.

Een van mijn favoriete BookTubers, BooksandQuills, heeft aan het einde van 2014 een Jane Eyre-week gehouden. Omdat ik zelf even niet meer wist wat ik wilde gaan lezen, ben ik mee gaan doen. Geen idee waar het boek überhaupt over zou gaan, ik ben er helemaal blanco ingestapt.

Jane Eyre is het soort boek waarvan ik spijt heb dat ik hem nu pas lees, en nooit op mijn literatuurlijst voor Engels heb kunnen zetten. Ik zou oprecht opnieuw examen willen doen om dit boek. Wat een boek!

Jane was voor mij het type karakter dat je enigszins bewonderd, maar nooit en te nimmer wilt zijn. Jane komt na een slechte jeugd en een aantal jaar lesgeven terecht op Thornfield Hall, waar zij de protégé, Adele, van Mr. Rochester zal onderwijzen. Het blijft echter niet bij lesgeven, na en ondanks de overpeinzingen van Jane besluiten ze te gaan trouwen. Dat hij dubbel haar leeftijd is, is verder normaal. Rochester vond ik een heel intrigerend karakter, maar ik kan écht niet inzien wat Jane in hem zou zien View Spoiler »

Als ik-verteller komt Jane Eyre over als een oprecht, zelfstandig en intelligent meisje. Voor haar tijd zelfs ondenkbaar feministisch. Nadat ze achter het geheim van Mr. Rochester komt, vertrekt ze van Thornfield Hall en komt ze terecht in Morton. Ook hier wordt ze uiteindelijk ten huwelijk gevraagd View Spoiler ». Dit huwelijksaanzoek weigert ze wederom. Het boek is in zekere zin een bildungsroman te noemen. Je krijgt een zeer groot deel van haar leven mee en gaandeweg ontwikkelt zij zich ook. Het is geen vlot geschreven boek, sommige passages zijn gewoon ronduit langzaam te noemen. Dit maakt het boek er niet slechter op, sterker nog, door deze langzame stukken word je veel meer opgezogen in het boek en krijg je juist heel goed het verhaal mee.

Er is verschrikkelijk veel te vertellen over dit boek, en ik had nog uuuuren door kunnen schrijven over motieven en thema’s, maar het is beter om het boek zelf te gaan lezen. Zoals gezegd: prima boek voor je leeslijst (kijk voor je mondeling zeker even dit filmpje!). Voorheen was Alice In Wonderland mijn favoriete Engelse boek, bij dezen kan ik wel zeggen dat het Jane Eyre deze plek vrij makkelijk heeft overgenomen.

Dit boek verdient een applaus

Ik las Heren van de Thee van Hella S. Haasse

8 september 2014 · Leave a Comment

Heren van de thee door Hella S. Haasse
Uitgegeven door AD op/in 1992
Genres: Fictie, Historische fictie
Pagina's: 275
Taal: Nederlands

In 1878 trouwden Rudolf Kerkhoven en Jenny Roosengaarde Bisschop in Batavia en gingen zij wonen op de afgelegen thee-onderneming Gamboeng in de Preanger op Java. In het decor van van de indrukwekkende natuur en tegen de achtergrond van de ontwikkelingen in de koloniale politiek, leven we mee met de autocratische ondernemer en zijn langzaam verbitterd rakende echtgenote.

Zoals veel van mijn boeken stond deze al een tijd stof te collecteren op mijn boekenplank. Eerder heb ik van Hella S. Haasse al Oeroeg gelezen, welke mij zeer beviel. De verhalen over Indië vind ik altijd prachtig en vond het daarom écht tijd om dit boek van kaft tot kaft te bekijken.

Het eerste dat opvalt is het rijke vertellen van Hella S. Haasse. De natuur wordt schitterend omschreven. Het speelt dan ook een hoofdrol in het verhaal. Het verhaal is volgens de schrijfster zelf fictie, maar er is uitgebreid gebruik gemaakt van het archief van een van de nazaten van de hoofdrolspelers en zelf heeft ze ook in Indië gewoond.

Het verhaal kabbelt het hele boek een beetje voort. Intriges, zwangerschappen en het werk zijn aan de orde van de dag, maar echt grote wendingen kent het verhaal niet. Je hoeft nergens een zeer onverwachte plottwist te verwachten. Een soort van GTST, maar dan op Indië. Toch maakt dat het verhaal er niet minder interessant op. Door de levendige schrijfstijl en de mooie woorden die Haasse kiest heb je het idee alsof je er midden in zit. De Indische woorden die gebruikt worden leveren meteen een grote woordliefde op.

Het belangrijkste thema in het boek is in mijn ogen de tegenstelling. De tegenstelling tussen alle paren die voorbij komen, tussen het leven in Indië en in Europa, tussen het harde werken van de mannen en de luxe die de vrouwen wel wilden hebben. Hoofdpersonen van het boek zijn Rudolf en Jenny. Rudolf is een idealist, iemand die denkt dat hij alles aan kan. In het begin van het boek gaat het hem dan ook voor de wind, maar gaandeweg brokkelt dit af en blijft hij gedesillusioneerd achter. Jenny is op het eiland geboren, en denkt zelf nooit te kunnen aarden in Europa. Enkele keren wordt ze zwanger, maar het gaat steeds meer bergafwaarts met haar. Ze wordt depressief en uiteindelijk maakt ze een einde aan haar leven. Ze snakte naar de pleziertjes die ze vroeger had, maar het zat er financieel niet in.

Wat mij opviel in het boek, was dat er tussen de vertelstijl van de alwetende verteller en de verschillende schrijvers van de brieven in het boek geen verschil zat. Aan het lezen van een stuk brief zou je niet kunnen vertellen wie deze geschreven had. Jammer, daar had meer mee gedaan kunnen worden.

Ondanks dat het boek weinig spannend was, heb ik wel genoten van het boek. Over Indië weet ik heel weinig en zo heb ik toch een naar mijn mening goede inkijk gekregen in de Indische cultuur van toen. Het leest ook heel goed weg vanwege het taalgebruik. Aardig detail: het boek houdt op op 1 februari 1918, een dag voor de geboorte van Hella S. Haasse. Als het aan mij ligt zou ik dit boek zeker gaan lezen en als het kan op je leeslijst zetten!

Ik las Erik of het klein insectenboek van Godfried Bomans

10 februari 2014 · 1 Comment

Erik of het klein insectenboek door Godfried Bomans
Uitgegeven door Nederland Leest op/in 1940
Genres: Fictie, Speculatieve fictie, Sprookjes
Pagina's: 129
Taal: Nederlands

Boven het bed van Erik Pinksterblom hangt een schilderij van wuivend gras onder een blauwe zomerlucht met wolken. Tussen het gras krioelt het van kleine diertjes: kevers en rupsen, wespen, hommels en mieren - de gehele insectenwereld loopt daar tussen het gras van het schilderij Wollewei. Op een goede nacht stapt Erik de lijst van het schilderij binnen en leert hij het leven in het land der insecten van dichterbij kennen. Erik leert dat insecten toch ook maar insecten zijn, en dat ze op dit punt veel gelijkenis vertonen met de mensen.

Erik of het klein insectenboek is in november 2013 als cadeautje van Nederland Leest door de bibliotheek uitgedeeld. Mijn moeder had hem voor mij meegenomen, maar toch trok het mij niet direct om het boek te gaan lezen. Waarschijnlijk omdat ik niet zo’n fan ben van vieze beestjes. Desalniettemin ben ik een paar dagen geleden begonnen met het lezen.

Hoewel het boek neer wordt gezet als een kinderboek, hoofdpersoon Erik is 9, is het een boek dat ook prima door volwassenen gelezen kan worden. Het boek is geschreven tijdens het hoogtepunt van de surrealisme, wat duidelijk terug te vinden is in het boek. Het lijkt allemaal weer heel voorspelbaar, maar dan komt er toch weer een stukje dat je totaal niet had zien aankomen. Erik komt iedere keer weer nieuwe insecten tegen, waarover hij op school heeft geleerd, en met hen maakt hij steeds weer nieuwe dingen mee. Hij komt er dan ook achter dat de insecten veel overeenkomen met de mensen om hem heen (waarmee het boek een kleine overeenkomst vormt met Animal Farm, hoewel daarin dieren met personen worden vergeleken, in plaats van karaktertrekken), waardoor het boek ook een filosofisch tintje heeft. Anders dan sommige mensen gaan de dieren normaal met elkaar om, natuurlijke vijanden daargelaten. Godfried Bomans heeft met dit verhaal een sterk stuk afgeleverd, waarin hij niet bang is om ietwat lugubere humor te gebruiken en ook zijn taalgrapjes zijn heerlijk.

Oordeel: Erik of het klein insectenboek is een ontzettend leuk boekje om te lezen. Het verhaal is leuk, het heeft een diepere laag door het filosofische tintje en het oubollige taalgebruik is schitterend! Dit boek is dan ook zeker aan te raden voor de leeslijst.

Ik las Max Havelaar van Multatuli

18 november 2013 · Leave a Comment

Max Havelaar door Multatuli
Uitgegeven door AD op/in 1860
Genres: Algemene fictie, Fictie, Historische fictie, Sociale fictie
Pagina's: 277
Taal: Nederlands

Max Havelaar' is een aanklacht tegen het misbruik van het cultuurstelsel, tegen herendiensten en tegen plichtsverzuim door Nederlandse ambtenaren in Nederlands-Indië. In de vorm van een raamvertelling begint het verhaal door de ogen van Droogstoppel, een gierige man van de hogere klasse, die door een zekere Sjaalman een manuscript in zijn handen krijgt gedrukt. Hij besluit het te lezen, waarop het verhaal overspringt naar Max Havelaar, die zojuist een baan heeft gekregen als assistent-resident in Nederlands-Indië. Al gauw komt hij hier achter het onrecht dat de inwoners wordt aangedaan, waarop hij besluit hier tegen te strijden.

‘Vind je dat nou daadwerkelijk leuk om te lezen?’ werd mij gevraagd op Twitter. Ja, waarom niet, een paar gelezen klassiekers zijn is zeker niet slecht voor je ontwikkeling. Daarnaast is het zo’n boek dat iedereen kent, maar als je hen dan vraagt of ze het ook gelezen hebben kijken ze je aan alsof je ze water zien branden.

Persoonlijk vond ik het best een lastig boek om door te komen, maar dat lag vooral aan de schrijfstijl van het boek. Ik had een herdruk naar de vijfde druk, dus het was niet helemaal zo Nederlands zoals wij het nu kennen (is een tik, ik lees een boek het liefst in de originele taal, dus ook een hertaling vind ik irritant omdat dat niet precies is wat de schrijver bedoelde). De schrijfstijl is vrij stijf, niet zo zeer moeilijk had ik het idee, maar even lekker weglezen wil ik het ook niet noemen.

Het boek begint echt verschrikkelijk langdradig, er worden veel dingen bijgehaald waarvan je denkt ‘eh, wat doet dit er in hemelsnaam toe?’. Aan de andere kant, als je dat niet al te serieus neemt is het personage Droogstoppel best nog wel lachwekkend ook. Pas in hoofdstuk vijf word je meegenomen naar het daadwerkelijke verhaal waar je dacht dat het over zou gaan, de onderdrukking in Nederlands-Indië en wordt Max Havelaar hoofdpersoon.

Ook hier zijn weer lange dialogen, die ik op eens of andere manier minder interessant vond dat het Droogstoppel-gedeelte. Misschien waren er ook teveel onderliggende lagen die ik eventueel niet goed begrepen heb. Zo wil ik zeker weten het verhaal van Saïdjah en Adinda nog een keer lezen, dat vond ik erg mooi, en de rest van het boek wil ik graag nog een keer lezen om het beter te begrijpen. Aan het einde van het boek wordt de schrijver, Multatuli, zo boos dat hij het heft in eigen handen neemt en op dat moment springt het vuurwerk uit het boek. Een naar mijn idee goed en passend einde voor dit boek.

Leeslijst? Ja en nee. Het is een pareltje voor je leeslijst en zal je ook een hoog cijfer opleveren, maar dit is een boek dat je zonder gehijg van de docent in je nek moet gaan lezen. Het liefst gewoon nog eens een tweede keer zodat je het ook écht snapt. Als je leesniveau niet zo heel hoog is, dan raad ik persoonlijk wel aan om eerst een paar andere boeken te lezen.

Ik las De man van je leven van Arthur Japin

13 oktober 2013 · Leave a Comment

De man van je leven door Arthur Japin
Uitgegeven door De Arbeiderspers op/in 2013
Genres: Algemene fictie, Fictie, Medische fictie, Psychologische fictie, Romantische fictie
Taal: Nederlands

Uit zorg voor haar man gaat Tilly op zoek naar een vervangster voor zichzelf, iemand die straks haar plaats naast hem kan innemen. Zij is namelijk ongeneeslijk ziek. De vrouw die zij vindt past echter zo perfect bij haar man, dat hij haar zelf al had gevonden en met haar een geheime relatie heeft gehad. Wanneer Tilly nietsvermoedend de twee voormalige geliefden bij elkaar brengt, verandert de dreigende tragedie in een klucht. De vraag is: wie heeft de regie? Was de chaos die zij zelf veroorzaakt nu wel of niet Tilly's opzet?

Opeens kreeg ik een mailtje dat ik het nieuwe boek van Japin vooruit kon bestellen. Even wat gemist, want zijn vorige boek is ook nog geen jaar oud meende ik me te herinneren. Een schitterend gebrek is mijn favoriete boek, maar aan een ander boek van Japin had ik me nog gewaagd, bang om teleurgesteld te geraken.

‘Don’t judge a book by its cover’ is hier duidelijk het devies. Voordat ik de achterkant had gelezen dacht ik dat het weer een geschiedenisverhaal zou worden, zoals bijvoorbeeld De Zwarte met het Witte Hart, maar dat was zeker niet het geval. Op een of andere manier deed het verhaal me ontzettend denken aan Komt een Vrouw bij de Dokter, maar dan wel in de stijl van Arthur Japin die ik al kende.

Een boek van Japin staat garant aan vele schitterende quotes, die ook in dit boek weer rijkelijk aanwezig waren. Toch ben ik van mening dat Japin beter kan schrijven, het komt hier niet echt geheel uit de verf en dat is jammer. Het is een leuk boek, waar je makkelijk door heen leest, maar ik denk dat als dit boek geschreven was door bijvoorbeeld een vrouw, dat het boek onder een geheel ander genre zou vallen. De een probeert een geheim te bewaren voor een ander, waardoor sommige dialogen wat Glee-achtig awkward over kunnen komen. Het perspectief verandert dan ook het hele boek door, de ene keer is het Tilly, dan weer Markus of Iris of een alwetende verteller.

Over het boek sta ik dan ook een beetje in dubio. Het is zeker geen slecht boek, zoals het bovengenoemde Komt een Vrouw bij de Dokter, maar ik denk dat Arthur Japin veel meer in zijn mars heeft dan dit. Het zijn vooral de vlagen van schitterende quotes en het mooie taalgebruik die het boek dragen, het verhaal op zichzelf is weinig bijzonders. Het boek was beter geweest als er meer drama in voor kwam, het wat dieper op alle gevoelens in ging, in plaats van dat het een doktersromannetje dreigt te worden. Het boek heeft daar ook zeker potentie in, het heeft alleen een beetje verkeerd uitgepakt. Misschien ben ik ook louter teleurgesteld omdat mijn verwachtingen heel hoog waren.

Ik las Joe Speedboot van Tommy Wieringa

17 september 2013 · Leave a Comment

Joe Speedboot door Tommie Wieringa
Uitgegeven door De Bezige Bij op/in 1 juli 2005
Genres: Bildungsroman, Contemporary/Gegenwartsliteratur, Fictie, Humoristische fictie & satire
Pagina's: 315
Taal: Nederlands

Fransje Hermans, de verteller van het verhaal, is na een ongeluk invalide geraakt en heeft voorgoed zijn spraakvermogen verloren. Hij is de zelfbenoemde chroniqueur van het dorp Lomark. Zijn fascinatie voor de nieuweling Joe Speedboot is grenzeloos: Joe Speedboot, de jongen die zijn eigen naam gekozen heeft en op zijn vijftiende al bommenlegger, vliegtuigbouwer en bewegingsfilosoof is. Nauwgezet observeert Fransje hoe nog een nieuwkomer de natuurlijke orde van het dorp komt verstoren: Joe’s stiefvader Papa Afrika, een zachtaardige Nubiër met gazellenogen die een kleine scheepswerf begint op de oever van de Rijn. Dan verschijnt de geheimzinnige Picolien Jane, een beeldschone Zuid-Afrikaanse, aan wie Fransje zijn kronieken opdraagt en voor wie levenslange vriendschappen op het spel worden gezet. In haar komen alle verhalen samen, met noodlottige gevolgen.

Jaarbreed moesten we dit boek lezen in havo4. Nog nooit eerder had ik een literair boek gelezen, dus dat was even wennen. Toentertijd heb ik het boek nooit uitgelezen en heb afgelopen week opnieuw een poging gewaagd aan het boek.

Het boek bestaat uit drie delen, Penseel, Zwaard en En Toen. Hoofdpersoon is Joe Speedboot, maar het verhaal wordt verteld vanuit het kader van Fransje Hermans. Het is een typische bildungsroman, iedereen wordt volwassen. Dit leidt overigens niet tot een happy ending, de meeste karakters krijgen op een of andere manier met een desillusie te maken. View Spoiler » Toch zorgt dat er niet voor dat het verhaal negatief of naargeestig is. Integendeel, door het schitterende taalgebruik van Tommy Wieringa is het juist een zeer levendige roman waar je makkelijk door heen leest. Op het eerste gezicht denk je dat het alleen over Fransje gaat, of Joe, maar het tegendeel is waar. Vele goed ontwikkelde karakters worden voorgeschoteld en als je denkt te weten hoe het verhaal gaat aflopen wordt er nog een verrassingselement in gestopt.

Vele thema’s komen voor in het boek, waaronder escapisme, velen willen graag wegvluchten van hun saaie werkelijkheid, de kleinburgerlijkheid in het dorp en hun dromen waar maken. Misschien is het daarom ook wel een goed boek, omdat we kunnen genieten van andermans problemen in plaats die van ons zelf.

Aanrader? Ja, geen twijfel over mogelijk! Schitterende zinnen, prachtige woorden en goed verhaal. Qua niveau is het geen ontzettend moeilijk boek en ook als je niet van Disney-alike eindes houdt is dit een prima boek. Oh, en een stortvloed aan mooie quotes, geloof me.